Praca w godzinach nadliczbowych-zgoda pracodawcy

Odpowiedź prawnika: Praca w godzinach nadliczbowych-zgoda pracodawcy

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż jeżeli nie jest Pan pracownikiem, którego stosunek pracy regulują tzw. pragmatyki służbowe, to jedyny akt prawny regulujący podstawowe zagadnienia związane z czasem pracy (w tym godzinami nadliczbowymi) to kodeks pracy. Pragmatyki służbowe to np. Karta Nauczyciela. Poza tym inne źródła prawa pracy dla Pana, czyli te regulujące, między innymi, Pana czas pracy to układ zbiorowy pracy, czy też regulamin pracy oraz Pana umowa o pracę. W braku układu i regulaminu rozstrzygające są tylko postanowienia kodeksu pracy i umowy o pracę, przy czym te ostatnie nie mogą być mniej korzystne, niż gwarantuje to kodeks pracy.

Praca w godzinach nadliczbowych to nie przywilej pracownika, ale dodatkowy (ewentualny) obowiązek. Nie może zaistnieć sytuacja, w której – na przykład – pracownik chce „sobie dorobić” i dlatego zostaje po godzinach, pomimo, iż pracodawca nie wydał takiego polecenia. Jeżeli inicjatywa nie wyszła ze strony pracodawcy, to jest to tylko wolny wybór pracownika pozostawanie „po godzinach” w pracy. Wtedy nie można takiej pracy kwalifikować jako wykonywanej w godzinach nadliczbowej, a co za tym idzie nie można za niej domagać się wypłaty dodatku, czy też „oddania” wolnego dnia.

Nie ulega jednak wątpliwości, iż sytuacja, w której pracodawca zleca pracownikowi pracę, która wykracza poza jego normalne ramy czasu pracy (nie może być wykonana w godzinach normalnej pracy), jest pracą, za którą pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Zlecenie pracodawcy należy traktować jako polecenie, a nie zgodę. Konieczność pracy w godzinach nadliczbowych wynika bowiem z potrzeb pracodawcy, a nie chęci czy gotowości pracownika i zgody na to pracodawcy.