Błędna podstawa prawna w decyzji administracyjnej
Pytanie:
"Wydano decyzję nakazującą rozbiórkę stodoły należącej do siedliska powołując się na art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego, który mówi o rozbiórce obiektu wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zgodnie z art. 29 ust. 1 Prawa budowlanego pozwolenia nie wymaga budowa obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej. Uważam, że stodoła, niezależnie od jej wielkości, jest obiektem gospodarczym związanym z produkcją rolną itd. Wobec tego inwestor miał obowiązek złożyć zgłoszenie, a nie uzyskać pozwolenie na budowę. Czy stodoła jest obiektem gospodarczym związanym z produkcją rolną, a jeśli nie, to dlaczego? Czy słuszne jest następujące rozumowanie: Jeżeli na budowę stodoły wymagane jest zgłoszenie, to podstawą decyzji nie może być przepis odnoszący się do przypadków wymagających pozwolenia na budowę, a więc decyzja wydana została z podaniem niewłaściwej podstawy prawnej, a więc wydana została bez podstawy prawnej, a więc decyzja jest wadliwa, a więc sprawę należy rozpatrzyć ponownie?"
Odpowiedź prawnika: Błędna podstawa prawna w decyzji administracyjnej
Pozwolenia na budowę nie wymaga budowa obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej, ale takich, które są parterowymi budynkami gospodarczymi o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m (albo płytami do składowania obornika, szczelnymi zbiornikami na gnojówkę lub gnojowicę o pojemności do 25 m3, naziemnymi silosami na materiały sypkie o pojemności do 30 m3 i wysokości nie większej niż 4,50 m). Nie wiemy czy stodoła mieściła się w powyższych normach.
Jeśli tak, konieczne jest zgłoszenie. A jeśli go zaniechano, zastosowanie znajdzie art. 49b Prawa budowlanego.
Jeżeli nie zgadza się Pan z decyzją o rozbiórce, należałoby się od niej odwołać.
Jak się domyślamy chce Pan powołać się na brak podstawy decyzji w celu jej unieważnienia. Jednakże decyzja wydana jest bez podstawy prawnej, jeśli rozstrzygnięcie organu nie ma podstawy w żadnym powszechnie obowiązującym przepisie prawnym o charakterze materialnym, zawartym w ustawie lub w akcie wydanym z wyraźnego upoważnienia ustawowego (tak w wyroku NSA OZ w Gdańsku z 5 listopada 1996 r., SA/Gd 2647/95). Decyzja, w której nie podano podstawy prawnej jest wadliwa, nawet jeśli taka podstawa prawna w rzeczywistości istnieje (tak wyrok NSA z 8 kwietnia 1999 r., III SA 8192/98). Uchybienie takie nie powoduje jednak samo przez się nieważności decyzji, jeśli rozstrzygnięcie znajduje oparcie w innym przepisie prawnym. Jest to zatem uchybienie przepisom postępowania administracyjnego, które może skutkować uchyleniem decyzji tylko w razie stwierdzenia, że miało istotny wpływ na wynik sprawy (wyrok NSA OZ w Krakowie z 16 kwietnia 1997 r., I SA/Kr 970/96 oraz wyrok NSA z 27 czerwca 2000 r., III SA 1422/99). Do usunięcia wad decyzji wydanej w pierwszej instancji, polegających na wadliwym przytoczeniu przepisów stanowiących podstawę prawną decyzji uprawniony jest organ odwoławczy(teza pierwsza wyroku NSA OZ w Gdańsku z 6 maja 1999 r., II SA/Gd 134/97).
Zespół prawników
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?