Niezgodność towaru z umową to także wada prawna
Powódka jako konsument zakupiła w komisie samochód. Jak się okazało, auto zostało złożone z trzech samochodów, z czego dwa były kradzione. Powódka dochodziła od komisanta roszczeń z tytułu wad prawnych pojazdu. W toku postępowania pojawiła się wątpliwość, czy do odpowiedzialności komisanta będącego przedsiębiorcą za wady prawne rzeczy sprzedanej konsumentowi stosuje się ustawę z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 ze zmianami), czy Kodeks cywilny (art. 572[1]-576 k.c. w zw. z art. 535[1] k.c.). Takie pytanie sąd odwoławczy zadał Sądowi Najwyższemu, który odmówił podjęcia uchwały, ale w uzasadnieniu stwierdził, że
Do odpowiedzialności komisanta będącego przedsiębiorcą za wady prawne rzeczy sprzedanej konsumentowi stosuje się przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 ze zmianami).
Sąd Najwyższy zwrócił uwagę na art. 1 ust. 4 ww. ustawy, który w sposób niebudzący jakichkolwiek wątpliwości stanowi, iż do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się art. 556-581 k.c. Przepis ten dotyczy również sprzedaży rzeczy dokonywanej przez komisanta na rzecz konsumenta (art. 770[1] k.c.). Zgodnie z art. 535[1] k.c. przepisy Kodeksu cywilnego o sprzedaży stosuje się do sprzedaży konsumenckiej w takim zakresie, w jakim sprzedaż ta nie jest uregulowana odrębnymi przepisami. Skoro z art. 1 ust. 4 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej wynika, że nie stosuje się do niej przepisów art. 556-581 k.c., czyli także przepisów o rękojmi za wady prawne, tj. art. 572[1]-576 k.c., to nie można racjonalnie twierdzić, że na podstawie art. 535[1] k.c. do sprzedaży konsumenckiej można stosować przepisy art. 556-576 k.c.
Za tym, że wady prawne objęte są określeniem "niezgodność towaru z umową", opowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 grudnia 2008 roku, sygn. akt V CSK 293/08 (niepubl.). Również stanowisko doktryny w tej kwestii jest w zdecydowanej większości jednolite. Sąd Najwyższy nie znalazł argumentów, by od tej wykładni odstąpić.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2011 roku, sygn. akt III CZP 50/11, OSNC 2012/4, poz. 54
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?