W opisywanym przypadku nie następuje ujawnienie danych osobowych Pani lub Pani męża. Należy się raczej zastanowić nad ewentualnym naruszeniem Państwa dobra osobistego, jakim jest tajemnica korespondencji. Zgodnie z art. 23 i 24 kodeksu cywilnego dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Osoba, której dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. W razie naruszenia dobra osobistego sąd może też przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na Państwa żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.  

Jeśli natomiast wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa (musiałaby Pani ją udowodnić), poszkodowany może żądać odszkodowania  na zasadach ogólnych. Z opisu sytuacji nie wynika, by ponieśli Państwo jakąś szkodę majątkową. 

Jak się domyślamy największą uciążliwością dla Państwa jest fakt, iż osoby postronne uzyskują informacje o Państwa sprawach finansowych. Można więc także podnosić, iż zostało naruszone Państwa prawo do prywatności. Jest to również dobro osobiste, które podlega ochronie na powyższych zasadach.  

Warto jeszcze raz podkreślić, iż istotna jest także bezprawność naruszenia dobra osobistego. Np. naruszeniem dobra osobistego, jakim jest wolność, jest aresztowanie tymczasowe, ale nie jest ono bezprawne.

Spółdzielnia nie była uprawniona do doręczenia wezwania w opisany sposób, nie jest więc wyłączona bezprawność takiego działania.

Z kolei komornik powinien doręczać wezwania zgodnie z przepisami procedury cywilnej oraz rozporządzenia o czynnościach komorników.

Zgodnie z nimi pisma skierowane do stron i innych osób w toku postępowania egzekucyjnego należy doręczać za potwierdzeniem odbioru, które komornik dołącza do akt sprawy. Pisma powinny być doręczane przez komornika osobiście jedynie w wypadkach prawem przewidzianych. Doręczanie pism przez pocztę regulują odrębne przepisy. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego dotyczącymi doręczeń pisma są doręczana w mieszkaniu, w miejscu pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie.

Jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było - administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli osoby te nie są przeciwnikami adresata w sprawie i podjęły się oddania mu pisma. Dla adresata, którego doręczający nie zastanie w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism.  

Jeśli nie można doręczyć pisma w żaden z powyższych sposobów, przesyłkę pocztową należy awizować, a inne pisma  złożyć w urzędzie właściwej gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej.  Jest to w zasadzie jedyna sytuacja, kiedy można jakieś pismo umieścić w drzwiach mieszkania.