Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Art. 238 mówi o przestępstwie polegającym na zawiadomieniu o przestępstwie organ powołany do ścigania, gdy wie się jednocześnie, że przestępstwa nie popełniono. Natomiast pomówienie polega na przypisaniu innej osobie takiego postępowania lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Opisana sytuacja może też wypełniać znamiona przestępstwa pomówienia (aby stwierdzić to jednoznacznie konieczne jest zapoznanie się ze wszelkimi okolicznościami sprawy). Jednakże zgodnie z prawem karnym ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą. Sąd może jednak orzec inne środki przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Z uwagi na fakt, że pomówienie jest ścigane z oskarżenia prywatnego, należy zwrócić uwagę na uchwałę składu 7 sędziów SN z dnia 2 czerwca 1973 r. (K 1/71, OSNKW 1973, nr 9 poz. 115). Zgodnie z nią powyższej konstrukcji zbiegu przepisów nie można stosować wobec przepisów określających przestępstwa, których ściganie nie jest dopuszczalne ze względu na brak skargi uprawnionego oskarżyciela albo wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej. Konieczne więc będzie prywatne oskarżenie. Nie jest wykluczone skierowanie, oprócz oskarżenia prywatnego o pomówienie, także powództwa cywilnego o naruszenie dóbr osobistych.