Czy przedsiębiorca świadczący usługi kierowcy może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów diety?
Czy przedsiębiorca świadczący usługi kierowcy może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów diety?
Odpowiadając na pismo z dnia 10.12.2003r. (data wpływu do Urzędu 6.12.2003r.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach stosownie do art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kierowcy (polegającego na kierowaniu powierzonym samochodem), która polega na tym, że wyjeżdża w poniedziałek w celu wykonania usługi (prowadzi pojazd) i wraca w piątek. Cały ten czas jest poza domem, w trakcie wykonywania usług (jeździ i śpi w samochodzie). Za ten okres wypełnia delegacje a w nich ujmuje diety z tytułu podróży służbowej, w takiej wysokości jakby należało się gdyby był pracownikiem. Pana zdaniem diety przedsiębiorcy jeżeli nie są wyższe od diet przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej można zaksięgować w koszty uzyskania przychodu.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zaś art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy o podatku dochodowym mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Te przepisy zawarte są:
a) dla podróży krajowych:
- w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990),
b) dla podróży zagranicznych:
- w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).
Zgodnie z przepisami art. 77 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Dla definicji podróży służbowej istotne jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika a nie tylko poza siedzibą pracodawcy. Pod pojęciem miejsca pracy ogólnie rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia pracy. Miejsce pracy nie musi być wyposażone w zaplecze socjalne, kadrowe i techniczne. Wykonywanie pracy w uzgodnionym przez strony miejscu pracy pracownika nie rodzi obowiązku płacenia temu pracownikowi ani diet ani świadczeń socjalnych. O podróży służbowej oraz z tytułu jej odbywania należnościach, w tym kosztach podróży decyduje to, czy określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako miejsce jej wykonywania.
Z opisanego wyżej stanu faktycznego wynika, że Pan nie ma stałego miejsca pracy, zatem wyjazdy w ramach wykonywanej działalności gospodarczej nie są podróżami służbowymi i brak jest podstaw do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet w myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach stwierdza, iż stanowisko Pana przedstawione w w/w piśmie nie jest słuszne pod względem prawnym.