Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Analizując w przedmiotowej sytuacji możliwość zarządu majątkiem, należy pod uwagę należy wziąć również inne regulacje prawa upadłościowego i naprawczego. Sąd w zasadzie musi dokonać zabezpieczenia majątku dłużnika, jeśli to ten ostatni składa wniosek o ogłoszenie upadłości. Sąd ustanawia w tym celu tymczasowego nadzorcę sądowego. Nadzorca nie będzie ustanowiony, jeżeli sąd zadecyduje o ustaleniu innego sposobu zabezpieczenia, np. polegającego na ustanowieniu zarządu przymusowego. Jeżeli nie ustanowiono zarządu, to najprawdopodobniej sąd powołał nadzorcę i takie założenie zostanie tu przyjęte. Konsekwencją powołania tymczasowego nadzorcy sądowego jest ograniczenie dłużnika (jeszcze nie upadłego) w prawie zarządu majątkiem. Choć powyższy skutek (opisany w art. 76 ust.3) nie wynika wprost z odesłania zawartego w art. 38 ust. 2 powołanej ustawy, to jednak jest on przyjmowany w doktrynie (tak A. Jakubecki, F. Zedler, Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarze Zakamycza, Kraków 2003 r., str. 105).
Różnica między zabezpieczeniem w postaci ustanowienia tymczasowego nadzorcy sądowego a zabezpieczeniem w postaci ustanowienia przymusowego zarządu jest następująca:
-
W pierwszym przypadku dłużnik może samodzielnie podejmować czynności zwykłego zarządu majątkiem. Na czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda nadzorcy; może być ona udzielona również po dokonaniu czynności. Jeżeli nadzorca odmówi zgody, czynność jest nieważna. W zasadzie więc dłużnik może podejmować wszystkie czynności zarządu, tyle że dla ważności niektórych - przekraczających zakres zwykłego zarządu - konieczna jest zgoda.
-
W drugim wypadku dłużnik może samodzielnie podejmować czynności zwykłego zarządu majątkiem oraz korzystać z niego. Natomiast w ogóle nie może podejmować czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Jeżeli podejmie taką czynność, to jest ona nieważna.