alimenciarz cudziemiec bezkarny czuje się w Polsce

Od 2002 roku wałczę z ojcem dzieci o podwyżkę alimentów. Prawnie po 1,5 roku udało mi się to przeprowadzić. Ale nastąpił następny etap: zmuszenie go do wywiązywania się z tego obowiązku. Od prawie 3 lat ukrywa się w okolicznych miasteczkach, gdzie mieszkam ale jest okazuje się nie doznalezienia! Choć mam z nim kontakt tel. (komórka)komornik szuka swoimi metodami, prokuratura także, sprawa tkwi w miejscu, facet drwi sobie z tego demonstrując ze czuje się bezkarny. Kilka razy udało się do nakłonienia go do wpłaty jakichkolwiek pieniędzy poprzez jego rodzinę bądź dzwonienie i sms-owanie codzienne. Teraz to też przestało działać. Teraz ponoć znalazł sobie, jak powiedział sam, prawnika, który pomaga mu w uciekaniu od odpowiedzialności. Facet jest cudzoziemcem zapotrzebowanie na jego pracę jest duże, może pozwolić sobie na pracowanie na "czarno" jego długi wobec dzieci za chwilę osiągną sumę prawie trzydziestu tysięcy złotych, a nic z tego sobie nie robi. W sądzie stać go było na adwokatów i cały czas jego argumentem jest, że wydatki na dzieci obniżają jego standard życia. I co mam zrobić? Moje długi rosną, jestem bezradna i nie wiem jak długo dam radę walczyć. Przecież za bandytą wysyła się list gończy, taki człowiek odmawiając dzieciom podstawowych świadczeń jest gorszy niż taki bandyta. Bo ten zabija raz, taki zdemoralizowany tatuś sukcesywnie przez lata, poprzez kwestie bytowe jak też psychiczne. Ale w tym kraju jeszcze coś takiego jak troska o właściwy rozwój psychiczny nie istnieje. Znęcanie równa się znęcanie fizyczne. „Tatuś” moich dzieci jest klasycznym przykładem wytworu zachodniego systemu: wie że istnieje niebieska linia, nawet dręczenie psychiczne musi być wyrafinowane. Zresztą ten etap mamy za sobą. Nie utrzymuje on żadnych kontaktów z dziećmi, w przeszłosci w sporadycznych kotaktach demontrwał im swoje lekceważenie, teraz jest kwestia niepłaconych alimentów. Kilka razy zanlazłam jego miesce popbytu lub pracy ale sady "położyły" sprawę. Co zrobić żeby taki typ oraz jego, jak sam je nazywa"kobiety z któymi sypia" nie czuli się tak bezkarni w uciekaniu od tej podstawowej odpowiedzialności...