Egzekucja grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania w sprawach cywilnych

Wszczęcie egzekucji

Polecenie wszczęcia egzekucji wydaje sąd, załączając tytuł wykonawczy.

Niezwłocznie po otrzymaniu polecenia wszczęcia egzekucji wraz z tytułem wykonawczym, komornik z urzędu dokonuje wszelkich czynności przewidzianych prawem koniecznych do wyegzekwowania należności, chociażby przepis szczególny uzależniał podjęcie tych czynności od wniosku wierzyciela. 

Wyjawienie majątku dłużnika

Wszczęcie egzekucji z nieruchomości oraz zastosowanie wobec dłużnika środków przymusu wymaga wyraźnego polecenia sądu.  

Jeżeli z okoliczności sprawy wynika konieczność ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika oraz jego miejsca zamieszkania, komornik z urzędu przeprowadza odpowiednie dochodzenie. W razie potrzeby komornik występuje do sądu z wnioskiem o wyjawienie majątku dłużnika. 

Nie stosuje się przepisów o umorzeniu egzekucji na skutek bezczynności wierzyciela oraz o przekazywaniu bezpośrednio wierzycielowi przez pracodawcę dłużnika zajętego wynagrodzenia za pracę. 

Kiedy Skarb Państwa może przejąć zajęte ruchomości?

Skarb Państwa może przejąć na własność zajęte ruchomości, jeżeli: 

1. druga licytacja nie doszła do skutku; 
2. nie ma innych wierzycieli egzekwujących; 
3. przejęcie jest uzasadnione potrzebami jednostek organizacyjnych sądownictwa lub prokuratury, zakładów karnych lub zakładów dla nieletnich podległych Ministrowi Sprawiedliwości. 

Przejęcie następuje w cenie odpowiadającej 1/2 wartości szacunkowej przejętej ruchomości. Cenę zalicza się na poczet zaspokojenia należności dochodzonej w drodze egzekucji, po uprzednim pokryciu z uzyskanej sumy kosztów egzekucji. O przyznaniu ruchomości Skarbowi Państwa orzeka postanowieniem komornik na wniosek prezesa sądu rejonowego, przy którym działa.  

A co po przejęciu?

Zajęte ruchomości, które nie zostały przejęte przez Skarb Państwa w takim trybie, komornik sprzeda z wolnej ręki po cenie przez siebie określonej, jednakże nie niższej od 1/2 ich wartości szacunkowej. 

Jeśli taka sprzedaż nie doszła do skutku, komornik sprzeda ruchomości z wolnej ręki po cenie przez siebie określonej organizacji społecznej, do której statutowych zadań należy działalność oświatowa, kulturalna lub dobroczynna. Wymieniona organizacja będzie zatem miały możliwość nabycia ruchomości w niskiej cenie, ustalonej przez komornika.  

Komornik będzie więc miał możliwość sprzedania zajętych ruchomości, gdy Skarb Państwa nie wyrazi woli ich przyjęcia. Uzasadnione jest to koniecznością uzyskania środków na zaspokojenie należności Skarbu Państwa powstałych w postępowaniu sądowym, nawet ostatecznie w sytuacji nieskutecznej licytacji i poniżej 1/2 wartości szacunkowej zajętych ruchomości.

Podstawa prawna:

• Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie egzekucji grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania w sprawach cywilnych (Dz. U. 2006 r., Nr 42, poz. 288);
• Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296, ze zm.)