Czy każdy, kto jest chory, dostanie rentę?

27.1.2009

Jednym z warunków przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy jest orzeczenie o niezdolności do pracy. Oceny tej niezdolności i przewidywanego okresu jej trwania dokonuje lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS. Kogo uznaje się za niezdolnego do pracy - wyjaśnia Grażyna Wawrzyńczyk-Kaplińska, dyrektor Departamentu Orzecznictwa Lekarskiego.

Wiele osób uważa, że dostaną rentę z tytułu niezdolności do pracy ponieważ ciężko chorują. Odmową przyznania świadczenia są rozczarowani. Dlaczego poważne schorzenie nie oznacza automatycznie przyznania renty?

Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie ubezpieczonej, która spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolna do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych i nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania.
Poważne schorzenie nie powoduje zatem automatycznego przyznania tego świadczenia. Konieczne jest bowiem ustalenie przez lekarza orzecznika lub komisję lekarską Zakładu niezdolności do pracy oraz spełnienie pozostałych warunków określonych w obowiązujących przepisach.

Kogo zatem uznaje się za niezdolnego do pracy?

Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.
Przy ocenie tej niezdolności lekarz orzecznik oraz komisja lekarska Zakładu uwzględniają nie tylko stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, ale również możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego - biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego. Zatem, jeżeli nawet z punktu widzenia wiedzy medycznej następstwa choroby powodują duże upośledzenie sprawności organizmu, to lekarz orzecznik i komisja lekarska Zakładu zobowiązani są rozważyć, czy ubezpieczony z określonym wykształceniem, kwalifikacjami, zawodem - jest zdolny do kontynuowania pracy w tym zawodzie lub innej pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Jeżeli stan zdrowia uniemożliwia dalszą pracę w wyuczonym zawodzie - konieczne jest rozważenie celowości przekwalifikowania zawodowego.

Czy osoba niezadowolona z orzeczenia ma możliwość odwołania się?

Tak. Od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS można wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu, w ciągu 14 dni od doręczenia tego orzeczenia. Komisja lekarska w trzyosobowym składzie przeprowadza bezpośrednie badanie i analizuje dokumentację medyczną i zawodową, a następnie dokonuje - w formie orzeczenia - oceny niezdolności do pracy i jej stopnia, przewidywanego okresu trwania tej niezdolności oraz ustala inne okoliczności niezbędne do wydania decyzji w sprawie świadczeń, do których prawo uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do pracy.
Od decyzji Zakładu wydanej na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej ubezpieczonemu przysługuje odwołanie do sądu, w terminie i według zasad określonych w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Jakie kwalifikacje posiadają lekarze orzecznicy ZUS?

Lekarzem orzecznikiem i członkiem komisji lekarskiej Zakładu może być lekarz, który jest specjalistą, w szczególności w zakresie następujących dziedzin medycyny: chorób wewnętrznych, chirurgii, neurologii, psychiatrii, medycyny pracy, medycyny społecznej oraz odbył przeszkolenie w zakresie ustalonym przez Prezesa Zakładu.
Wszyscy zatrudnieni w Zakładzie lekarze orzecznicy i lekarze - członkowie komisji lekarskich Zakładu - legitymują się tytułem specjalisty czyli posiadają najwyższe kwalifikacje zawodowe.

Rozmawiała: Aleksandra Bełkowska

Źródło: http://e-inspektorat.zus.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl

Komentarze