Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Z opisu sytuacji faktycznej wynika, iż starosta wydał decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji Naczelnika Gminy z dnia 09-09-1975r. o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego. Zgodnie z przedstawionym opisem starosta uzasadnił decyzję w oparciu o dowód z dokumentu w postaci zawiadomienia o oddaniu obiektu budowlanego do użytkowania i jego przyjęciu przez urzędnika.
Na podstawie przepisów ustawy prawo budowlane z 1974 inwestor lub osoba działająca z jego upoważnienia zawiadamiała właściwy organ administracji o oddaniu obiektu do użytku. Do zawiadomienia powinno być załączone m.in. oświadczenie osoby kierującej budową, że obiekt budowlany lub roboty budowlane zostały wykonane zgodnie z pozwoleniem na budowę.
Urzędnik, który przyjął takie zawiadomienie widocznie nie miał obiekcji co do prawdziwości oświadczenia osoby kierujące budową, że obiekt budowlany lub roboty budowlane zostały wykonane zgodnie z pozwoleniem na budowę.
Starosta zatem uznał, w oparciu o przyznaną mu przez k.p.a. swobodę oceny dowodów, iż przedstawiony dokument stanowi wystarczającą podstawę do przyjęcia, iż sposób przeprowadzenia procesu budowlanego był przeprowadzony zgodnie z treścią decyzji o pozwoleniu na budowę.
Z przepisów rozdziału 4 [k.p.a. – przyp. red.] wynika, że organ administracji państwowej nie jest, przy ocenie, czy dana okoliczność (fakt) została udowodniona, skrępowany żadnymi regułami dowodowymi; reguł takich nie zawiera zwłaszcza, mający decydujące znaczenie, art. 80. Zawiera on implicite zasadę swobodnej oceny dowodów stanowiąc, iż organ ocenia (rozumie się: swobodnie) na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona (tak: Janowicz Zbigniew w: Kodeks postępowania administracyjnego. Ustawa o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Komentarz; Warszawa 1996 Wydawnictwa Prawnicze PWN).
W takim stanie sprawy, argumentem jaki może Pan powołać w odwołaniu jest zarzut dokonania przez organ dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów. W tego typu przypadkach częstym zarzutem jest także podniesienie, iż organ przy wydaniu decyzji nie wziął pod uwagę całokształtu materiału dowodowego a dowody, na których oparł rozstrzygnięcie zostały wybrane arbitralnie. Częstym zarzutem jest także jest także podniesienie braku wystarczającej inicjatywy i determinacji organu w zbieraniu materiału dowodowego.