Skrócenie zakazu prowadzenia pojazdów

Odpowiedź prawnika: Skrócenie zakazu prowadzenia pojazdów

Zgodnie z art. 84 kodeksu karnego sąd może po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w art. 39 pkt 1-3 (pkt 3 to zakaz prowadzenia pojazdów), uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany przynajmniej przez rok.  Uznanie środka karnego za wykonany nie jest możliwe, jeżeli orzeczono go na podstawie art. 41 § 1a, art. 41a § 3 albo art. 42 § 2 lub 3. Jak wynika z opisu sytuacji przesłanka terminu została spełniona, minął bowiem ponad rok, stanowiący jednocześnie połowę okresu, na który orzeczono ten środek karny. Należy jednak poczynić pewne zastrzeżenie. Otóż zgodnie z art. 43  § 3 kk sąd nakłada obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, a do chwili wykonania obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie.  

Przesłanki uniemożliwiające uznanie środka karnego (zakazu prowadzenia pojazdów) za wykonany to: 

1. orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, 174 lub 177 kk, 

2. orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 173 lub 174, którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 lub w art. 355 § 2 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia.

Wniosek o uznanie środka karnego za wykonany należy skierować co do zasady do sądu, który wydał wyrok w I instancji, oznaczyć sygnaturę akt sprawy. W uzasadnieniu powinien Pan wykazać na spełnienie przesłanek do uznania środek za wykonany, tj. wskazać terminy oraz oświadczyć, iż przestrzegał Pan porządku prawnego (w szczególności nie popełnił przestępstwa ani wykroczenia). Można zwrócić też uwagę sądu na Pana sytuację rodzinną, materialną, w szczególności na fakt, iż samochód jest Panu niezbędny w pracy.  

Zgodnie z ustawą o opłatach w sprawach karnych od wniosku o zwolnienie z odbywania reszty kary ograniczenia wolności albo środka karnego pobiera się opłatę w wysokości 45 zł. 

Zgodnie z art. 196 kodeksu karnego wykonawczego w razie orzeczenia świadczenia pieniężnego, sąd, z urzędu i bez pobierania jakichkolwiek opłat, przesyła tytuł egzekucyjny osobie uprawnionej. Sąd w przypadku orzeczenia środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego nie określa sposobu ani terminu uiszczenia kwoty, a realizacja tego środka karnego nastepuje w sposób wyzej opisany (art. 196 kkw). Zgodnie z wyrokiem SN dnia 4 grudnia 2003 r., sygn. WA 55/2003 w wypadku orzeczenia na podstawie art. 67 § 3 kk świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt 7 kk, sąd nie wyznacza w żadnej formie terminu jego spełnienia, albowiem wykonanie wyroku w tej części następuje po jego uprawomocnieniu się, w sposób określony w art. 196 § 1 kkw. W uzasadnieniu SN wskazał, iż sąd nie może w wyroku o warunkowym umorzeniu postępowania określić sposobu i terminu wykonania orzeczonego środka karnego, bowiem żaden przepis prawa karnego nie nakłada nań takiego obowiązku, ani nie daje mu takiego uprawnienia. (...)Przesłanie tytułu kończy czynności sądu w postępowaniu wykonawczym, gdyż dalej, to podmioty, którym sąd przesłał tytuły egzekucyjne, same wzywają skazanego do zaspokojenia ich należności, a gdy ten tego nie uczyni, to wówczas z własnej woli mogą skierować wyrok do komornika, by wszczął egzekucję.