- ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity - Dz.U.2014.150), 

 

5. W ciągu 2 miesięcy od dnia wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, lokator może: 

1) odmówić na piśmie przyjęcia podwyżki ze skutkiem rozwiązania stosunku prawnego, na podstawie którego lokator zajmuje lokal, z upływem okresu wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 2, albo 

2) zakwestionować podwyżkę, o której mowa w ust. 4, wnosząc do sądu pozew o ustalenie, na podstawie przepisów ust. 4a-4e, że podwyżka jest niezasadna albo jest zasadna, lecz w innej wysokości; udowodnienie zasadności podwyżki ciąży na właścicielu. 6. (uchylony).

6a. W przypadku:

1) określonym w ust. 5 pkt 1 lokator jest obowiązany uiszczać czynsz albo inne opłaty za używanie lokalu w dotychczasowej wysokości do dnia rozwiązania stosunku prawnego, na podstawie którego lokator zajmuje lokal; 

2) określonym w ust. 5 pkt 2 lokator jest obowiązany uiszczać czynsz albo inne opłaty za używanie lokalu w dotychczasowej wysokości do dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu kończącego postępowanie w sprawie, z zastrzeżeniem ust. 6b; 

3) gdy lokator nie skorzysta z prawa przysługującego mu na podstawie ust. 5, wówczas od upływu terminu wypowiedzenia jest obowiązany uiszczać czynsz albo inne opłaty za używanie lokalu w wysokości wynikającej z wypowiedzenia. 

6b. W przypadku uznania przez sąd podwyżki wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu za zasadną, choćby w innej wysokości niż wynikająca z wypowiedzenia,obowiązkiem lokatora jest zapłata kwoty odpowiadającej różnicy między podwyższonym a dotychczasowym czynszem albo innymi opłatami za używanie lokalu, za okres od upływu terminu wypowiedzenia.

7. (uchylony).

8. Przepisy ust. 1-6b nie mają zastosowania do podwyżek opłat niezależnych od właściciela.

Brak zgody najemcy na podwyżkę powoduje wygaśnięcie najmu z upływem terminu wypowiedzenia czynszu. Nie może Pani wypowiedzieć umowy najmu z powodu braku zgody na podwyżkę (ponieważ przy najmie zawartym na czas oznaczony przyczyny wypowiedzenia muszą być określone w umowie), ale najem wygaśnie bez wypowiedzenia z dniem 1 maja.

Jeśli najemca nie będzie chciał się wyprowadzić, niezbędne będzie złożenie pozwu o eksmisję. Radzimy jednak uzyskać stanowisko najemcy co do podwyżki czynszu na piśmie. Gdyby bowiem złożyli Państwo pozew do sądu, a najemca w toku postępowania wskazał, że zgodził się na podwyżkę, przegraliby Państwo proces, bowiem najem w takim wypadku nie wygaśnie. Oświadczenie najemcy na piśmie, chociaż nie jest konieczne dla wygaśnięcia najmu, będzie mieć kluczowe znaczenie dowodowe. Dowodem będzie oczywiście również fakt nieuiszczania przez najemcę od maja czynszu w podwyższonej wysokości, zawsze istnieje jednak ryzyko, iż najemca będzie się tłumaczył, iż np. wyrażał zgodę na podwyżkę, a jedynie miał przejściowe problemy finansowe. Powinni Państwo również poinformować najemcę, iż wskutek braku jego zgody na podwyżkę czynszu umowa wygasa 1 maja i wezwać go do opuszczenia lokalu, wyznaczając w tym celu termin (możliwy do zrealizowania celem opróżnienia lokalu ze wszystkich sprzętów itp.). Jeśli kroki te okażą się nieskuteczne, powinni wnieść Państwo pozew o eksmisję do sądu.

Pozew zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w kodeksie postępowania cywilnego powinien odpowiadać następującym wymogom:

Art. 187. § 1. Pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego, a nadto zawierać: 

Art. 126¹ . § 1. W każdym piśmie należy podać wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy właściwość rzeczowa sądu, wysokość opłaty lub dopuszczalność środka odwoławczego, a przedmiotem sprawy nie jest oznaczona kwota pieniężna.

Pozew należy złożyć do sądu właściwego – co do zasady właściwy jest sąd miejsca zamieszkania pozwanego (art. 27 kodeksu postępowania cywilnego), jednak zgodnie z art. 38. § 1. k.p.c. powództwo o własność lub o inne prawa rzeczowe na nieruchomości, jak również powództwo o posiadanie nieruchomości można wytoczyć wyłącznie przed sąd miejsca jej położenia. Powództwo o eksmisję jest powództwem o opróżnienie i wydanie lokalu, a więc powództwem windykacyjnym opartym na art. 222 § 1 kodeksu cywilnego („właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą”). Naszym zdaniem zatem, jeśli lokal stanowi odrębną nieruchomość, powództwo należy wytoczyć przed sąd miejsca jej położenia. Od pozwu należy uiścić opłatę w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu, którą w sprawach o wydanie przedmiotu najmu stanowi przy umowach zawartych na czas oznaczony - suma czynszu za czas sporny, lecz nie więcej niż za rok. W doktrynie wskazano, iż „w przypadku roszczenia o wydanie albo odebranie przedmiotu najmu lub dzierżawy art. 23 będzie miał zastosowanie, jeżeli to żądanie jednocześnie będzie związane ze sporem co do istnienia lub dalszego trwania tych umów (zob. M. Lisiewski (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., t. 1, red. Z. Resich, W. Siedlecki, s. 112 oraz podobnie M. Jędrzejewska (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., t. 1, red. T. Ereciński, s. 146, której zdaniem art. 23 ma zastosowanie jeżeli żądanie związane jest z istnieniem umowy najmu lub dzierżawy, jest więc skutkiem decyzji dotyczącej istnienia samego prawa). Jeżeli natomiast sporu co do istnienia samego prawa nie będzie, bądź gdy żądanie wydania albo odebrania przedmiotów wiązać się będzie z innymi umowami (np. umową użyczenia) albo odnosić się będzie do rzeczy posiadanych bez tytułu prawnego, wówczas określenie wartości przedmiotu sporu nastąpi: w przypadku ruchomości na podstawie wartości rzeczy, zgodnie z art. 19 § 2 i na podstawie art. 23² ” (Dolecki H. (red.), Wiśniewski T. (red.), Gromska-Szuster I., Jakubecki A., Klimkowicz J., Knoppek K., Misiurek G., Pogonowski P., Zembrzuski T., Żyznowski T., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366., LEX, 2013, komentarz do art. 23). Zgodnie zaś z art. 23² kodeksu cywilnego, w sprawach o wydanie nieruchomości posiadanej bez tytułu prawnego lub na podstawie tytułu innego niż najem lub dzierżawa wartość przedmiotu sporu oblicza się przyjmując, stosownie do rodzaju nieruchomości i sposobu korzystania z niej, podaną przez powoda sumę odpowiadającą trzymiesięcznemu czynszowi najmu lub dzierżawy należnemu od danego rodzaju nieruchomości. W pozwie należy powołać wszelkie dowody przydatne dla wykazania istnienia i wysokości roszczenia, pod rygorem pominięcia późniejszych dowodów przez sąd jako spóźnionych. W razie wskazania świadków, należy podać ich adresy, aby mogli zostać wezwani przez sąd na rozprawę.