Umowa o wspólną odpowiedzialność materialną funkcjonariuszy policji za szkody spowodowane powstaniem niedoboru w powierzonym im łącznie mieniu

Wskazać należy w sposób ogólny, że umowa o wspólną odpowiedzialność materialną funkcjonariuszy za szkody spowodowane powstaniem niedoboru w powierzonym im łącznie mieniu służyć ma ułatwieniu określenia zakresu odpowiedzialności materialnej w warunkach utrudnionej kontroli nad składnikami majątkowymi. Takie warunki występują zwłaszcza w miejscach, do których dostęp mają również osoby nie związane z opieką nad powierzonym mieniem. Brak umowy a tym samym szczegółowych zasad odnośnie inwentaryzacji, konkretnych obowiązków co do pieczy nad powierzonym mieniem, kontroli warunków samego powierzenia, itp. statuuje odpowiedzialność na podstawie przepisów ogólnych. Z kolei unormowania te zarówno w u.m.o.p. jak i Kodeksie pracy są nadzwyczaj lakoniczne i nieprecyzyjne co w warunkach większej liczby funkcjonariuszy – stwarzać będzie niejednokrotnie trudności i spory co do zakresu powierzenia oraz wzajemnych praw i obowiązków osób zobowiązanych do pieczy nad mieniem. Dlatego też należy uznać, że poprawnie skonstruowana umowa leży w interesie zarówno powierzającego i funkcjonariuszy. Z drugiej strony regulacja dotycząca przyjęcia wspólnej odpowiedzialności materialnej za mienie powierzone łącznie funkcjonariuszom z obowiązkiem rozliczenia się jest skomplikowana. Na pracodawcy nadal ciąży ryzyko związane z prowadzeniem zakładu pracy, a z drugiej strony istnieje jednak potencjalna groźba przerzucenia części tego ryzyka na poszczególnych funkcjonariuszy. Stąd też ustawodawca przewidział szereg procedur, zawierających określone gwarancje, dotyczące interesów funkcjonariuszy, którzy przyjęli wspólną odpowiedzialność za powierzone im mienie. W tym miejscu warto zaznaczyć, że odpowiedzialność za mienie powierzone funkcjonariuszom policji jest unormowana swoiście tak jak swoisty jest ich stosunek służbowy. W orzeczeniu Naczelnego Sadu Administracyjnego sygn. II SA 1260/96, stwierdzono, że Policjant pozostaje w stosunku służbowym i chociaż stosunek ten nawiązuje się w wyniku mianowania, znanego kodeksowi pracy, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby, stosunek ten ma zasadniczo inny charakter. Wynika to zwłaszcza z obowiązku wykonywania przez policjanta rozkazów i poleceń jego przełożonych, możliwości powierzania mu pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku oraz wyznaczania i przenoszenia go na różne stanowiska, nawet w innej miejscowości, stosownie do potrzeb Policji. Dlatego też istnieje osobny akt regulujący przedmiotową kwestię, choć w rzeczywistości ma on charakter analogiczny do stosunku pracy.