Sprzeciw wobec opinii lub orzeczenia lekarza

Każdy pacjent ma prawo nie zgodzić się z opinią albo orzeczeniem lekarza i przysługuje mu prawo do sprzeciwu.

Kto może wnieść sprzeciw?

Każdy pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia lekarza.

Sprzeciwu nie może wnieść pełnomocnik pacjenta - w sytuacji, gdy dokona tego adwokat lub radca prawny reprezentujący pacjenta, sprzeciw będzie nieskuteczny. Pełnomocnik może jedynie pomóc pacjentowi w przygotowaniu sprzeciwu. Warto pamiętać, że to pacjent musi własnoręcznie podpisać i złożyć sprzeciw.

Od czego można wnieść sprzeciw?

Sprzeciw można złożyć od opinii lub orzeczenia wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Ważne jest, aby kwestionowana opinia miała wpływ na prawa pacjenta lub jego obowiązki wynikające z przepisów prawa.

Pacjent musi wskazać z jaką opinią/orzeczeniem lekarskim się nie zgadza oraz przesłać jej kopię do Rzecznika.

Prawo do sprzeciwu nie obejmuje opinii/orzeczeń lekarskich, w przypadku których istnieje określona prawna droga odwoławcza. Dotyczy to m.in. o orzeczeń związanych z ZUS-em, orzekaniem o niepełnosprawności, orzeczeń dot. medycyny pracy.

W jakiej formie i gdzie można wnieść sprzeciw?

Sprzeciw wraz z uzasadnieniem pacjenci mogą wysłać:

 1. pisemnie na adres:

Biuro Rzecznika Praw Pacjenta
ul. Młynarska 46
01-171 Warszawa

2. za pomocą poczty elektronicznej: kancelaria@rpp.gov.pl

3. za pomocą portalu ePUAP

Ze sprzeciwu musi wynikać z jaką opinią/orzeczeniem lekarskim pacjent się nie zgadza oraz w jaki sposób wpływa ona na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
Sprzeciw złożony bez uzasadnienia jest zwracany osobie, która go wniosła.

Należy pamiętać aby do sprzeciwu dołączyć kopię opinii czy orzeczenia lekarskiego.

Ile jest czasu, aby wnieść sprzeciw?

Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika. Należy wnieść sprzeciw w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.

Aby został zachowany termin wniesienia sprzeciwu musi on wpłynąć do Rzecznika przed upływem 30 dni. 

Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:

1. wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu administracji publicznej, a nadawca otrzymał urzędowe poświadczenie odbioru;
2. nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe;
3. złożone w polskim urzędzie konsularnym;
4. złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej;
5. złożone przez członka załogi statku morskiego kapitanowi statku;
6. złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego.

Co dalej?

Rzecznik Praw Pacjenta rozpatruje sprzeciw pod względem formalnym. Jeżeli został zachowany termin i wszystkie warunki formalne, Rzecznik powołuje Komisję Lekarską, która rozpatruje sprzeciw. Komisja szczegółowo analizuje dokumentację medyczną pacjenta, a jeśli zachodzi taka potrzeba także bada pacjenta. Następnie wydaje orzeczenie, w którym orzeka o zasadności bądź bezzasadności sprzeciwu.

W chwili obecnej Komisja Lekarska ma 30 dni na rozpatrzenie wniosku.

W skład Komisji Lekarskiej wchodzi trzech lekarzy powołanych przez Rzecznika Praw Pacjenta, w tym dwóch tej samej specjalności, co lekarz, który wydał opinię lub orzeczenie.

Do postępowania przed Komisją Lekarską nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Tym samym decyzja Komisji jest ostateczna i nie można się od niej odwołać do organu wyższej instancji.

W przypadku jakichkolwiek pytań i wątpliwości, pacjenci zawsze mogą skontaktować się z Biurem Rzecznika Praw Pacjenta za pośrednictwem Telefonicznej Informacji Pacjenta 800-190-590 czynnej pn. - pt. w godz. 8.00 - 18.00.

Prawo do sprzeciwu w ustawodawstwie polskim

Prawo do sprzeciwu zostało wprowadzone do ustawodawstwa polskiego w 2009 r. Wtedy też Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku wydanym w sprawie Tysiąc przeciw Polsce (skarga nr 5410/03) stwierdził, iż brak procedury odwoławczej od opinii lekarskiej w sprawie dopuszczalności przerwania ciąży może stanowić niedozwoloną ingerencję w sferę życia prywatnego jednostki (art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka).

Dlatego też przyznanie pacjentowi prawa do wniesienia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza stanowi realizację wyroku Trybunału.

Materiały:

• infografika zgłoszenie sprzeciwu
• Przykładowy katalog orzeczeń lekarskich, od których sprzeciw do Komisji Lekarskiej przysługuje (PDF 90,6 KB)
• Przykładowy katalog orzeczeń lekarskich, od których sprzeciw do Komisji Lekarskiej nie przysługuje (PDF 135 KB)

A.J.
Zespół e-prawnik.pl