Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Na wstępie warto przytoczyć orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 1999 r., sygn. akt I ACa 380/99 zgodnie, z którym ochroną artykułem 23 kodeksu cywilnego objęte jest prawo do swobody wypowiedzi, wyboru rozmówcy i tajemnicy rozmowy. Gromadzenie materiału dowodowego w procesie i prezentowanie go przez strony nie powinno odbywać się z naruszeniem zasad współżycia społecznego. Zgodnie zatem z prezentowanym orzeczeniem już samo gromadzenie materiałów dowodowych w ten sposób może stanowić naruszenie dobra osobistego osoby, która jest nagrywana. Co więcej W. Młynarski twierdzi, że nie jest zgodne z prawem podsłuchiwanie i nagrywanie rozmów pracowników bez ich wiedzy np. przez pracodawcę. Artykuł 267 § 1 kodeksu karnego jednoznacznie stwierdza, że popełnia przestępstwo ten, kto bez uprawnienia uzyskuje informację dla niego nie przeznaczoną, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do przewodu służącego do przekazywania informacji lub przełamując elektroniczne, magnetyczne albo inne szczególne jej zabezpieczenie.
Prawo karne procesowe zna przypadki legalnego dokonywania podsłuchu i nagrywania dokonywanych rozmów osób podsłuchiwanych. Przepisy regulujące podsłuch procesowy (art. 237 kpk) i podsłuch operacyjny (art. 19 ustawy o Policji), uznawane powszechnie za okoliczności wyłączające bezprawność podsłuchu, stanowią istotną wskazówkę przy ocenie wyłączenia bezprawności w innych wypadkach podsłuchu, ponieważ świadczą o tym, w jakich sytuacjach sam ustawodawca dopuszcza możliwość ograniczenia tajemnicy komunikowania się. Jak wynika jednak z powołanych ustaw podsłuch i nagrywanie takich rozmów może być dokonane w ściśle określonych przypadkach przez ściśle określone podmioty za zezwoleniem ściśle określonych organów.
Zatem „przeciętny Kowalski” co do zasady nie ma prawa do nagrywania rozmów, a zwłaszcza, gdy stanowić to może naruszenie zasad współżycia społecznego. Należy jednak zawsze takie postępowanie oceniać w ujęciu całokształtu okoliczności. Tytułem przykładu nie będzie stanowiło naruszenie prawa nagranie prywatne, w którym określona osoba przyznaje się do zabicia kogoś – mimo uzyskania tej informacji w sposób niezgodny z prawem przez podmiot do tego nieuprawniony.