Nowe usługi społeczne od 1 listopada

1 listopada br. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o pomocy społecznej, która wprowadza m.in. nową formę usług społecznych – usługi sąsiedzkie. To wsparcie przede wszystkim dla osób starszych, które potrzebują pomocy np. przy zrobieniu zakupów czy sprzątaniu mieszkania. Na ten cel przeznaczono blisko 30 mln zł.

Przyjęta nowelizacja ustawy o pomocy społecznej, która wejdzie w życie w dniu 1 listopada br.  wprowadza między innymi nowe rozwiązania w zakresie usług świadczonych przez domy pomocy społecznej. Wprowadza także nową formę usług – usługi sąsiedzkie.

Wprowadzenie usług sąsiedzkich przyczyni się do rozwoju usług społecznych, głównie dla osób starszych, które wymagają np. pomocy przy zrobieniu zakupów czy sprzątaniu mieszkania, ale nie wymagają jeszcze pomocy w formie usług opiekuńczych świadczonych przez opiekunki.

– "Gminy będą mogły otrzymać wsparcie na realizację usług sąsiedzkich dla mieszkańców w wieku 65 lat i więcej w ramach kolejnej edycji Korpusu Wsparcia Seniorów na rok 2024. Środki planowane na ten cel to blisko 30 mln zł" – wskazała minister rodziny i polityki społecznej Marlena Maląg.

Tak jak przy pozostałych zadaniach, gmina będzie mogła zadecydować, czy organizując na swoim terenie usługę sąsiedzką będzie korzystać z możliwości jej zlecenia organizacjom społecznym.

Dlaczego usługi opiekuńcze świadczone w formie usług sąsiedzkich są tak ważne?

Zalety usługi sąsiedzkiej:

• są realizowane przez osoby z najbliższego otoczenia – zatem opierają się na zaufaniu, relacjach międzyludzkich i dają poczucie bezpieczeństwa dla osoby z niej korzystającej,
• obejmują najprostsze możliwe formy pomocy przy takie jak: zrobienie zakupów, sprzątanie mieszkania, przypilnowanie osoby starszej by przyjęła leki - zatem nie wymagają specjalistycznych kwalifikacji zawodowych,
• uwalniają specjalistyczne kadry w pomocy społecznej od czynności, których nie muszą robić specjaliści (pielęgniarka, czy opiekunka, nie musi robić zakupów lub innych czynności porządkowych)
• są elastyczne – godziny ich świadczenia i zakres jest ustalany pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami.

Kto i na jakich zasadach odpowiada za realizację usług sąsiedzkich?

Usługi sąsiedzkie są zadaniem gminy, jednak nie mają charakteru obowiązkowego. Oznacza to, że gmina podejmie decyzję o tym czy będzie realizować usługi opiekuńcze w tej formie. Gmina będzie mogła zadecydować, czy organizując na swoim terenie usługę sąsiedzką będzie korzystać z możliwości jej zlecenia organizacjom pozarządowym. W zależności od indywidualnych potrzeb i możliwości, samorząd będzie decydował o formie podejmowania współpracy z opiekunami-sąsiadami (w większości przypadków podstawą takiej współpracy będzie umowa zlecenia lub wolontariat).

Jak finansować usługi sąsiedzkie?

Zaproponowana usługa będzie finansowana ze środków gminy, jednak przygotowane rozwiązanie prawne jest skorelowane z wsparciem rządowym, w postaci środków finansowych w ramach Korpusu Wsparcia Seniorów, a także może być finansowane w ramach perspektywy finansowej UE. Do usług opiekuńczych mają również zastosowanie przepisy dotyczące ustalania przez podmiot organizujący usługi odpłatności za ich realizację. Zatem wszystkie kompetencje w zakresie organizacji usług i ich finansowania spoczywają na gminie.

Jakie usługi środowiskowe w pomocy społecznej wprowadza nowelizacja ustawy o pomocy społecznej?

Nowelizacja ustawy wprowadza nowe usługi społeczne:

• usługi sąsiedzkie,
• usługi pobytu krótkoterminowego w domu pomocy społecznej w formie pobytu dziennego lub całodobowego.

Dodatkowo ustawa przekształca mieszkalnictwo chronione w mieszkania treningowe oraz mieszkania wspomagane.

Na czym polegają usługi wsparcia krótkoterminowego?

Opieka krótkoterminowa ma za zadanie odciążenie członków rodzin lub opiekunów osób zależnych poprzez wsparcie ich w codziennych obowiązkach lub zapewnienie czasowego zastępstwa. Usługi te mogą służyć również okresowemu zabezpieczeniu potrzeb osób niesamodzielnych w sytuacji, gdy opiekunowie z różnych powodów nie będą mogli czasowo wykonywać swoich obowiązków (np. z powodu choroby). Niniejsze rozwiązanie pozwoli na szersze wsparcie opiekunów w opiece odciążeniowej, z drugiej strony pozwoli skierować dodatkowe środki finansowe do domów pomocy społecznej.

