Nie wyrażenie zgody na rozwód

Odpowiedź prawnika: Nie wyrażenie zgody na rozwód

Kodeks rodzinny i opiekuńczy przyznaje małżonkom prawo żądania orzeczenia rozwodu, jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia. Podczas postępowania pojednawczego, które jest w takich sytuacjach obowiązkowe sąd ma za zadanie spróbować przekonać małżonków do ponownej próby ratowania małżeństwa. Jeżeli próba ta się nie powiedzie, sąd sprawdza, czy możliwe jest w takim przypadku nieorzekanie o winie rozkładu pożycia małżeńskiego. Jeżęli nie ma co do tego zgody małżonków, sąd musi orzec o winie. Ma to znaczenie dla wielu sytuacji następujących później. Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Z powyższego wynika, iż jeżeli pomiędzy Państwem sąd stwierdzi trwały rozkład pożycia małżeńskiego (2 lata separacji z całą pewnością o tym świadczą), raczej rozwód zostanie orzeczony. Nie wydaje się bowiem, że w tym wypadku dobro małoletnich dzieci mogłoby stać na przeszkodzie. Sąd ustalając wysokość alimentów, do płacenia jakich będzie Pan zobowiązany weźmie pod uwagę sytuację nie tyle finansową, ale majątkową Pana. Przyjęte jest bowiem w prawie rodzinnym, iż uprawniony (tu dzieci i żona) mają prawo do życia w takim standardzie, jak zobowiązany (tu Pan). Nie będzie więc brane pod uwagę tylko to, ile Pan zarabia, ale jakie są Pana możliwości zarobkowe. Proszę jednak pamiętać, iż małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni. Natomiast zwolnienia od kosztów sądowych może domagać się osoba fizyczna, która złoży oświadczenie, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Oświadczenie powinno obejmować dokładne dane o stanie rodzinnym, majątku i dochodach. Od sądu zależy uznanie tego oświadczenia za dostateczne do zwolnienia od kosztów sądowych.