Regulacje prawne jakie mogą znaleźć zastosowanie w tej sprawie to:

1. ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) Nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I)

- rozporządzenie stosuje się do zobowiązań umownych w sprawach cywilnych i handlowych powiązanych z prawem różnych państw. Rozporządzenia nie stosuje się w szczególności do spraw skarbowych, celnych i administracyjnych. Dalsze przepisy zawierają jeszcze inne wyłączenia zastosowania tego rozporządzenia.

2. ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych

- rozporządzenie to ma zastosowanie w sprawach cywilnych i handlowych, niezależnie od rodzaju sądu. Nie obejmuje ono w szczególności spraw podatkowych, celnych i administracyjnych. Rozporządzenia nie stosuje się do: a) stanu cywilnego, zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych, jak również ustawowego przedstawicielstwa osób fizycznych, stosunków majątkowych wynikających z małżeństwa, prawa spadkowego włącznie z testamentami; b) upadłości, układów i innych podobnych postępowań; c) ubezpieczeń społecznych; d) sądownictwa polubownego. Rozporządzenie reguluje także kwestie związane z wykonywaniem i uznawaniem orzeczeń zapadłych w jednym państwie członkowskim na terytorium innego państwa członkowskiego.

3. ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1896/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty.

- rozporządzenie ma zastosowanie do transgranicznych spraw cywilnych i handlowych, bez względu na rodzaj sądu lub trybunału. Nie ma ono zastosowania w szczególności do spraw skarbowych, celnych lub administracyjnych, ani dotyczących odpowiedzialności państwa za działania i zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej (acta iure imperii). Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do spraw dotyczących: a) praw majątkowych wynikających ze stosunków małżeńskich, testamentów i dziedziczenia; b) upadłości, postępowania związanego z likwidacją niewypłacalnych spółek lub innych osób prawnych, postępowań pojednawczych, układów oraz innych analogicznych postępowań; c) zabezpieczenia społecznego; d) roszczeń wynikających z zobowiązań pozaumownych, chyba że: (i) są one przedmiotem umowy między stronami lub nastąpiło uznanie długu, lub (ii) dotyczą długów oznaczonych wynikających ze współwłasności mienia. W rozporządzeniu termin „państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie z wyjątkiem Danii.

W przypadku drugiego z rozporządzeń zastosowanie znajdą także przepisy polskiego kodeksu postępowania cywilnego - art. 505¹⁵ – art. 505²⁰.

Zatem możliwe są w tym przypadku dwie możliwości postępowania przed sądem polskim w zależności od tego czy w Pana sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania któregoś z tych trybów. Warunkiem jest ustalenie jurysdykcji sądu polskiego. Może to być postępowanie całkowicie oparte na przepisach polskiego postępowania a prawomocny wyrok zaopatrzony w klauzulę wykonalności zostanie wykonany na terytorium jednego z Państw Wielkiej Brytanii stosownie do przepisów rozporządzenia NR 44/2001. Drugim sposobem jest złożenie pozwu wraz z wnioskiem o wydanie Europejskiego Nakazu Zapłaty.

Oba sposoby mają swoje plusy i minusy oraz mogą znaleźć zastosowanie w różnych przypadkach. Ocena, które postępowanie będzie właściwe i/lub bardziej odpowiednie zależy od okoliczności danego przypadku.