Udzielanie obywatelom polskim zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 i Nr 277, poz. 2742 z 2005 r. Nr 180, poz. 1496 z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i poz. 711 i Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242) obywatel polski może przyjąć służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej za zgodą właściwego organu: ministra właściwego do spraw wewnętrznych, a w przypadku byłych żołnierzy zawodowych Ministra Obrony Narodowej.

Zgoda udzielana jest wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego - wzór wniosku określa załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 2006r. w sprawie trybu udzielania obywatelom polskim zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej (Dz.U. Nr 19, poz. 144).

Do wniosku należy dołączyć:

1. zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego (oryginał);

2. potwierdzenie wpłaty (opłaty lub przelewu) na kwotę 10 zł (oryginał) - na podstawie ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 64, poz. 427, Nr 124, poz. 859, Nr 127, poz. 880 i Nr 128, poz. 883 oraz z 2008 r. Nr 44, poz. 262, Nr 63, poz. 394 i Nr 123, poz. 803). Obowiązek zapłaty powstaje z chwilą złożenia wniosku.

Zapłaty można dokonać:

gotówką w kasie organu podatkowego, tj.:

Urząd Miasta Stołecznego Warszawy Dzielnica Mokotów,
ul. Rakowiecka 25/27, 02-517 Warszawa

lub na rachunek:

Urząd Miasta Stołecznego Warszawy Dzielnica Mokotów
Bank Citi Handlowy,
nr konta 18 1030 1508 0000 0005 5002 3113;
z dopiskiem „opłata skarbowa"

Wypełniony wniosek (wg wzoru), oryginał zaświadczenia o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego oraz oryginał potwierdzenia dokonania opłaty skarbowej należy przesłać na adres: Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, ul. Batorego 5, 02-591 Warszawa, a w przypadku byłych żołnierzy zawodowych na adres: Minister Obrony Narodowej, ul. Klonowa 1, 00-909 Warszawa.

Obywatele polscy zamieszkujący lub przebywający czasowo za granicą (powyżej trzech miesięcy) składają wniosek oraz zaświadczenie z KRK, do właściwego organu - za pośrednictwem polskiego urzędu konsularnego i tam dokonują stosownych opłat.

Obywatelowi polskiemu podlegającemu powszechnemu obowiązkowi obrony może być udzielona zgoda na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej tylko w przypadku, gdy:

• odbył on zasadniczą służbę wojskową lub przeszkolenie wojskowe,

• albo bez odbycia tej służby został przeniesiony do rezerwy,

• nie posiada przydziału mobilizacyjnego, pracowniczego przydziału mobilizacyjnego lub przydziału organizacyjno-mobilizacyjnego,

• wojskowy komendant uzupełnień, właściwy ze względu na miejsce stałego pobytu obywatela lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące nie planuje nadania temu obywatelowi żadnego z tych przydziałów,

• spełnione są łącznie następujące warunki: służba nie będzie naruszać interesów Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest zakazana przez prawo międzynarodowe i nie wpłynie na zadania wykonywane przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgody nie udziela się obywatelowi polskiemu, który:

1. został przeniesiony do rezerwy wskutek uznania przez właściwą komisję lekarską za niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju (kat. „D") lub za trwale i całkowicie niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny (kat. „E");

2. nie spełnił choćby jednego z wymienionych niżej obowiązków:

   • nie dopełnił obowiązku zgłoszenia się do rejestracji przedpoborowych,

   • nie dopełnił obowiązku stawienia się do poboru,

   • nie ma uregulowanego stosunku do powszechnego obowiązku obrony,

   • nie dopełnił obowiązku stawienia się przed wojskowym komendantem uzupełnień niezwłocznie po upływie okresu odroczenia,

   • w przypadku kobiet posiadających kwalifikacje przydatne do czynnej służby wojskowej, obowiązanych do stawienia się do rejestracji lub poboru, które nie dopełniły tego obowiązku,

   • nie zgłosił się na wezwanie właściwych organów w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony,

   • nie spełnił wojskowego obowiązku meldunkowego,

   • będąc do tego zobowiązany nie uzyskał zgody właściwego organy na wyjazd i pobyt za granicą;

3. nie został powołany i nie odbył służby wojskowej, ćwiczeń wojskowych żołnierzy rezerwy, ćwiczeń w jednostkach zmilitaryzowanych lub służby w obronie cywilnej, z przyczyn leżących po stronie obywatela;

4. złożył wniosek o przeznaczenie go do służby zastępczej, został przeznaczony do tej służby, został skierowany do odbycia służby zastępczej, odbywał służbę zastępczą, został przeniesiony do rezerwy po odbyciu służby zastępczej lub bez jej odbycia;

5. został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę co najmniej jednego roku pozbawienia wolności, w tym także z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;

6. znajduje się w okresie próby wykonania warunkowego zawieszenia kary pozbawiania wolności;

7. odbywa karę pozbawienia wolności lub oczekuje na jej wykonanie;

8. znajduje się w okresie próby w wykonywaniu warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

9. odbywa karę ograniczenia wolności.

Zgody nie udziela się także w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny oraz w razie wprowadzenia na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanu wojennego lub stanu wyjątkowego.

Złożenie wniosku nie powoduje obowiązku skierowania obywatela polskiego do komisji lekarskiej w celu określenia kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej. Udzielenie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej nie rodzi odpowiedzialności organów Rzeczypospolitej Polskiej za następstwa podjęcia takiej służby.

Obowiązek uzyskiwania zgody nie dotyczy obywateli polskich będących jednocześnie obywatelami innego państwa, jeżeli stale zamieszkują na jego terytorium i zamierzają przyjąć służbę w siłach zbrojnych lub organizacji wojskowej tego państwa.

Obywatele polscy, którzy podejmą służbę bez zgody właściwego organu podlegają karze określonej w art. 141 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) - pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Źródło: www.mswia.gov.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl