Dokument poświadczający uprawnienia do świadczeń opieki zdrowotnej osób bez ubezpieczenia

Art.54.1.Dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, jest decyzja wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, potwierdzająca to prawo.

(...)

Nie wchodząc w zbędne szczegóły, zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych osoby bez ubezpieczenia, posiadające obywatelstwo polskie i miejsce zamieszkania na terytorium Polski, spełniające określone kryterium dochodowe, mają prawo do leczenia na zasadach takich samych jak osoby ubezpieczone, po uzyskaniu decyzji wójta (burmistrza, prezydenta) o potwierdzeniu prawa do świadczeń. Decyzja tego rodzaju może zostać wydana na wniosek pacjenta, z inicjatywy organu gminy (gdy poweźmie z urzędu informację o potrzebie jej wydania wobec konkretnej osoby) lub na wniosek właściwego oddziału NFZ. Jeżeli osobie nieubezpieczonej została udzielona pomoc lekarska w stanie nagłym, np. została hospitalizowana po wypadku czy w nagłym zachorowaniu, z wnioskiem do organu gminy może wystąpić również placówka zdrowia, która udzielała świadczeń zdrowotnych. Wniosek o wydanie decyzji należy złożyć w urzędzie gminy (miasta) w miejscu zamieszkania pacjenta. Do wniosku trzeba załączyć dokumenty potwierdzające obywatelstwo polskie, zamieszkiwanie w kraju (zameldowanie) oraz dochody (odpowiednio niskie) wskazane w ustawie o pomocy społecznej. Przed wydaniem takiej decyzji zostanie przeprowadzony również wywiad środowiskowy. Na podstawie otrzymanej decyzji mamy prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej przez okres 90 dni od dnia w niej wskazanego, najczęściej od dnia złożenia wniosku, a w przypadku udzielania świadczeń w stanie nagłym – od dnia udzielenia świadczenia.