Czy w przypadku, gdy spółka dokonuje naprawy samochodu (awaria na trasie) na terenie któregokolwiek (...)

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się wykonywaniem usług międzynarodowego transportu drogowego na terenie Unii Europejskiej. Sporadycznie w trakcie realizacji tych usług pojedyncze samochody ciężarowe ulegają awarii i są naprawiane na terenie np. Włoch lub Niemiec. Z tytułu tych napraw w firmie występują następujące sytuacje:

1. Spółka dokonuje naprawy na terenie Niemiec i płaci bezpośrednio przelewem ze swojego konta dewizowego lub gotówką firmie niemieckiej. Firma niemiecka nie posiada nr NIP unijnego Spółki i za naprawę wystawia fakturę z vatem niemieckim.
2. Spółka dokonuje naprawy na terenie Niemiec i płaci bezpośrednio przelewem ze swojego konta dewizowego lub gotówką firmie niemieckiej. Firma niemiecka posiada nr NIP unijny Spółki i za naprawę wystawia fakturę ze stawką podatku zero.

Zapytanie:

Czy w przypadku, gdy spółka dokonuje naprawy samochodu (awaria na trasie) na terenie któregokolwiek państwa należącego do Unii Europejskiej powstaje u niej w każdym przypadku obowiązek w podatku VAT z tytułu importu usług?

Kiedy powstaje obowiązek z tytułu importu usług opisanych poniżej i na której stronie transakcji on spoczywa.

Własne stanowisko w sprawie:

W przypadku pierwszym uważamy, że po stronie naszego przedsiębiorstwa nie powstaje obowiązek z tytułu importu usługi. Spółka nie podała usługodawcy numeru NIP w związku z powyższym obowiązek podatkowy powstał u niego, czyli w miejscu faktycznego wykonania usługi.

W przypadku drugim uważamy, że obowiązek podatkowy powstanie po stronie Spółki w rozliczeniu za miesiąc wykonania usługi, ponieważ firma nasza podała numer unijny i podatek VAT zostanie rozliczony na terenie naszego kraju.

Ocena prawna:

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez import usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 wyżej cytowanej ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

W myśl art. 28 ust. 7 cyt. ustawy w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d), świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tyt. importu usług został określony w art. 19 ust. 19 cytowanej ustawy o VAT w myśl którego, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c), pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 17 cyt. ustawy podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem, gdy wartość została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku, gdy podatek został rozliczony przez usługobiorcę.

Art. 106 ust. 7 stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W przypadku nabycia usług zaliczanych do usług, o których mowa w art. 2 pkt 9 wyżej powołanej ustawy o VAT tj. naprawy samochodów na terenie Unii Europejskiej - istotnym jest ustalenie miejsca świadczenia usługi, które jest miejscem opodatkowania transakcji. Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Od ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT istnieją wyjątki, do których należy zaliczyć usługi naprawy pojazdów. Wszelkiego rodzaju usługi dot. naprawiania wykonywane na towarach są pracami na ruchomym majątku rzeczowym. Zatem wszelkie usługi związane z naprawą pojazdów zaliczane są do usług na ruchomym majątku rzeczowym. Miejsce świadczenia tej usługi należy określić w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) cytowanej ustawy. Zasada ta określa, iż w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. Powyższe dotyczy usług świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane. W takiej sytuacji, tj. zidentyfikowani nabywcy jako podatnika VAT UE, miejscem świadczenia ww. usług byłoby terytorium państwa członkowskiego, które wydało takiemu nabywcy usługi ten numer, jednakże pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane (art. 28 ust. 7 ustawy o VAT). Jeżeli więc naprawa pojazdu na terenie któregoś z państw członkowskich skutkuje wywiezieniem z tego kraju samochodu po zakończeniu jego naprawy, opodatkowanie podatkiem VAT z tytułu wykonanych usług spoczywa na nabywcy tej usługi, czyli w tym przypadku na Spółce ( pod warunkiem, gdy podatnik poda świadczącemu usługę, numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT w Polsce). W przypadku niespełnienia powyższych warunków, podmiot świadczący usługę będzie miał obowiązek jej opodatkowania, na zasadach ogólnych.

Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić (art. 29 ust. 17 cyt. ustawy). Oznacza to, że aby import usług podlegał opodatkowaniu - musi być odpłatny. Świadczy o tym również art. 19 ust. 19 ustawy o VAT, który określa moment powstania obowiązku podatkowego dla importu usług. Zatem tylko te usługi, które podatnik nabył za wynagrodzeniem będą podlegały opodatkowaniu.

W przypadku spełnienia powyższych warunków obowiązek rozliczenia podatku VAT od nabycia usług będzie spoczywał na nabywcy zgodnie z postanowieniami wyżej cytowanego art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Jeżeli jednak podatek należny zostanie rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju, usługobiorca zostanie zwolniony z obowiązku zapłaty podatku VAT - art. 17 ust. 2 cyt. ustawy o VAT.

Zatem biorąc powyższe pod uwagę, do rozliczenia podatku VAT od nabycia usług naprawy pojazdów zobowiązany jest usługobiorca - po spełnieniu ww. warunków - które wykonał zagraniczny podatnik nierozliczający się w Polsce z tytułu podatku VAT. Import usług, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, powinien być udokumentowany fakturą wewnętrzną. Zasady wystawiania faktur wewnętrznych określone są w § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z 2005 r.).

Moment powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług reguluje art. 19 ust. 19 ustawy o VAT. Generalnie powstaje on z chwilą wykonania usługi, a w przypadku, gdy świadczenie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek powstaje z chwilą jej wystawienia, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia wykonania usługi. W sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi, podatnik wpłaci część należności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wpłaty. Regulacje powyższe są takie same jak w przypadku świadczenia usług na terytorium kraju. Fakturę wewnętrzną, którą wystawia usługobiorca usług pochodzących z importu, wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi. Liczenie terminu powstania obowiązku podatkowego powinno następować od daty wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego, jeżeli została wystawiona w obowiązującym terminie. W przeciwnym razie należy przyjąć, iż obowiązek podatkowy powstał w 7. dniu po wykonaniu usługi. Obowiązek podatkowy nie może przypaść później niż siódmego dnia od wykonania usługi i to także w sytuacji, gdy kontrahent nie wystawił w ogóle faktury, wystawił ją z uchybieniem terminu lub nie dotarła ona jeszcze do usługobiorcy.

Reasumując tut. organ podatkowy w sytuacji opisanej w pkt 1 i 2 podziela stanowisko Podatnika przedstawione w tej części wniosku.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W przypadku zmiany przepisów interpretacja stanie się nieaktualna.