Leasing w podatku VAT

 

Do chwili wejścia Polski do Unii Europejskiej umowa leasingu była traktowana jak usługa i tak też była rozliczana dla potrzeb podatku VAT. W tym czasie obowiązywały również specyficzne metody odliczania podatku od samochodów, używanych na podstawie umowy leasingu (pełne odliczenie dotyczyło tzw. samochodów „z kratką”).

Jeżeli podatnik użytkował taki samochód, od którego przysługiwało mu pełne prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych, a po wejściu w życie nowej ustawy o VAT prawo to mu już nie przysługiwało, mógł zarejestrować umowę leasingu w urzędzie skarbowym i kontynuować pełne odliczenie. Zasadę tę stosowało się jednak w odniesieniu do umowy zawartej przed 20 kwietnia 2004 r., bez uwzględniania zmian tej umowy po tym dniu oraz pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14 maja 2004 r.

Od 21 sierpnia 2005 r. obowiązują nowe przepisy w zakresie ograniczenia w odliczeniu podatku VAT od rat leasingowych. Ponieważ jednak przepisy pozwalają niektórym podatnikom na kontynuację odliczeń, aktualne regulacje zostaną omówione w kontekście uchylonych już, ale wciąż ważnych dla podatników, przepisów.

Charakter umowy leasingu po wejściu do Unii Europejskiej 

Wraz z wejściem do Unii Europejskiej oraz z wejściem w życie nowej ustawy o VAT, zmieniły się zasady rozliczeń leasingowych pod kątem podatku VAT. Od tej chwili bowiem umowę leasingu finansowego przestano traktować za świadczenie usług.

Leasing operacyjny jako świadczenie usług 

Przez odpłatne świadczenie usług, opodatkowane podatkiem VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Dostawę towarów stanowi wydanie przedmiotu na podstawie umowy leasingu finansowego (zob. niżej). W tej sytuacji wydanie przedmiotu na podstawie umowy leasingu operacyjnego jest świadczeniem usługi. 

Uznanie umowy leasingu operacyjnego za usługę skutkuje takim rozliczeniem podatkowym, że finansujący dokumentuje każdą opłatę leasingową fakturą VAT, która stanowi dla korzystającego podstawę do odliczenia podatku.

W przypadku leasingu operacyjnego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez finansującego całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Konsekwencje uznania leasingu finansowego za dostawę towarów 

Zgodnie z przepisami o VAT, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Przepisy wyjaśniają przy tym, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Powyższe zasady oznaczają, że niezależnie od wysokości i ilości rat leasingowych, a także niezależnie od długości okresu umowy, podatek VAT od umowy leasingu finansowego należny jest już w momencie dostawy. W praktyce oznacza to, że finansujący z chwilą podpisania umowy wystawia fakturę VAT na całość opłat, zaś z odrębnego harmonogramu spłat wynika, że korzystający zobowiązany jest zapłacić cały zawarty w fakturze podatek VAT oraz zazwyczaj część stanowiącą opłatę wstępną. Taki harmonogram ustala również, w jakich terminach będą spłacane raty leasingowe. Ponieważ jednak faktura została wystawiona na całość opłat, opłaty ratalne nie będą już dokumentowane fakturami (w praktyce firmy leasingowe wysyłają klientom tzw. noty płatnicze).

Przypomnijmy, że w leasingu finansowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. W związku z tym, że przedmiot umowy leasingu stanowi u korzystającego środek trwały, można uznać, że podatek VAT zawarty w fakturze leasingodawcy jest podatkiem związanym z nabyciem środka trwałego.

Odliczanie podatku VAT od rat leasingowych do 21 sierpnia 2005 r.

 Limitowanie odliczenia dla samochodów osobowych

Do 21 sierpnia 2005 r. usługobiorcy użytkujący samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe na podstawie umowy leasingu, które nie spełniały warunków określonych w tzw. wzorze Lisaka, mogli odliczyć od podatku jedynie 50 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Mówiąc ściślej, te 50% stanowiło kwotę podatku naliczonego (ta terminologiczna dokładność jest bardzo ważna, o czym będzie mowa niżej). Jednocześnie suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, dotycząca jednego samochodu, nie mogła przekroczyć kwoty 5.000 zł.

Powyższe ograniczenie dotyczyło samochodów o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

• DŁ  - oznaczało dopuszczalną ładowność,

• n     - oznaczało ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

Powyższe ograniczenie nie dotyczyło:

1. przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowiło przedmiot działalności podatnika;

2. pojazdów specjalnych - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynikało, że jest to pojazd specjalny;

3. pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynikało takie przeznaczenie.

Odliczanie podatku od paliwa oraz części samochodowych 

Odliczenia podatku VAT od paliwa nie stosowało się przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, które nie spełniały warunków, określonych we wzorze Lisaka. Zakaz ten należało stosować niezależnie do możliwości odliczania podatku od rat leasingowych.

Rejestracja umowy do 14 maja 2004 r. i jej skutki 

Ograniczenia w odliczaniu podatku od rat leasingowych nie stosowało się do samochodów będących przedmiotem umowy leasingu (a także najmu, dzierżawy oraz każdej innej umowy o podobnym charakterze), w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy. Podatnik mógł stosować pełne odliczenie, ale jedynie:

• w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem 20 kwietnia 2004 r., bez uwzględniania zmian tej umowy po tym dniu, oraz

• pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14 maja 2004 r.

Jeżeli więc podatnik do dnia 14 maja 2004 r. zarejestrował umowę leasingu na tzw. samochód „z kratką”, zawartą przed dniem 20 kwietnia 2004 r., mógł również po tym dniu odliczać cały podatek VAT od rat leasingowych.

Odliczanie podatku VAT od rat leasingowych od 22 sierpnia 2005 r.

Nowe zasady odliczeń dla samochodów osobowych

Od 22 sierpnia 2005 r. u usługobiorców użytkujących samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Powyższe ograniczenie dotyczy samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jednakże ograniczenia nie stosuje się do kilku grup pojazdów: 

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

   • odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

   • oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Jednakże spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w pkt 1-4 powyżej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Kopię zaświadczenia podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego.

Czy do odliczenia podatku wymagane jest zaświadczenie z okręgowej stacji?

W powyższym podrozdziale zaznaczono, że w razie użytkowania samochodów o masie całkowitej mniejszej niż 3,5 tony podatnik może – w przypadku samochodów, wymienionych w punktach 1-4 poprzedniego podrozdziału – odliczyć całość podatku VAT od rat leasingowych, pod warunkiem że samochody te spełniają określone wyżej wymagania. Wymagania te powinny zostać stwierdzone dodatkowym badaniem technicznych, przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz potwierdzone wpisem w dowodzie rejestracyjnym.

Zgodnie z przepisami przejściowymi, zawartymi w ustawie nowelizującej ustawę o VAT, na potrzeby związane z odliczaniem podatku w stosunku do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy, nabytych przed dniem 1.06.2005 r., dodatkowe badanie techniczne powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 31.05.2006 r. Przepisy milczą zatem o tym, czy podatnicy użytkujący samochody na podstawie umowy leasingu, którzy zamierzają odliczać cały podatek od rat leasingowych, związanych z ww. samochodami, muszą posiadać stosowne zaświadczenie. Wątpliwości budzi również sformułowanie „nabytych przed dniem” – nie wiadomo bowiem, czy dotyczy ono również nabycia na podstawie umowy leasingu. Ponadto powyższy przepis nie rozstrzyga, jak należy postąpić w przypadku samochodów nabytych po dniu 1.06.2005 r.

W praktyce przyjmuje się, że:

• w przypadku samochodów nabytych przed dniem 1 czerwca 2005 r. podatnik musiał uzyskać zaświadczenie do 31.05.2006 r., ale miał prawo odliczać cały podatek jeszcze przed otrzymaniem zaświadczenia, pod warunkiem, że potwierdziło ono prawo do tego odliczenia,

• w przypadku samochodów nabytych po dniu 1 czerwca 2005 r. podatnik może uzyskać zaświadczenie w każdym czasie, a podatek może odliczać jeszcze przed jego otrzymaniem. Ważne jest, aby na żądanie właściwych organów podatnik był w stanie przedłożyć zaświadczenie.

