Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Zgodnie z cytowanym artykułem pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. Sformułowanie „dobro prawne” nie daje samo w sobie uprawnienia do bycia pokrzywdzonym w rozumieniu prawa karnego. Uprawnienie to wynika z faktu zaistnienia przestępstwa. Przestępstwem zaś, jest zawiniony czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę (kodeks karny lub inne ustawy karne) obowiązującą w czasie jego popełnienia. Innymi słowy, aby stać się pokrzywdzonym, ktoś musiałby naruszyć nasze dobro prawne popełniając przestępstwo. Z racji iż kodeks karny chroni również pewne dobra niematerialne (uczucia religijne, cześć czy dobre imię), naruszenie ich jest czynem zabronionym. W związku z tym można uznać, iż pod pojęciem „dobra prawnego” w rozumieniu art. 49 k.p.k. kryć się mogą również dobra „niematerialne”. Jednakże wynika to z części szczegółowej prawa karnego materialnego, a nie kodeksu postępowania karnego.