„Dostępność plus” i włączanie wyłączonych

„Dostępność plus”

Uchwała rządu

Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie ustanowienia rządowego programu Dostępność plus, przedłożoną przez ministra inwestycji i rozwoju. 

- "Oznacza to, że program Dostępność Plus stał się oficjalnie programem rządowym. Jego koordynatorem jesteśmy my – Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju, ale wdrażanie to już zespołowa praca całego rządu "  – wyjaśnił minister inwestycji i rozwoju Jerzy Kwieciński.

Rząd zdecydował więc, że w latach 2018-2025 realizowany będzie program Dostępność plus, którego ustanowienie zapowiadał premier Mateusz Morawiecki. Jego realizacja oznacza spełnienie obietnicy złożonej przez szefa rządu w exposé o tworzeniu Polski przyjaznej osobom starszym i niepełnosprawnym (jest to także jeden z pięciu projektów zapowiadanych przez premiera dla Polaków).

Realizacja programu ma doprowadzić do przełomu w rozwoju cywilizacyjnym i jakości życia wszystkich mieszkańców naszego kraju, bo poprawa dostępności infrastruktury, komunikacji czy usług następuje w Polsce zbyt wolno. 

- "Program "Dostępność Plus" to postulat nowych ram jakości życia, poprzez zapewnienie wszystkim równych szans w osiąganiu pozycji społecznej, możliwości samodzielnego funkcjonowania i udziału w różnych sferach życia. Jego celem jest podniesienie jakości życia i zapewnienie niezależności życia wszystkich, w tym osób starszych i osób z trwałymi lub czasowymi ograniczeniami sprawności. Służyć temu ma poprawa dostępności przestrzeni publicznej, produktów i usług w aspekcie architektonicznym, informacyjnym i komunikacyjnym. Program wymaga zaangażowania całej strony rządowej, ale także samorządów, przedsiębiorców oraz organizacji społecznych" – mówił wiceminister Witold Słowik.

Polska jest najszybciej starzejącym się państwem w UE. Obecnie populacja osób powyżej 65. roku życia stanowi 16% mieszkańców Polski. W 2024 roku osiągnie 23%. ludności, a w 2050 roku – 33%. Osoby z niepełnosprawnościami to teraz ok. 12% populacji Polski, a więc 5 milionów obywateli. 

Tylko 9% nowych budynków użyteczności publicznej jest dostosowanych (2009-2011) do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Jeszcze większe potrzeby są w edukacji – w 48% szkół brakuje osób wspierających w 44% brakuje specjalistów, w 31% barierą jest infrastruktura szkolna. Tylko 20% pojazdów transportu publicznego jest dostosowanych do obsługi osób z niepełnosprawnościami.

Program stanowi znaczące rozszerzenie projektu strategicznego pn. Przestrzeń dla wszystkich, wskazanego w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju. Jego założenia wynikają wprost z wymagań i zapisów międzynarodowej Konwencji Praw Osób Niepełnosprawnych. Jednocześnie program wprost odpowiada na potrzeby osób z niepełnosprawnościami, bo powstawał we współpracy ze środowiskiem osób niepełnosprawnych i organizacjami pozarządowymi wspierającymi takie osoby. Na jego realizację zostanie przeznaczone 23,2 mld zł, w tym publiczne środki zagraniczne – 19,6 mld zł (co stanowi ok. 84% budżetu), publiczne środki krajowe –  2,3 mld zł (ok. 10%) oraz środki prywatne, czyli 1,3 mld zł (prawie 6%).

Program adresowany jest do wszystkich obywateli, ze szczególnym uwzględnieniem osób starszych i niepełnosprawnych. Szacuje się, że nawet 30% społeczeństwa może mieć trwałe lub czasowe ograniczenia w mobilności czy percepcji (np. ludzie poruszający się przy pomocy kul, lasek, balkoników, protez, wózków inwalidzkich), niesłyszący, niedowidzący, z trudnościami manualnymi i poznawczymi (np. po udarze, chorujący na alzheimera), kobiety w ciąży, osoby z wózkiem dziecięcym, z ciężkim bagażem oraz słabsze fizycznie, mające trudności w poruszaniu się itp.

Przyjęte rozwiązania są uniwersalne, dlatego w praktyce program zapewni dostępność architektoniczną, informacyjną i komunikacyjną przestrzeni publicznej, także ludziom w pełni sprawnym (np. windy, podjazdy).

