Odpowiedź prawnika: Kradzież leasingowanego pojazdu
Zasadą jest, że umowa ubezpieczenia, tu najprawdopodobniej chodzi o AC, wywołuje skutek pomiędzy podmiotami, które ją zawarły i są uprawnionymi z umowy. Przy czym jeżeli nie umówiono się inaczej, umowa ubezpieczenia rzeczy ruchomych (samochód) rozwiązuje się wskutek przejścia własności rzeczy ubezpieczonej na inną osobę. Umowę ubezpieczenia można zawrzeć także na rzecz osoby trzeciej. Osoba trzecia może nie być w umowie wymieniona. Ubezpieczający może w czasie trwania umowy wskazywać osoby, na których rzecz została zawarta umowa. Odszkodowanie lub świadczenie z tytułu umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej zakład ubezpieczeń może wypłacić ubezpieczającemu za zgodą osoby, na której rzecz umowa ubezpieczenia została zawarta. Dzieje się tak dlatego, że uprawnionym z umowy ubezpieczenia jest w takim przypadku osoba trzecia. Zatem jeśli leasingobiorca zawarł umowę ubezpieczenia jemu należy się odszkodowanie, chyba że zawarł ją na rzecz osoby trzeciej (leasingodawcy). Jeśli zakład ubezpieczeń wypłacił odszkodowanie osobie nieuprawnionej, to roszczenia z tego tytułu względem zakładu ubezpieczeń przedawniają się po upływie 3 lat od dnia zdarzenia. Roszczenie zaś przeciwko leasingodawcy z uwagi na nierozliczenie się po zakończeniu umowy leasingu jest niezależnym roszczeniem od roszczenia o wypłatę odszkodowania z ubezpieczenia AC.
Zgodnie z kodeksem cywilnym przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Jeśli leasingobiorca zawarł umowę z leasingodawcą jako przedsiębiorca, to właściwym sądem jest sąd gospodarczy. Wartość wpisu to 5% wartości żądania. Pisma kierowane do leasingodawcy nie przerywają biegu przedawnienia.
Wskazać należy, że w odniesieniu do umowy leasingu obowiązują nieco inne zasady w odniesieniu do umowy ubezpieczenia. Zgodnie z tymi regulacjami jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa (kradzież rzeczy wydanej leasingobiorcy).
Korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy. W takim przypadku jeżeli umowa leasingu wygasła, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat (tych rat, które leasingobiorca miał jeszcze płacić leasingodawcy), pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody. Jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający obowiązany jest ponosić koszty ubezpieczenia rzeczy od jej utraty w czasie trwania leasingu, w braku odmiennego postanowienia umownego, koszty te obejmują składkę z tytułu ubezpieczenia na ogólnie przyjętych warunkach. W wykształconej praktyce w umowach leasingu korzystających zazwyczaj obarcza się obowiązkiem ubezpieczenia rzeczy objętej leasingiem od różnego rodzaju niebezpieczeństw. Gdyby jednak w umowie bliżej nie sprecyzowano ani wysokości kosztów z tego tytułu, ani też zakładu ubezpieczeń, to w odniesieniu do ubezpieczenia od ryzyka utraty rzeczy (w grę wchodzi więc tylko rzecz ruchoma) korzystający ma pokryć składkę na ogólnie (powszechnie) przyjmowanych warunkach. Zatem jak wynika z powyższego wypłata odszkodowania z tytułu ubezpieczenia samochodu AC należy się leasingodawcy, chyba że sam nie ubezpieczył pojazdu lub w umowie nie zobowiązał leasingobiorcy do ponoszenia kosztów ubezpieczenia a umowę zawarł wyłącznie leasingobiorca. Przedawnienie roszczeń z umowy leasingu następuje wedle zasad ogólnych 3 lub 10 letni termin. Ten pierwszy jeśli chodzi o przedawnienie roszczeń podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.