Usługi krótkoterminowe mogą być realizowane w dwóch formach:

• dziennej,
• całodobowej.

W przypadku usług świadczonych w formie całodobowej, standard usług jest identyczny z standardem przewidzianym dla miejsc statutowych. Aby prowadzić tego rodzaju działalność, należy organizacyjnie wydzielić część DSP (wskazać pokoje mieszkalne oraz wydzielić personel np. poprzez oddelegowanie, zatrudnienie nowych osób lub zawarcie umów cywilno-prawnych). Wskaźnik zatrudnienia dla tej części działalności wynosi 0,40.

W przypadku opieki dziennej, ta część działalności wymaga wydzielenia jednego pomieszczenia dziennego (spełniającego funkcje pokoju dziennego, jadalni – o wielkości co najmniej 4m2 na osobę), pokoju do odpoczynku wyposażonego w miejsca dla odpoczynku, sanitariatów damskich i męskich, przy czym ilość osób na sanitariat nie może przekroczyć 10. Wymagana jest również szatnia z odpowiednią dla ilości osób liczbą szafek. Wskaźnik zatrudnienia wynosi 0,2.

Jest to, iż opieka krótkoterminowa będzie realizowana przez gminy. Zatem Dyrektor DPS prowadząc miejsca opieki krótkoterminowej, będzie musiał współpracować z organami gminy, które będą kierowały do tej formy wsparcia.

Na czym polega proces deinstytucjonalizacji usług społecznych?

Proces deinstytucjonalizacji usług społecznych ma na celu zapewnienie obywatelom powszechnego dostępu do usług społecznych, w tym usług pomocy społecznej w środowisku zamieszkania. Odbywać się będzie poprzez stopniowe i zaplanowane wdrażanie nowych usług w systemie pomocy społecznej, przekształcanie systemu oraz nadawanie nowych funkcji i zadań podmiotom realizującym obecnie usługi systemowe.

Czym jest Strategia Rozwoju Usług Społecznych?

Strategia rozwoju usług społecznych to polityka publiczna, której czas realizacji zaplanowany został do roku 2030, z możliwością przedłużenia do roku 2035. Jest to dokument wskazujący cele i kierunki rozwoju usług społecznych, przy wykorzystaniu wskazanych możliwości i źródeł finansowania. Stanowi ramę dla procesu deinstytucjonalizacji usług społecznych w obszarze pomocy społecznej, pieczy zastępczej, integracji społeczno-zawodowej osób z niepełnosprawnościami.

Jakie są kierunki zmian w pomocy społecznej?

Strategia zakłada przebudowę systemu pomocy społecznej, w kierunku maksymalnego rozwoju usług pomocy społecznej, tak by usługi te były dostępne dla obywatela w swoim miejscu zamieszkania. Priorytetowymi działaniami w systemie są:

• rozwój usług opiekuńczych, w tym usług specjalistycznych oraz usług świadczonych w formie usług sąsiedzkich,
• reforma mieszkalnictwa chronionego poprzez przekształcenie tej formy wsparcia w mieszkalnictwo treningowe i wspomagane, a także intensywny rozwój tej formy pomocy,
• rozwój środowiskowych form wsparcia, w tym dziennych ośrodków wsparcia oraz innych usług o charakterze nieinstytucjonalnym,
• przekształcenie placówek opieki całodobowej (domów pomocy społecznej) w placówki świadczące również usługi środowiskowe, szczególnie w zakresie udostępnienia ich zasobów społeczności lokalnej,
• rozwój kadr w systemie pomocy i integracji społecznej,
• współpraca z podmiotami niepublicznymi, z szczególnym uwzględnieniem NGO,
• koordynacja usług społecznych, w tym koordynacja usług z systemem usług zdrowotnych.

Jakie działania wdrażają zapisy Strategii Rozwoju Usług Społecznych?

Proces wdrażania zapisów Strategii już się rozpoczął. 28 lipca 2023 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przyjął ustawę o zmianie ustawy o pomocy społecznej i niektórych innych ustaw wdrażających nowe, zdeinstytucjonalizowane formy pomocy. Dodatkowo realizowany jest szereg działań mających na celu przygotowanie zmian systemowych, w tym m.in. przegląd opieki długoterminowej, przegląd prawa pomocy społecznej. Warto zaznaczyć, że przy wykorzystaniu środków unijnych pilotażowo realizowane są projekty wdrażające tzw. lokalne plany rozwoju usług społecznych/plany deinstytucjonalizacji usług społecznych oraz inne projekty ukierunkowane na zmiany w systemie.

Czym są lokalne plany rozwoju usług społecznych/Lokalne plany deinstytucjonalizacji?

