Czy prowadząc indywidualnie praktykę stomatologiczną w lokalu, którego Podatniczka jest współwłaścicielką (...)

postanawiam:

? uznać stanowisko Podatniczki przedstawione w złożonym wniosku za zgodne z przepisami prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

Powołanym w sentencji wnioskiem z dnia 26.03.2006r. Podatniczka wystąpiła do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Przedmiotem wniosku jest zakres i sposób zastosowania prawa podatkowego przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej indywidualnie pozarolniczej dzoałalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku z używaniem w tej działalności lokalu będącego przedmiotem współwłasności z osobą prowadzącą w tym samym lokalu odrębnie podobnego rodzaju działalność.
Z akt sprawy wynika, że:

1. Według przedstawionego we wniosku stanu faktycznego od szeregu lat Podatniczka prowadzi indywidualną praktykę stomatologiczną opłacając w związku z tym podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych i prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność ta prowadzona jest w lokalu, który kilka dni temu Podatniczka nabyła na współwłasność z inną osobą, która w tym samym lokalu prowadzi odrębnie indywidualną praktykę stomatologiczną opłacając podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Zarówno Podatniczka jak i drugi z współwłaścicieli z racji wykonywania w tym lokalu swojej odrębnej działalności korzystacie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i w związku z tym nie chcą Podatnicy stać się podatnikami tego podatku w związku z refakturowaniem pomiędzy sobą części nabywanych odrębnie usług niezbędnych do utrzymania wspólnie używanego lokalu. Żaden ze współwłaścicieli przedmiotowego lokalu innej działalności nie prowadzi. Używany przez Podatników lokal ma wspólne instalacje, jedno wejście, wspólną poczekalnię i niektóre inne (nie wszystkie) wspólnie używane pomieszczenia. Pomimo istniejącego ustroju współwłasności lokalu i wspólnego ponoszenia części związanych z nim wydatków dostawcy energii i gazu, a także dostawcy materiałów niezbędnych do remontu czy modernizacji lokalu odmawiają wystawiania jednej faktury na dwóch współwłaścicieli lokalu, wystawiając za każdym razem fakturę tylko na jednego z nich. W powyższej sytuacji w ocenie Podatniczki ten współwłaściciel, który otrzymał wystawioną na swoje nazwisko fakturę (za energię elektryczną, gaz czy towary i usługi konieczne do remontu albo modernizacji lokalu), obejmującą wydatki dotyczące faktycznie utrzymania całości wspólnie używanego lokalu, powinien na podstawie tej faktury sporządzić dowód wewnętrzny, obejmujący tylko połowę (stosownie do jego udziału we własności lokalu) danego wydatku. Tak sporządzony dowód wewnętrzny może z kolei stanowić podstawę do dokonania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zapisu dotyczącego poniesienia wydatku stanowiącego koszt uzyskania przychodu.

2. Zgodnie z przepisami art. 195 ? 196, art. 200, art. 206 ? 207, art. 209 i art. 353<1> ustawy z dnia 26.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz 93 z późn. zm.), własność tej samej rzeczy (tu: lokalu) może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy działu IV tytuł I księgi drugiej tej ustawy. Każdy ze współwłaścicieli jest obowiązany do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną. Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa. Niezależnie od powyższego strony zawierając umowę mogą ułożyć stosunek prawny (tu: stosunek współwłasności) według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. nr 14 poz. 176 z 2000r. z późn. zm.), przychody ze wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z przepisami § 12 ust. 3 pkt 1 i 2, § 14 ust. 1, § 14 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są między innymi faktury VAT odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych,
? oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowody te mogą dotyczyć wyłącznie między innymi wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

3. Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wskazać należy, że współposiadanie lokalu będącego przedmiotem współwłasności i wspólne korzystanie z niego jest regułą, a korzystanie i posiadanie rozdzielne części wspólnego lokalu - wyjątkiem. Współwłaściciele - w ramach czynności zwykłego zarządu wspólnym lokalem mogą w drodze umowy uregulować korzystanie z niego w sposób pozwalający na indywidualne używanie wydzielonych części i pobieranie z nich korzyści (podział quoad usum ) przy zachowaniu wspólnego charakteru korzystania z innych części, które w ten sposób nie dadzą się podzielić (wspólne wejście, poczekalnia, instalacje, urządzenia sanitarne itp.). Postanowienia takiej umowy są dla nich wiążące. Dokonanie takiego podziału, oznacza wewnętrzne zorganizowanie sposobu korzystania (przy współposiadaniu samoistnym) ze wspólnego lokalu. Z podziału wspólnego lokalu do korzystania wynika także podział dochodów i pożytków oraz wydatków odpowiadający podziałowi współposiadania i korzystania między współwłaścicielami. Każdy ze współwłaścicieli, używając fizycznie wydzielonej części na podstawie umowy ponosi wszystkie wydatki związane z eksploatacją tej części nieruchomości. Z kolei przychody wygenerowane (na przykład przez indywidualne prowadzenie działalności gospodarczej) z części wspólnej nieruchomości przypisanej do danego współwłaściciela podlegają zaliczeniu do przychodów tego współwłaściciela. Współwłaściciel, który dokonał nakładów na cały przedmiot współwłasności może dochodzić zwrotu ich wartości od pozostałych każdoczesnych współwłaścicieli - w stosunku do ich udziałów w rzeczy wspólnej.

4. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że stanowisko zajęte przez Podatniczkę w powołanym na wstępie wniosku, co do stosowania w przedmiotowej sprawie przepisów prawa podatkowego, jest zgodne z przepisami prawa podatkowego, w takim zakresie w jakim Podatniczka uważa, że na podstawie wystawionych na jej imię faktur za dostawy mediów (energii elektrycznej, gazu) oraz materiałów do remontu całego lokalu, którego jest współwłaścicielką i w którego części prowadzi indywidualnie praktykę stomatologiczną, może sporządzać dowody wewnętrzne obejmujące część tych wydatków związaną z indywidualnie prowadzoną przez nią działalnością i osiąganymi z niej przychodami oraz dokonywać na podstawie tych dowodów zapisów dotyczących kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Mając powyższe na uwadze postanawiam jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza uwzględnia stan prawny istniejący w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stan faktyczny przedstawiony w powołanym na wstępie wniosku.

Stosownie do przepisu art. 14b § 1 i 2 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla podatnika, jest jednak wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 tego artykułu.

Referencje

POI-415/11/2006, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego