Definicja organu podatkowego

Organem podatkowym zgodnie z art. 13 ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, jest:

1. naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa - jako organ pierwszej instancji;
2. samorządowe kolegium odwoławcze - jako organ odwoławczy od decyzji wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa,
3. dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej - jako:

• organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego,
• organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów,
• organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest organem podatkowym - jako:

1. organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia postępowania, zmiany lub uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej wygaśnięcia - z urzędu;
2. organ odwoławczy od decyzji wydanych w sprawach, o których mowa w pkt 1.

Organami podatkowymi wyższego stopnia są organy odwoławcze.

Art. 31 ust 2 pk1 ustawy o kontroli skarbowej stanowi, że użyte w ustawie określenia oznaczają i tu między innymi, że organ kontroli skarbowej traktowany jest jako organ podatkowy. Zatem zgodnie z tą regulacja należy traktować organ kontroli skarbowej jako organ podatkowy. Mimo, że w ordynacji nie został wymieniony jako organ podatkowy i w rzeczywistości wedle poglądów literatury nim nie jest, to jednak został z nim zrównany.