Celem Lokalnych Planów Deinstytucjonalizacji Usług Społecznych jest wyznaczenie kierunków rozwoju usług społecznych na szczeblu lokalnym (regionalnym, powiatowym, gminnym), zarówno w zakresie koniecznych interwencji, jak i podjęcia działań o charakterze prewencyjnym i profilaktycznym.

Jednym z celów Planu jest dokonanie pogłębionej diagnozy potrzeb społecznych w społeczności lokalnej co do zakresu i form usług. Przeprowadzenie dobrej diagnozy uwzględniającej opis struktury społecznej gminy/powiatu, identyfikację głównych występujących problemów społecznych, analizę podstawowych dokumentów strategicznych samorządu i innych podmiotów, stanowi podstawę do formułowania zadań i działań jednostek samorządu terytorialnego w zakresie kreacji i realizacji usług społecznych.

Samorządy, planując rozwój usług społecznych, powinny dokonać inwentaryzacji istniejących zasobów oraz dokonać szczegółowej analizy interesariuszy tego procesu (analiza podmiotów instytucjonalnych i organizacji oraz potencjalnych partnerów tego procesu). Plany powinny uwzględniać analizę potrzeb wszystkich stron procesu organizacji usług – zarówno samych odbiorców, jak i potencjalnych dostawców usług społecznych. Niezwykle ważnym zadaniem jest określenie stanu przygotowania kadr służb społecznych, w tym istniejących deficytów kadrowych i kompetencyjnych.

Analiza potrzeb powinna dotyczyć osób potrzebujących wsparcia w codziennym funkcjonowaniu, w tym osób starszych, osób z niepełnosprawnościami, osób w kryzysie psychicznym, osób w kryzysie bezdomności, dzieci w wieloosobowych placówkach całodobowych, jak również potrzeb jednostek samorządu terytorialnego, na terenie których będą wdrażane rozwiązania: m.in. możliwości finansowe, lokalowe, kadrowe oraz potrzeby pracowników wykonujących usługi społeczne.

Co zmienia się w mieszkalnictwie?

„Mieszkania chronione” zostają zastąpione „mieszkaniami treningowymi i wspomaganymi”. Celem zmian jest podkreślenie podmiotowości osób z niepełnosprawnościami oraz innych osób korzystających z tej formy wsparcia. Nowelizacja poszerza krąg podmiotów uprawnionych do prowadzenia mieszkań treningowych i wspomaganych co pozwoli na rozwój tej formy wsparcia. Zmiany dotyczą sposobu realizacji usług w nowych typach mieszkań i mają na celu jeszcze większe spersonalizowanie usług oferowanych w ramach tej formy wsparcia. Zmiany te uławia również pozyskiwanie środków unijnych przez samorządy i organizacje pozarządowe.

Czy domy pomocy społecznej mogą tworzyć mieszkania treningowe lub wspomagane?

Zgodnie z art. 53 ust. 3, mieszkania, treningowe lub wspomagane, mogą być prowadzone przez:

1. każdą jednostkę organizacyjną pomocy społecznej;
2. organizację pozarządową, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy, prowadzące działalność w zakresie pomocy społecznej, pieczy zastępczej lub integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym – na zasadach określonych w art. 25.

Zatem możliwe jest prowadzenie tej formy wsparcia przez domy pomocy społecznej. Należy jednak pamiętać o zasadniczych kwestiach związanych z ich prowadzeniem. Podstawowym problemem jest status budynku w którym prowadzony jest DPS. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, jeżeli chodzi o budynek mieszkalny – należy przez to rozumieć:

1. budynek mieszkalny wielorodzinny,
2. budynek mieszkalny jednorodzinny;

W przypadku budynku zamieszkania zbiorowego – należy przez to rozumieć budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny.

Zatem aby przekształcić obecne pomieszczenia DPS na mieszkania treningowe lub wspomagane należy spełnić wiele warunków formalno-prawnych, w tym w zakresie zmiany sposobu użytkowania budynku.

Dlatego wskazane jest by przy tworzeniu mieszkań treningowych i wspomaganych przy domach pomocy społecznej, tworzyć je w innych budynkach niż budynki, w których prowadzona jest zbiorowa opieka całodobowa. Warto zaznaczyć, iż trwałe oddzielenie tych dwóch funkcji sprzyjać będzie samodzielności osób korzystających ze wsparcia mieszkaniowego.

Co więcej, jeżeli zamierzamy skorzystać ze wsparcia środków Unii Europejskiej, należy pamiętać, iż zapisy Wytycznych dotyczących realizacji projektów z udziałem środków Europejskiego Funduszu Społecznego Plus w regionalnych programach na lata 2021–2027 - Sekcja 4.3.3. Usługi w mieszkaniach, nie pozwalają na zlokalizowanie mieszkalnictwa treningowego i chronionego na nieruchomości, w której znajduje się placówka opieki instytucjonalnej (m.in. dom pomocy społecznej).

Źródło: gov.pl/web/rodzina

A.J.
Zespół e-prawnik.pl