Uprawnienie do zniesienia współwłasności

Odpowiedź prawnika: Uprawnienie do zniesienia współwłasności

Zgodnie z art. 210 kodeksu cywilnego każdy z współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Współwłasność jest bowiem ze swojej istoty stanem nietrwałym, tymczasowym, którego likwidacja może nastąpić co do zasady w każdym czasie na żądanie każdego ze współwłaścicieli. Mogą oni jednak w umowie wyłączyć uprawnienie do zniesienia współwłasności na czas nie dłuższy niż pięć lat. Zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy pomiędzy współwłaścicielami lub w drodze postępowania sądowego. Umowa znosząca współwłasność może być zawarta tylko przez wszystkich współwłaścicieli. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednak, że sąsiad (drugi współwłaściciel) nie wyraża zgody na podział. W związku z tym jedynym rozwiązaniem będzie w tym przypadku zniesienie współwłasności w trybie sądowym. Każdy ze współwłaścicieli może żądać sądowego zniesienia współwłasności, wskazując jeden z możliwych sposobów, a mianowicie: 1) podział fizyczny rzeczy pomiędzy współwłaścicieli z ewentualnym wyrównaniem różnicy wartości powstałych z podziału części przez dopłaty, 2) przyznanie całej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli lub kilku na współwłasność za ich zgodą i zasądzenie od nich spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli, 3) licytacyjną sprzedaż rzeczy wspólnej (podział cywilny). Postępowanie o zniesienie współwłasności wszczyna się na żądanie współwłaściciela, który powinien wykazać swoje uprawnienie. Toczy się ono przed sądem miejsca położenia rzeczy