Czy w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem dwóch umów o pracę - każda na część etatu przy (...)
Czy w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem dwóch umów o pracę - każda na część etatu przy obliczeniu zaliczki należy obliczyć koszty uzyskania przychodu od każdej umowy?
W dniu 7.07.2006 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek jednostki o udzielenie w indywidualnej sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie naliczania pracownikowi kosztów uzyskania przychodu pod kątem art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przedstawiając stan faktyczny jednostka wskazała, że zawarto z pracownikiem dwie umowy o pracę, a każda została zawarta na część etatu. Wniosek sprowadza się zatem do udzielenia interpretacji, czy w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem dwóch umów o pracę, każda na część etatu, przy obliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należy policzyć koszty uzyskania przychodu od każdej umowy, czy tylko jedne koszty w danym miesiącu. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie jednostka stwierdziła, że w opisanym stanie faktycznym należy zastosować tylko jedne koszty uzyskania przychodu.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle, po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, stwierdza, co następuje:
Stosownie do treści art. 31 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej zwane dalej, zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy -wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Z kolei art. 32 ust. 2 powyższej ustawy mówi, iż za dochód o którym mowa w ust. 1 i 1a uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b. Biorąc pod uwagę powyższe, zakład pracy będący płatnikiem jest zobligowany od wypłaconych w rozumieniu art. 31 ww. ustawy przychodów potrącać koszty uzyskania zgodnie z zasadami wynikającymi z treści art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 ustawy. Artykuł 22 ust. 2 ustawy mówi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej w przypadku, gdy:
- podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227,00 zł,
- podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy nie mogą przekroczyć łącznie 1.840,77 zł za rok podatkowy,
- miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł,
- podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2.300,94 zł za rok podatkowy.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż z jednym pracownikiem zawarto dwie umowy o pracę, a więc nawiązano dwa odrębne stosunki pracy, analogicznie jak w przypadku zawarcia umów o pracę z dwoma różnymi zakładami pracy. A zatem przy obliczeniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zakład pracy jest zobowiązany powyższymi przepisami uwzględnić koszty uzyskania przychodów od każdego stosunku pracy w pełnej wysokości bez względu na przekroczenie limitu rocznego, natomiast pracownik w składanym za rok podatkowy zeznaniu powinien uwzględnić koszty we właściwej wysokości.