Głównym celem programu jest podniesienie jakości i zapewnienie niezależności życiowej wszystkim obywatelom. Cele szczegółowe zdefiniowano wokół trzech filarów dotyczących:

1. stworzenia regulacji prawnych i instytucjonalnych do wdrażania dostępności;
2. poprawy dostępności fizycznej, cyfrowej i usług; 
3. wykorzystania dostępności produktów i usług do zwiększania przewag konkurencyjnych polskich przedsiębiorstw, w tym także na rynkach międzynarodowych.

Realizacja działań programu pomoże wielu osobom uniknąć wykluczenia społecznego, umożliwi im samodzielne i godne funkcjonowanie, a także zwiększy poziom niezależności życiowej osób niepełnosprawnych i seniorów. Przyczyni się też do zwiększenia zatrudnienia osób niepełnosprawnych i starszych (chodzi o wykorzystanie ich doświadczenia zawodowego), a także poczucia wspólnoty oraz zadowolenia z uprawianej aktywności i satysfakcji z życia. 

Program „Dostępność plus” zakłada dwutorowe zwiększanie dostępności. Pierwszym, strategicznym wymiarem jest trwałe włączenie problematyki dostępności do wszystkich polityk publicznych, do praktyki planowania, realizacji i oceny funkcjonowania państwa. Drugim wymiarem są inwestycje (budowlane, transportowe, technologiczne) m.in. w istniejące budynki użyteczności publicznej i wielorodzinne zasoby mieszkaniowe, przestrzeń, środki transportu, strony internetowe czy usługi o charakterze powszechnym. Chodzi o dofinansowanie likwidacji barier w szkołach, na dworcach i przystankach, w bibliotekach, przychodniach i szpitalach, dzięki czemu obiekty te staną się bardziej dostępne.

Program ma więc dwa podstawowe wymiary. Pierwszy – uniwersalny i długofalowy, zakładający że państwo w swoich działaniach będzie zawsze uwzględniać potrzeby osób z niepełnosprawnościami. Ocena skutków nowych regulacji będzie dokonywana z uwzględnieniem wpływu na osoby z niepełnosprawnościami, a wszystkie nowe inwestycje (budynki, miejsca, transport) będą obowiązkowo zapewniać dostępność już od etapu ich projektowania – po odbiór. Drugi wymiar (bezpośredni) to bieżące i planowane inwestycje (budowlane, transportowe, technologiczne). Inwestycje polegające na modernizacji/poprawie istniejącej infrastruktury, przestrzeni, środki transportu, stron internetowych czy usług. Mające na celu ich dostosowanie do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, poprzez dodawanie komunikacji alternatywnej w autobusach, budowanie podjazdów i wind zamiast schodów, poprawę jakości różnych usług (zakupów) dla osób z ograniczeniami w percepcji.

W wyniku realizacji programu przestrzeń będzie dostępna dla wszystkich. Powstaną miejsca i budynki użyteczności publicznej, w których nie będzie barier architektonicznych, technicznych i komunikacyjnych. Zaplanowane działania obejmą poprawę dostępności miejsc użyteczności publicznej dla wszystkich obywateli (np. przejść, parków, domów kultury, szkół, bibliotek i kościołów) oraz usług o charakterze powszechnym (np. bankowych, pocztowych, transportowych, audiowizualnych). Przy uwzględnianiu dostępności w planach inwestycyjnych wzięto pod uwagę różnorodność potrzeb osób z różnymi ograniczeniami mobilności.

Nowo powstające budynki wielorodzinne będą od razu spełniały kryteria dostępności. Jednocześnie stworzona zostanie możliwość udzielania tanich i częściowo umarzanych pożyczek dla samorządów i spółdzielni mieszkaniowych na likwidację barier w budynkach już istniejących (chodzi np. o montaż wind, wideofonów, poręczy, podjazdów czy specjalnych czujników). Zaplanowano też wprowadzenie możliwości udzielenia dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do kosztów zamiany mieszkania przez osobę niepełnosprawną na inne, jeśli takiego lokalu lub budynku (z różnych przyczyn) nie będzie można dostosować do warunków dostępności.

