Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Jeżeli chodzi podróż służbową i diety, to korzystający ma obowiązek, a nie możliwość, pokrywania ich kosztów. Tak wynika z przepisu art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Fakultatywne pokrycie kosztów dotyczy „innych niezbędnych kosztów”, których dotyczy art. 45 ust. 2 ustawy. Wolontariusz może w formie pisemnej zwolnić korzystającego z obowiązku zwrotu kosztów ujętych w art. 45 ust. 1 pkt 3.
Ustawa zawiera odesłanie do zasad dotyczących pracowników „określonych w odrębnych przepisach”. Wydaje się, że dosłowne brzmienie tego przepisu nie wymaga, by korzystający zatrudniał pracowników etatowych. Ustawa odsyła po prostu do regulacji prawa pracy, a konkretnie do art. 77 [5] kodeksu pracy. Rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej (Dz.U. 2002r., nr 236, poz. 1991 oraz Dz.U. 2002r., nr 236, poz. 1990) regulują zwrot kosztów w jednostkach sfery budżetowej. W zasadzie obowiązuje ono właśnie w tych jednostkach. U pozostałych pracodawców zwrot kosztów powinien regulować układ zbiorowy pracy, regulamin pracy lub umowa o pracę (jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania). Jeśli jednak żaden z tych aktów zwrotu kosztów nie reguluje, wtedy pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów rozporządzenia.
Wydaje się zatem, że jeżeli u korzystającego nie istnieją regulacje dotyczące zwrotu kosztów, wtedy w stosunku do wolontariuszy należy zastosować przepisy rozporządzeń.