Kara za niezłożenie sprawozdania finansowego

Odpowiedź prawnika: Kara za niezłożenie sprawozdania finansowego

Nie ma żadnych "widełek" dla wysokości grzywny. Przepisy ustalają tylko dolną i górną granicę, resztę pozostawiając uznaniu sądu (który jednak kieruje się zasadami dotyczącymi wymierzania kary). Kodeks karny w art. 33 § 1 stanowi, iż grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 360. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2 000 złotych (§ 3). Najniższa grzywna może więc wynosić 100 zł (10 stawek po 10 zł). Warto jednak zwrócić uwagę, iż zgodnie z przepisem 58 § 2 k.k. grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie będzie jej można ściągnąć w drodze egzekucji.

Kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy; wymierza się ją w miesiącach. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:

1. nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu,

2. jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd,

3. ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.

Obowiązek z pkt 2 polega na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez sąd w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej, w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym.

W stosunku do osoby zatrudnionej sąd, zamiast obowiązku pracy, może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez sąd; w okresie odbywania kary skazany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy.

Sprawę zakwalifikowaną do postępowania przyspieszonego rozpoznaje się dalej w postępowaniu uproszczonym lub zwykłym wtedy, gdy nie można jej rozpoznać w terminie 14 dni lub gdy sąd dojdzie do wniosku, iż nie nadaje się ona do trybu przyspieszonego (art. 571c § 2 kodeksu postępowania karnego). Oskarżony nie ma środków, by spowodować rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym/zwykłym z innych przyczyn.

Nie jest dla nas jednak jasne, dlaczego opisywana sprawa jest rozpoznawana w trybie przyspieszonym. Warunkiem jest tu bowiem schwytanie sprawcy na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem (art. 517b § 1 k.p.k.), co w przypadku przestępstwa z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości nie wydaje się możliwe (trudno tu schwytać sprawcę na gorącym uczynku). Warto zatem zwrócić sądowi uwagę na tę kwestię.

W przypadku wydania wyroku skazującego dane oskarżonego będą umieszczone w Krajowym Rejestrze Karnym, bez względu na to, czy doszło do dobrowolnego poddania się karze, czy też nie. Dane w KRK będą się znajdować dopóty, dopóki nie dojdzie do zatarcia skazania. W razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania; na wniosek skazanego sąd może zarządzić zatarcie skazania już po upływie 3 lat (art. 107 § 4 k.k.). Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności nie zmienia tej reguły.