Poprawiona zostanie istniejąca infrastruktura publiczna i otoczenie wokół niej (dworce, przystanki, parki, chodniki). Część dworców kolejowych zostanie zmodernizowana, dzięki czemu staną się one bardziej przyjazne dla wszystkich podróżnych, także tych ze szczególnymi potrzebami. Nowo zakupione autobusy i tramwaje będą spełniały kryteria dostępności (informacja głosowa, oznaczenia tyflograficzne, czyli dla osób niewidzących i słabo widzących, kontrastowa kolorystyka).

Wszystkie publiczne serwisy internetowe będą spełniać wymogi dostępności. Również zasoby i usługi administracji publicznej będą dostępne dla wszystkich. Numer alarmowy 112 zostanie dostosowany do możliwości osób mających problemy z mową i słuchem (głuchych i słabosłyszących). Połowa czasu antenowego w telewizji publicznej będzie dostępna dla wszystkich (audiodeskrypcja, napisy).

Zwiększy się liczba szkół dostępnych dla uczniów ze specjalnymi potrzebami, w tym z niepełnosprawnościami (ma to dotyczyć także uczelni i placówek kultury). Z kolei specjalne centra wspierające edukację włączającą, efektywnie wykorzystujące wiedzę i umiejętności specjalistów, sprawią, że więcej dzieci z problemami rozwojowymi będzie mogło się uczyć i korzystać z placówek ogólnodostępnych (np. edukacyjnych, kulturalnych). Placówki ochrony zdrowia staną się także bardziej przyjazne pacjentom ze szczególnymi potrzebami. W wielu miejscach będzie można skorzystać z pomocy  asystenta osobistego czy np. tłumacza języka migowego.

Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju będzie odpowiedzialne bezpośrednio za przygotowanie, przyjęcie i stworzenie podstaw organizacyjnych do realizacji programu. Ma koordynować zaplanowane w programie działania, które zostaną powierzone do realizacji  określonym resortom, urzędom centralnym, samorządom lokalnym czy podmiotom prywatnym. Koordynacja programu uwzględnia ścisłe współdziałanie z pełnomocnikiem rządu ds. osób niepełnosprawnych, usytuowanym w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Jego cele będą realizowane w ścisłej współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz przedstawicielami przedsiębiorców. Powodzenie programu będzie wymagało zaangażowania i współpracy wielu środowisk.

Za koordynację procesu monitorowania programu odpowiedzialne będzie Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju, natomiast w samym procesie uczestniczyć mają wszystkie instytucje realizujące określone w nim działania. Program będzie monitorowany na bieżąco. Jednak nie wcześniej niż po 2 latach od realizacji oraz po jego zakończeniu przeprowadzona zostanie ocena. Celem pierwszej oceny będzie zidentyfikowanie potrzeby przeprowadzenia ewentualnych korekt, natomiast kolejna ocena, zrealizowana po jego zakończeniu, ma pokazać wpływ programu na poprawę dostępności w Polsce. Taki monitoring pokaże, co udało się osiągnąć dzięki realizacji programu, a co wymaga dalszych usprawnień.

Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia, tj. 17 lipca 2018 r.

Program "Dostępność Plus" jest elementem skutecznego systemu wsparcia osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Umożliwi on włączanie osób o szczególnych potrzebach w aktywne życie społeczne. 

Na program zostanie przeznaczonych 23,2 miliarda złotych. Na tę kwotę składają się środki unijne, tak zwane fundusze norweskie, pieniądze z budżetu państwa, budżetów samorządów, środki Państwowego Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

- Jest za dużo jeszcze w Polsce schodów, które dla wielu są trudne do pokonania i chcemy pomóc je pokonać poprzez program "Dostępność Plus" – powiedział szef rządu podczas prezentacji założeń programu w KPRM.

Program "Dostępność Plus" ma nadrobić zaniedbania z przeszłości, ale jednocześnie też pozwolić, w jak najszerszy sposób, funkcjonować w społeczeństwie wszystkim naszym obywatelom – mówił premier Mateusz Morawiecki. Jak podkreślił, program skierowany jest nie tylko do osób niepełnosprawnych, ale również do osób starszych, kobiet w ciąży oraz matek z dziećmi.

- Nie chcemy, żeby wchodzenie po schodach, dostępność do urzędów czy budynków użyteczności publicznej było wyprawą na symboliczne K2, na symboliczny szczyt – mówił premier podczas prezentacji założeń programu "Dostępność Plus".

