Uznanie czynności wykonywanych na rzecz kontrahenta z Belgii za dostawy towarów, bądź świadczenie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych na rzecz kontrahenta z Belgii za dostawy towarów, bądź świadczenie usług.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 13 maja 2004 r. podjął Pan współpracę z firmą belgijską. Do dnia 17 maja 2007 r. nabywał Pan od niej drzewo, a następnie sprzedawał gotowe drzwi. Przedmiotowe czynności traktował Pan, jako nabycia i dostawy wewnątrzwspólnotowe.

W dniu 17 maja 2007 r. zawarł Pan umowę o współpracę z ww. firmą, zgodnie z którą zobowiązała się ona dostarczać Panu nieodpłatnie drewno. Ponosi Pan koszt jego przewozu. Z dostarczonego materiału, poddając go wygładzeniu, oheblowaniu, obróbce frezem (nie jest lakierowany) wykonuje Pan drzwi. We własnym zakresie dokupuje Pan drobne elementy np. zawiasy. Wykonane drzwi wysyła Pan do zleceniodawcy.

W związku ze zmianą warunków współpracy nie mają już miejsca nabycia wewnątrzwspólnotowe, pozostały natomiast dostawy, które wykazuje Pan w informacji podsumowującej.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności nadano Panu nr (?), co odpowiada grupowaniu PKWiU 16.23.11.0.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jak ma Pan zaklasyfikować wykonywaną pracę...
2. Czy nadal są to dostawy wewnątrzwspólnotowe, czy też - zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług - usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywana praca nadal winna być klasyfikowana i wykazywana w informacji podsumowującej, jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, mimo iż opinie urzędów skarbowych w tym przedmiocie są podzielone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Brzmienie powyższego przepisu, przesądza, że zawarta w nim definicja ?świadczenia usług? ma charakter komplementarny wobec definicji ?dostawy towarów? i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.

Podział czynności podlegających opodatkowaniu na dostawy towarów oraz świadczenie usług, zobowiązuje do rozstrzygnięcia, do której z tych kategorii należy zaliczyć zdarzenie gospodarcze opisane we wniosku.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem ?przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel? (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami - co do zasady - są rzeczy ruchome i nieruchomości (art. 2 pkt 6 ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że o zakwalifikowaniu danej czynności do świadczenia usług, bądź dostawy towarów, rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O charakterze świadczenia przesądza zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych towarów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz umowa zawarta każdorazowo między wykonawcą a zleceniodawcę. Jedynie analiza czynników takich jak m. in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych, a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwoli określić, czy wykonywanie części, które za swój przedmiot mają określone ruchomości, winno być traktowane jako usługa, czy też jako dostawa towarów.

Nie ulega wątpliwości, że wytworzenie towaru z materiałów powierzonych, nie stanowi dostawy towarów. Taka sytuacja nie wiąże się bowiem z posiadaniem władztwa ekonomicznego nad powierzonymi materiałami służącymi wykonaniu umowy. Materiały zostają powierzone w ściśle określonym celu, a usługodawca nie uzyskuje swobody w dysponowaniu nimi, nie uzyskuje z nich pożytków na własną rzecz.

Odnosząc powyższe uwagi natury ogólnej do sytuacji przedstawionej we wniosku, należy zauważyć, że czynności wykonywane przez Pana nie mogą być uznane za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, rozumiane, jako wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Mają one natomiast te istotne cechy, które przesądzają o ich usługowym charakterze.

Skoro na gruncie niniejszej sprawy mamy do czynienia z usługą, której strony należą do różnych jurysdykcji podatkowych, celem określenia miejsca opodatkowania, należy ustalić miejsce ich świadczenia.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług od ww. daty funkcjonuje autonomiczna definicja podatnika. I tak z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, dla określenia miejsca świadczenia usług istotne znaczenie ma status podatkowy usługobiorcy, tj. czy jest on podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy.

W świetle art. 100 ust 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca
1. zwane dalej 'informacjami podsumowującymi'.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 28b ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że zmiana istotnych warunków współpracy z kontrahentem belgijskim, przełożyła się bezpośrednio na zmianę kwalifikacji prawnopodatkowej czynności realizowanych na jego rzecz. Istota ww. umowy przesądza o charakterze usługowym tych czynności (mimo wskazania przez Pana klasyfikacji statystycznych odnoszących się ogólnie do Pana działalności, które to klasyfikacje nawiązują do określonych wyrobów) i odmiennych zasadach ich opodatkowania, niż wcześniej stosowane przez Pana. Skoro zleceniodawca identyfikuje się jako podatnik, poprzez podanie numeru identyfikacji podatkowej innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, to miejscem świadczenia i opodatkowania świadczonych usług jest terytorium Belgii.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że mimo, iż z niniejszego rozstrzygnięcie wynika odmienna kwalifikacja prawnopodatkowa czynności wykonania drzwi z powierzonego materiału (usługa), niż dokonana przez Pana (dostawa towarów), z ww. art. 100 ust. 4 wynika obowiązek wykazania w informacji podsumowującej łącznej wartości świadczonych usług w odniesieniu do ww. kontrahenta.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.