Problematyczna kontynuacja odliczeń oraz okres przejściowy 

Okres przejściowy, o którym mowa, oraz problem z kontynuacją odliczeń, wiąże się z pojawieniem się dwóch dat w ustawie z dnia 21.04.2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw:

1. data 1 czerwca 2005 r. oznacza wejście w życie zmian w ustawie o VAT, za wyjątkiem zmian dotyczących samochodów – termin ten jest również „dniem wejścia w życie” ww. ustawy z dnia 21.04.2005 r.,

2. data 22 sierpnia 2005 r. oznacza wejście w życie zmian dotyczących samochodów.

W związku z tym, że przy zmianach dotyczących samochodów przepisy posługują się sformułowaniem „przed dniem wejścia w życie ustawy” oraz „po dniu wejścia w życie ustawy”, należy przez ten dzień rozumieć dzień 1 czerwca 2005 r., pomimo że zmiany dotyczące samochodów zaczęły obowiązywać dopiero 22 sierpnia 2005 r. Rodzi to oczywiście określone komplikacje podatkowe, które zostały omówione poniżej.

Problem z umowami przejściowymi, czyli jak rozliczyć umowy zawarte od 1 czerwca do 21 sierpnia 2005 r. 

Przepisy przewidują prawo zarejestrowania w urzędzie skarbowym umowy leasingu, zawartej „przed dniem wejścia w życie” zmian, a więc zawartej przed dniem 1 czerwca 2005 r. Oczywiście rejestracja dotyczy przypadków, gdy podatnik miał prawo do pełnego odliczenia podatku, a po zmianie przepisów takiego prawa już nie ma. Niestety, przepisy nie rozstrzygają, jak należy postąpić z umowami, zawartymi od dnia 1 czerwca 2005 r.  

Dlatego też należy stwierdzić, że w przypadku takich umów: 

• od dnia 1 czerwca 2005 r. podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych według przepisów „starych”,

• od dnia 22 sierpnia 2005 r. podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych, ale według nowych przepisów.  

Należy jednak pamiętać, że suma całego odliczenia w okresie umowy nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.  

Przykład: 

Podatnik użytkuje samochód na podstawie umowy leasingu zawartej 12 czerwca 2005 r. Samochód spełnia warunki określone we wzorze Lisaka (zob. pkt 5.3. niniejszego rozdziału). Samochód nie spełnia jednak warunku masy całkowitej, która wynosi mniej niż 3,5 tony.

W związku z tym, podatek od rat:

1. dotyczących okresu do 21 sierpnia 2005 r. może być odliczony w całości,

2. dotyczących okresu od 22 sierpnia 2005 r. może być odliczony w części (tj. w wysokości 60% podatku wykazanego na fakturze).  

Podatnik nie może jednak odliczyć więcej niż 6.000 zł w całym okresie umowy. W limicie tym należy również uwzględnić odliczenie dokonane do dnia 21 sierpnia 2005 r. Gdyby więc np. podatnik w dniu 15 lipca odliczył podatek VAT od opłaty wstępnej w wysokości 6.400 zł, nie miałby już po dniu 21 sierpnia 2005 r. prawa do dalszego odliczania.

Umowy zawarte przed 1 czerwca 2005 r. a prawo do rejestracji umowy w urzędzie skarbowym 

W przypadku samochodów i pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartych przed dniem 1 czerwca 2005 r., kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy, stanowi kwota podatku naliczonego, jaka wynikałaby ze starych przepisów.

W przypadku samochodów i pojazdów samochodowych będących przedmiotem umów, o których mowa w wyżej, w stosunku do których kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku wykazanego na fakturze, przepis ten ma jednak zastosowanie:

1. w odniesieniu do umów, bez uwzględnienia zmian tej umowy dokonywanych po dniu 1 czerwca 2005 r. oraz

2. pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 15 czerwca 2005 r. 

Jeżeli umowa leasingu została już wcześniej zarejestrowana, na podstawie art. 154 ustawy o VAT, nie ma potrzeby dokonywania ponownej rejestracji (dotyczy to już zarejestrowanych do dnia 14 maja 2004 r. tzw. „samochodów z kratką”).  

