W wyniku wypadku drogowego mającego miejsce na terenie Ukrainy został uszkodzony użytkowany przez (...)

23.5.2005

W wyniku wypadku drogowego mającego miejsce na terenie Ukrainy został uszkodzony użytkowany przez Spółkę samochód ciężarowy. W celu sprowadzenia uszkodzonego samochodu do Polski Strona zmuszona została skorzystać z usługi holowania. Usługę świadczyła ukraińska firma transportowa wystawiając za nią fakturę. Strona informuje, że samochód ciężarowy użytkowany jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego oraz, że objęty jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Czy usługa powyższa kwalifikuje się do kosztów uzyskania przychodów?

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r Nr. 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli z funkcjonowaniem firmy. Związek taki został przez Spółkę wykazany bowiem samochód wykorzystywany był, zgodnie z wyjaśnieniami Strony do prowadzonej przez Spółkę działalności, w celu uzyskania przychodu.

W/w usługa transportowa w zakresie holowania nie figuruje także w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy. W świetle powyższego usługa holowania świadczona przez ukraińską firmę transportową jako wydatek związany z eksploatacją samochodu może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

Istotnym warunkiem możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego właściwe udokumentowanie. Art. 9 ust. 1 w/w ustawy zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji zgodnie z odrębnymi przepisami. Zasady prawidłowej ewidencji opisuje art. 20 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994r. ( Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 z późn. zm.), w którym określono, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej. Dowody te muszą spełniać wymogi określone w art. 21 w/w ustawy o rachunkowości.