- Wierzymy, że rok po roku będzie widać efekty, poprawę życia, poprawę dostępności dla wszystkich naszych obywateli – oświadczył szef rządu.

Prezes Rady Ministrów zauważył, że aby zwiększyć dostępność, będą musiały zmienić się m.in. kwestie związane z budownictwem mieszkaniowym, komercyjnym czy użytkowym.

- Skupiamy się na tym, żeby dostępność architektoniczna, informacyjna oraz komunikacyjna w przestrzeni publicznej, była jak najlepsza. To będzie nasze wielkie zobowiązanie dla polskiego społeczeństwa – powiedział na zakończenie premier Mateusz Morawiecki.

Przypomnieć należy, iż w połowie maja rząd ogłosił budowę systemu wsparcia osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Będzie się on opierał na trzech filarach. Pierwszy z nich to solidarnościowy fundusz wsparcia osób niepełnosprawnych. Drugi filar to pakiet społecznej odpowiedzialności, a trzeci – program "Dostępność Plus".

Podczas konsultacji regionalnych przedstawiciele rządu zbierają opinie, które pozwolą sformułować najlepsze propozycje do horyzontalnej ustawy o dostępności.

Co zostanie zrobione?

Kilka przykładowych efektów programu:

• powstaną miejsca i budynki użyteczności publicznej, w których nie będzie barierarchitektonicznych, technicznych i komunikacyjnych (na przykład parki, domy kultury, szkoły, biblioteki),       
• 20 procent mieszkań budowanych w ramach programu „Mieszkanie plus” zostaniedostosowanych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami,       
• wprowadzony zostanie program tanich i częściowo umarzalnych pożyczek dla samorządów i spółdzielni mieszkaniowych na likwidację już istniejących barier w budynkach (chodzi o montaż wind, wideofonów, podjazdów czy specjalnych czujników),
• nowo zakupione autobusy i tramwaje będą także spełniały kryteria dostępności(chodzi na przykład o informację głosową, oznaczenia tyflograficzne, kontrastową kolorystykę, rampy i platformy),
• wszystkie publiczne serwisy internetowe będą spełniać wymogi dostępności(będą dostępne na przykład dla osób głuchych lub niewidomych i niedowidzących),       
• zasoby i usługi administracji publicznej będą dostępne dla wszystkich - przykładem może być  numer alarmowy 112, który trzeba dostosować dla osób z problemami mowy i słuchu,

Krok po kroku do dostępności. Najbliższe działania

W 2018 i 2019 roku ruszy szereg działań przewidzianych w programie, na przykład:

• do końca 2018 roku powstanie projekt ustawy o dostępności. Ustawa będzie dotyczyć: organów publicznych, instytucji korzystających ze środków publicznych oraz podmiotów świadczących tzw. usługi powszechne (np. bankowe, ubezpieczeniowe, medialne). Ustawa nałoży na te podmioty obowiązek zapewnienia dostępności świadczonych usług       
• konkurs Przestrzeń przyjaznej szkoły, w ramach którego 200 szkół dostanie fundusze przystosowanie się do wymogów dostępności, na przykład na likwidację barier architektonicznych (na początek pilotaż dla 50 szkół),
• konkurs Dostępna uczelnia – konkurs dla 100 uczelni na usuwanie barier i pomoc studentom z niepełnosprawnościami,
• konkurs Modelowe programy nauczania na wybranych kierunkach studiów, który pomoże uczelniom tak zmienić sposób nauczania przyszłych architektów, urbanistów czy inżynierów, by w swojej pracy uwzględniali oni standardy dostępności,
• konkurs Społeczny inkubator dostępności, który pozwoli wypracować i w kolejnym kroku upowszechnić nowe, nieznane jeszcze rozwiązania na rzecz dostępności,
• program aPSYstent, z którego finansowane będzie szkolenie i utrzymanie psów przewodników i psów asystujących dla osób niewidomych, a także przygotowanie kadr trenerskich. Program jest potrzebny, bo takich psów jest za mało,       
• Krajowy Ośrodek Mobilności Osób z Niepełnosprawnościami (KOMON) – we współpracy z  Przemysłowym Instytutem Motoryzacji powstanie ośrodek szkolenia i egzaminowania kierowców z niepełnosprawnościami,
• Hackhaton, czyli dwudniowy maraton programistów, którego efektem będą prototypy aplikacji wspierających osoby z niepełnosprawnościami,
• po wakacjach powstanie Rada ds. Dostępności, w której skład wejdą przedstawiciele organizacji osób niepełnosprawnych oraz wszystkich ministerstw zaangażowanych w program Dostępność Plus,
• na zlecenie MIiR przeprowadzone zostanie też ekspertyza, która pokaże jaki jest  stan budynków wielorodzinnych w Polsce oraz czy i jak można wyposażyć je w windy. Odpowie też na pytania o ewentualne koszty.

