Czy wynagrodzenie z tytułu prowadzenia spraw spółki należy potraktować jako wypłatę zgodnie z (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15.05.2007 r. do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek podatnika- ... zam. ... udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca ... pisze, iż jest komplementariuszem spółki komandytowej pod nazwą ?...' spółka komandytowa z udziałem w zyskachi stratach wynoszącym 30 %. Nadmienia dalej, że paragraf 15 umowy spółki ?określa m.in. moje wynagrodzenie z tytułu prowadzenia spraw spółki'.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż:
- ?wynagrodzenie to należy potraktować jako wypłatę zgodnie z Art. 13 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosując 20 kosztów uzyskania przychodów i potrącając od dochodu 19% podatek dochodowy od osób fizycznych',
- otrzymane wynagrodzenie jw. nie jest kosztem uzyskania przychodu dla niego w części jakiej uczestniczy w zyskach i stratach spółki, natomiast dla pozostałych wspólników stanowi koszt uzyskania przychodu w 100 %.
Jednocześnie podatnik do złożonego wniosku załączył kserokopię umowy spółki komandytowej zawartej aktem notarialnym Repertorium A Nr ... z dnia 26.10.2006 r.

Dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, tutejszy organ stwierdza, co następuje:

W myśl art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r.- Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Ponieważ spółka komandytowa jest rodzajem spółki osobowej i tym samym nie posiada osobowości prawnej z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są wszyscy wspólnicy w przedmiotowej sprawie wnioskodawca- komplementariusz spółki jest osobą fizyczną, zatem w powyższym zakresie należy odnieść się do postanowień ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady powyższe stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,

2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.
Jeżeli wspólnicy spółki komandytowej w umowie spółki określili udziały w zyskach i stratach, to zarówno przychody, jak i koszty dla celów podatkowych powinny być rozliczane według tych proporcji.

W myśl art. 9a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik:

1. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki lub spółek nie mających osobowości prawnej,

2. jest wspólnikiem spółek nie mających osobowości prawnej- wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej, stanowić będzie dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, który przy spełnieniu przez podatnika zasad określonych przepisami art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym, może być opodatkowany zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 19 % podatkiem liniowym.

Podsumowując należy stwierdzić, iż wspólnicy spółki komandytowej będący osobami fizycznymi mają prawo dokonania wyboru formy opodatkowania dochodu, tj. według skali podatkowej lub stawką liniową.

Ustawa z dnia 15 września 2000 r.- Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 z 2000r. poz. 1037 ze zm.) dopuszcza możliwość wyłączenia postanowień art. 46 w związku z art. 103 tej ustawy, który mówi, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia, to dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych takie rozwiązanie nie wywołuje skutków prawnych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej- także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Spółka komandytowa nie jest podmiotem podatków dochodowych. Zarówno przychody jak i koszty określa się dla wspólników a nie dla spółki. W konsekwencji wynagrodzenie wspólnika nie stanowi dla niego kosztu uzyskania przychodu. Natomiast dla pozostałych wspólników, wypłacone wynagrodzenie stanowi koszt uzyskania przychodu w takiej wysokości w jakiej partycypują oni w zyskach spółki. Otrzymane przez wspólnika spółki będącego osobą fizyczną wynagrodzenie, będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) nie zawiera zwolnień dotyczących uzyskiwania takich przychodów.

Tutejszy Organ nie podziela stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku dotyczącego określenia podstawy prawnej aby wynagrodzenie potraktować jako ?wypłatę zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj stosując 20 % kosztów uzyskania przychodów oraz potrącając od dochodu 19 % podatek dochodowy od osób fizycznych?', bowiem przytoczony przepis ma zastosowanie wyłącznie dla podatników osiągających przychody z działalności wykonywanej osobiście z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9. W złożonym wniosku, nie został określony rodzaj zawartej umowy, zdaniem organu podatkowego otrzymywane, ustalone miesięczne wynagrodzenie jest źródłem przychodu wynikającym z art. 13 pkt. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty uzyskania przychodów winny być ustalane zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 9 pkt 5 w/w ustawy, natomiast podatek dochodowy winien być obliczany przy zastosowaniu art. 27 niniejszej ustawy.

W świetle powyższego tut. Organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z postanowieniami art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielać pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego o której mowa w § 1 niniejszego artykułu, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola skarbowa, postępowanie przed sądem administracyjnym.

Powyższa interpretacja:
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Proszowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.