Eksmisja byłego małżonka z mieszkania

Odpowiedź prawnika: Eksmisja byłego małżonka z mieszkania

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego, sąd, orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu (czyli eksmisji) do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Wynika z tego, że dopóki gmina nie zaoferuje zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, osoba która została w wyroku rozwodowym obowiązana do opuszczenia mieszkania nie może być eksmitowana. Procedura eksmisji jest regulowana przez art. 1046 ustawy Kodeks postępowania cywilnego. Eksmisję przeprowadza komornik sądu, w którego okręgu znajduje się mieszkanie które ma być opuszczone przez osobę eksmitowaną. Wniosek o przeprowadzenie eksmisji składa się komornikowi, określając w nim świadczenie które ma być spełnione (czyli opróżnienie mieszkania przez byłego małżonka) oraz sposób egzekucji. Do wniosku należy dołączyć tytuł wykonawczy (czyli wyrok rozwodowy zaopatrzony w klauzulę wykonalności). Przystępując do eksmisji, komornik wzywa dłużnika do dobrowolnego wykonania tego obowiązku w wyznaczonym terminie (czyli do opuszczenia mieszkania), a po bezskutecznym upływie tego terminu dokona czynności potrzebnych do wprowadzenia wierzyciela w posiadanie. Po orzeczeniu rozwodu między małżonkami ustaje wspólność ustawowa, więc każdy z małżonków samodzielnie odpowiada za swoje długi. Należy jednak pamiętać, że członkowie spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z utrzymaniem i eksploatacją swoich mieszkań, niezależnie od tego, kto w nim zamieszkuje. Członka spółdzielni nie zwalnia więc z obowiązku zapłaty opłat przypadających na jego mieszkanie fakt, że sam w tym mieszkaniu nie zamieszkuje. Orzeczenie eksmisji nie przesądza o przyznaniu osobie, która w wyroku rozwodowym została upoważniona do wyłącznego zamieszkiwania w lokalu, spółdzielczego prawa do lokalu w późniejszym postępowaniu o podział majątku wspólnego; sposób podziału tego majątku zależy bowiem od całokształtu okoliczności, ustalonych w tym postępowaniu.