Co już zrobiono?

Pierwszy konkurs w Programie Dostępność Plus już trwa. 7 czerwca Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju zakończyło nabór wniosków od podmiotów, które chcą szkolić z dostępności urzędników zajmujących się architekturą, budownictwem i zagospodarowaniem przestrzennym. Zwycięski projekt poznamy we wrześniu. Szkolenia obejmą około 1500 osób.

12 kwietnia Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju przyjęło standardy dostępności dla funduszy europejskich. Obejmują one wymogi techniczne dla sześciu rodzajów inwestycji finansowanych ze środków unijnych - inwestycji budowlanych, transportowych, systemów IT, aplikacji mobilnych i stron internetowych, projektów szkoleniowych, projektów edukacyjnych, działań promocyjnych. Oznacza to, że inwestycje, które otrzymały dofinansowanie unijne, będą musiały spełniać standardy dostępności.

12 lipca Ministerstwo Cyfryzacji rozpoczęło konsultacje publiczne ustawy o dostępności stron publicznych i aplikacji mobilnych organów publicznych. Ustawa nałoży obowiązek na instytucje publiczne publikowania informacji w sposób dostępny dla osób z niepełnosprawnościami (zwłaszcza dla niewidomych).

Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju wprowadziło w ostatnich kilku miesiącach wiele usprawnień na rzecz osób z niepełnosprawnościami. Najświeższe przykłady to funkcjonujący od niedawna na recepcji głównej oraz największej sali konferencyjnej system z pętlą indukcyjną oraz piktogramy przed wejściem na recepcję i salę konferencyjną. Z myślą o osobach niesłyszących uruchomiliśmy na naszej stronie internetowej usługę wideomigacza.

Od dawna mamy wydzielone miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych, platformę przyschodową, windy dostosowane do przewozu osób z trudnościami w poruszaniu się, wyposażone w przyciski z oznaczeniami w alfabecie Braille’a oraz powiadomienia głosowe, a także toalety spełniające kryteria dostępności.

Włączanie wyłączonych – czyli rządowe serwisy wkrótce dostępne dla wszystkich...

Zero wykluczenia – to hasło przewodnie ustawy o dostępności cyfrowej, która właśnie trafiła do konsultacji społecznych.

Co przewiduje projekt?

Pełna dostępność stron i serwisów nie tylko administracji rządowej, ale i samorządów (JST) ma zostać osiągnięta najpóźniej w 2020 roku. Dziś połowa witryn internetowych administracji publicznej jest niedostępna dla osób z różnymi niepełnosprawnościami i dysfunkcjami.

Projekt wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego.

Proponowana ustawa określa wymagania dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych, sposób i tryb wnoszenia żądań o udostępnienie ich cyfrowo oraz sposób monitorowania i sprawozdawczości dostępności stron internetowych lub aplikacji mobilnych.

W Polsce żyje niemal pięć milionów niepełnosprawnych, co stanowi ponad 12%. ludności. Jak dotąd, nie było jednak żadnego kompleksowego programu, który zakładałby, że wszystkie informacje publikowane na stronach i w serwisach administracji publicznej, a także jednostek samorządu terytorialnego (JST), mają być dla nich dostępne i uwzględniać szczególne potrzeby tej części społeczeństwa. Chodzi też o ułatwienia dla osób starszych, osób z dysfunkcjami takimi jak dysgrafia czy dysleksja. Niedostępność stron to także wyzwanie dla czasowo kontuzjowanych. Kto, mając rękę w gipsie, próbował sterować komputerem za pomocą myszki, ten wie o czym mowa.

Proponowana przez Ministerstwo Cyfryzacji ustawa o dostępności cyfrowej ma uporządkować kwestie dostępności stron i aplikacji administracji publicznej.

