Ewidencja czasu pracy to też dane osobowe
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozpoznawał pytanie prejudycjalne zadane przez sąd portugalski, dotyczące wykładni art. 2 i art. 17 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281, s. 31). Sąd portugalski pytał m.in. o to, czy art. 2 dyrektywy 95/46 [...] powinien być interpretowany w ten sposób, że ewidencja czasu pracy, to znaczy rejestr wskazujący w odniesieniu do każdego pracownika godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy, jak również przerwy lub okresy spoczynku, które nie są wliczane do czasu pracy, jest objęty pojęciem danych osobowych? W odpowiedzi TSUE orzekł, iż:
Artykuł 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że ewidencja czasu pracy, taka jak ta, której dotyczy postępowanie główne, zawierająca w odniesieniu do każdego pracownika wskazanie godzin rozpoczęcia i zakończenia pracy, jak również odnośnych przerw lub odpoczynków, wchodzi w zakres pojęcia "danych osobowych" w rozumieniu tego przepisu.
Zgodnie z art. 2 dyrektywy 95/46 "dane osobowe" oznaczają wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej (osoby, której dotyczą dane), przy czym osoba możliwa do zidentyfikowania to taka osoba, która może zostać zidentyfikowana bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności na podstawie numeru identyfikacyjnego lub co najmniej jednej cechy szczególnej związanej z jej tożsamością fizyczną, fizjologiczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową czy społeczną.
Uzasadnienie orzeczenia w tej części jest dość lakoniczne. Według TSUE w tej kwestii wystarczy stwierdzić, że dane zawarte w ewidencji czasu pracy, takiej jak ta, której dotyczy postępowanie główne, obejmujące, w odniesieniu do każdego pracownika, dzienne okresy pracy i okresy odpoczynku, są danymi osobowymi w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46, ponieważ mamy tutaj do czynienia z "informacjami dotyczącymi zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej". W sprawie głównej przetwarzanie danych osobowych jest zautomatyzowane i nie ma zastosowania żaden z wyjątków z art. 3 ust. 2 dyrektywy 95/46, zatem przetwarzanie to wchodzi w zakres zastosowania rzeczonej dyrektywy.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 30 maja 2013 roku, sygn. akt C-342/12, www.curia.europa.eu
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?