Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Z istoty współwłasności wynika, że każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Jest to więc wspólne uprawnienie, bo żadnemu współwłaścicielowi nie przysługuje z tytułu udziału we własności prawo do wyłącznego korzystania (posiadania) z jakiejś określonej części rzeczy. Wynika z tego roszczenie o dopuszczenie do współposiadania. Co się zaś tyczy zniesienia współwłasności, to zgodnie z art. 210 kodeksu cywilnego, żądanie takie przysługuje każdemu współwłaścicielowi. Zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy lub postępowania sądowego. Przepisy kodeksu cywilnego nie regulują umownego zniesienia współwłasności. Oznacza to, że sposób zniesienia pozostawiony jest samym stronom, które mogą - z zastrzeżeniem ograniczeń ustawowych - uregulować likwidację współwłasności w sposób dowolny. Swoboda dyspozycji stron może być wyłączona lub ograniczona tylko przez wyraźny przepis prawa zakazujący określonego sposobu zniesienia współwłasności lub nakazujący zastosowanie wskazanego. Jeśli zaś chodzi o postępowanie sądowe, toczy się przed sądem miejsca położenia rzeczy. Postępowanie o zniesienie współwłasności wszczyna się na żądanie współwłaściciela, który powinien wykazać swoje uprawnienie. W razie zniesienia współwłasności nieruchomości wystarczające jest przedłożenie odpisu z księgi wieczystej, w którym wnioskodawca został wymieniony jako współwłaściciel nieruchomości.