Jednym z efektów programu, zapowiedzianych podczas jego inauguracji, było dostosowanie stron internetowych wszystkich urzędów i instytucji do potrzeb osób niewidomych i niesłyszących. Przekazanie do konsultacji ustawy o dostępności cyfrowej stron administracji publicznej przez Ministerstwo Cyfryzacji to pierwszy ważny krok w tym kierunku – powiedział wiceminister inwestycji i rozwoju Paweł Chorąży.

Ustawa obejmuje: organy publiczne posiadające strony internetowe lub aplikacje mobilne, w tym podmioty nieobjęte Krajowymi Ramami Interoperacyjności: podmioty tworzone przez JST (wodociągi, parki technologiczne etc.), strony Senatu, Sejmu, Kancelarii Prezydenta.

Założenia ustawy

Wdraża jednolity standard zapewnienia dostępności dla wszystkich organów publicznych (w poszerzonym zakresie niż do tej pory).

Wdraża zasadę alternatywnego dostępu – zakłada się, że istotna jest informacja niesiona przez publikowany dokument, nie sam dokument, dlatego też dla niedostępnych plików obywatel będzie miał prawo zadzwonić lub wysłać mail i poprosić o jego przeczytanie.

Wdraża zasadę priorytetów dostępności – bezwzględnie dostępne muszą być te informacje, które niosą za sobą skutki prawne i je pierwsze urząd powinien uczynić dostępnymi.

Wdraża zasadę informacji zwrotnej – obywatel, kontaktując się z urzędem z wnioskiem o przekazanie informacji niesionych przez niedostępny dokument, informuje tym samym urząd, że ten dokument jest dla niego ważny. Zakłada się, że urząd przez taki mechanizm zyska świadomość istoty sprawy i podmieni ten i inne dokumenty na ich dostępne wersje.

Stwarza przestrzeń dla autorefleksji – pierwszy krok dla urzędu w realizacji obowiązku zapewnienia dostępności to utworzenie deklaracji dostępności – strony internetowej, która stanowi przewodnik dla osoby niepełnosprawnej ułatwiający poruszanie się po witrynie urzędu, a dla urzędu, stanowi swoisty rachunek sumienia w którym krok po kroku urząd sprawdza, jakie elementy jego strony na jakim poziomie dostępności się znajdują.

Wdraża zasadę dostępu do wszystkich informacji publikowanych przez urząd – na przykład, podmiot publikujący treści na mediach społecznościowych, które nie dostarczają technicznej możliwości do zapewnienia dostępności, będzie obowiązany do publikacji kopii tych informacji na swojej stronie internetowej.

Wdraża procedury monitoringu realizacji przepisów ustawy i kar za niewywiązane się z obowiązku ustawy.

Kary

Przewidziano:

• 10 tys. zł kary na organ, który uporczywie unika zapewnienia dostępności;
• 5 tys. zł kary za nieopublikowanie oświadczenia o dostępności;
• W obu przypadkach organ otrzyma powiadomienie i wezwanie do naprawy, zanim zapadnie decyzja o karach.

Do kiedy konsultacje?

Opinie na temat projektu ustawy można przesyłać do 2 sierpnia 2018 r. na adres: Sekretariat.DP@mc.gov.pl

Projekt ustawy wpisuje się w szersze działanie rządu, jakim jest program "Dostępność Plus".

- "Jednym z efektów programu, zapowiedzianych podczas jego inauguracji, było dostosowanie stron internetowych wszystkich urzędów i instytucji do potrzeb osób niewidomych i niesłyszących. Przekazanie do konsultacji ustawy o dostępności cyfrowej stron administracji publicznej przez Ministerstwo Cyfryzacji to pierwszy ważny krok w tym kierunku"   – powiedział wiceminister inwestycji i rozwoju Paweł Chorąży.

- "Chcielibyśmy, by wszystkie strony administracji publicznej były dostępne dla osób ze specjalnymi potrzebami. Nie wyobrażam sobie sytuacji, że np. informacja o zmianach w podatkach gruntowych jest niemożliwa do odczytania, tylko dlatego, że urzędnik nie wykonał małego kroku, jakim jest publikacja dokumentu zgodnie z przyjętymi powszechnie standardami"   - powiedział Marek Zagórski, minister cyfryzacji.

A.J.
Zespół e-prawnik.pl