Zatrudnianie polskich pracowników we Francji

Odpowiedź prawnika: Zatrudnianie polskich pracowników we Francji

Zakładamy, że mieszkając we Francji chce Pani założyć agencję pośrednictwa pracy, ale działającą w naszym kraju. Głównym przedmiotem działalności agencji zatrudnienia są usługi w zakresie pośrednictwa pracy na terenie RP, jak i za granicą u pracodawców zagranicznych obywateli polskich. Nadto agencje te zajmować się mogą doradztwem personalnym, poradnictwem zawodowym oraz pracą tymczasową. Działalność taką mogą prowadzić podmioty, które uzyskały wpis do rejestru agencji zatrudnienia. Należ złożyć wniosek o dokonanie wpisu do wspomnianego rejestru agencji zatrudnienia, a  wpisu tego dokonuje minister właściwy do spraw pracy i dokonanie wpisu potwierdza wydaniem certyfikatu.

Jeżeli planowane jest założenie agencji, która będzie zajmować się samym pośrednictwem pracy, to należy wskazać, że agencja taka nie podpisuje umów o pracę z osobami jej poszukującymi. Robi to pracodawca. Agencja pośredniczy natomiast w wyborze pracowników, doborze oferty pracy, kontaktowaniu pracodawców z kandydatami, ewentualnie w ustalaniu warunków pracy. W opisanej sytuacji pracodawca i pracownik mogą poddać stosunek pracy wybranemu przez siebie prawu, jeżeli pozostaje ono w związku z tym stosunkiem. Na pewno może to więc być umowa o pracę zawarta według prawa polskiego albo francuskiego. Jeżeli strony nie dokonały wyboru prawa, stosunek pracy podlega prawu państwa, w którym strony w chwili powstania tego stosunku mają miejsce zamieszkania albo siedzibę. Jeżeli strony nie mają miejsca zamieszkania albo siedziby w tym samym państwie i nie dokonały wyboru prawa, stosuje się prawo państwa, w którym praca jest, była lub miała być wykonywana, czyli prawo francuskie. 

Agencja może też jednocześnie zajmować się pracą tymczasową. Pracownikiem tymczasowym jest osoba zatrudniona przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika. A pracą tymczasową jest praca, polegająca na  wykonywaniu na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań: 

1. o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub 

2. których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub 

3. których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika. 

Praca tymczasowa wykonywana dla jednego pracodawcy użytkownika  nie może przekroczyć łącznie 12 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Jeżeli pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracę tymczasową obejmującą zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez tego pracodawcę użytkownika, okres wykonywania pracy tymczasowej nie może przekroczyć 36 miesięcy. Po okresie wykonywania pracy tymczasowej, o którym mowa w zdaniu wyżej, na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracownik tymczasowy może być ponownie skierowany do wykonywania pracy tymczasowej u tego pracodawcy użytkownika nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy. 
Co do studentów, to skierowanie ich na praktyki za granicę należy do uczelni. Okresy i zasady wypłacania świadczeń osobom skierowanym za granicę, warunki i tryb odwoływania osób skierowanych za granicę oraz formy pomocy materialnej (stypendia, zwrot kosztów) określają przepisy rozporządzenia oraz statut uczelni.