Niemożność rejestracji umowy w urzędzie w przypadku niepełnego odliczania podatku 

Jak zaznaczono wyżej, rejestracja umowy leasingu jest możliwa tylko pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku przed dniem 1 czerwca 2005 r. Jeżeli jednak podatnik miał prawo do odliczenia, ale limitowanego, nie ma prawa do rejestracji umowy. Co więcej, przepisy stanowią, że takiego podatnika obowiązują stare limity, pomimo ich zwiększenia od 22 sierpnia 2005 r. 

W przypadku samochodów i pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartych przed dniem 1 czerwca 2005 r., kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy, stanowi kwota podatku naliczonego, jaka wynikałaby z przepisów „starej ustawy”. 

Przykład:

Podatnik zawarł umowę leasingu samochodu w maju 2005 r. Na podstawie tej umowy podatnik miał prawo do odliczenia 50% podatku. Po dniu 21 sierpnia 2005 r. samochód nie spełnia wymagania odnośnie masy całkowitej. Podatnik nie może jednak od 22 sierpnia 2005 r. zastosować odliczenia w wysokości 60%, nie więcej jednak niż 6.000 zł, ponieważ zabraniają mu tego przepisy przejściowe. Podatnik w dalszym ciągu może więc odliczać jedynie 50% podatku z faktury, zaś w całym okresie umowy odliczenie nie może być większe niż 5.000 zł.

Utrata do odliczenia podatku od paliwa pomimo odliczenia podatku od rat 

Niestety, przepisy przejściowe nie dotyczą odliczania podatku VAT od paliw silnikowych. Jeśli więc podatnik zarejestrował w urzędzie skarbowym umowę i na mocy takiej rejestracji ma prawo od pełnego odliczania podatku od rat leasingowych, nie może odliczać podatku od paliwa, jeśli samochód nie spełnia wymagań, o których mowa w ustawie o VAT.

Niekorzystne regulacje, czyli dlaczego nieodliczony podatek nie może być kosztem 

W niniejszym artykule była mowa o tym, że w niektórych przypadkach umowy leasingu podatnik ma prawo do częściowego odliczenia podatku VAT. Część podatku, która jest odliczana, przepisy nazywają podatkiem naliczonym. Przytoczmy dokładne brzmienie przepisu, aby lepiej zobrazować ten problem: 

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. 

Zauważmy, iż powyższy przepis nie mówi, że podatnik ma prawo odliczyć 60% podatku, ale że te 60% jest podatkiem naliczonym. Oznacza to, że pozostała kwota podatku z faktury nie jest podatkiem naliczonym.  

Przykład:  

Podatnik w każdej fakturze, dokumentującej ratę leasingową, ma wykazaną kwotę podatku w wysokości 500 zł. Ponieważ samochód tego podatnika nie spełnia warunków do pełnego odliczenia VAT, podatnik odlicza jedynie 60% z kwoty 500 zł.

W tej sytuacji:

• kwota 300 zł stanowi podatek naliczony (500 zł x 60%),

• kwota 200 zł nie stanowi podatku naliczonego (500 zł x 40%).

Przyjrzyjmy się teraz przepisom ustaw o podatkach dochodowym, które w pewnych okolicznościach pozwalają na zaliczenie podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z tymi przepisami, podatek VAT nie może być kosztem; jednakże jest tym kosztem podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (zob. art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższych zasad wynika, że w pewnych sytuacjach kosztem może być podatek naliczony. Tymczasem 40% podatku VAT, która nie jest odliczana, nie stanowi podatku naliczonego. Tym samym kwota ta nie może być kosztem uzyskania przychodów.

Należy jednak zwrócić uwagę, iż w praktyce niektóre organy podatkowe stosują w tej sytuacji interpretację sprzeczną z przepisami, ale pozwalającą podatnikowi na zaliczenie nieodliczanej kwoty podatku do kosztów. Nie jest to jednak praktyka powszechna, dlatego też warto, aby podatnik zwrócił się w tej kwestii do swojego urzędu skarbowego z prośbą o wydanie pisemnej interpretacji.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.  U. 2004 r., Nr 54, poz. 535, ze zm.);
• Ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2005 r., Nr 90, poz. 756);
• Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.);
• Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst pierwotny: Dz. U. 1992 r., Nr 21, poz. 86; tekst jednolity: Dz. U. 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.)