Wniosek musi być należycie uzasadniony
Strona domagała się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA odmówił, stwierdził bowiem, że skarżąca nie uzasadniła w sposób wystarczający swojego wniosku w tym przedmiocie – powtórzyła jedynie treść przepisu. Strona złożyła zażalenie na postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzuciła, że działała bez profesjonalnego pełnomocnika, a zatem nie wiedziała, jak należy uzasadnić taki wniosek. Zdaniem skarżącej WSA powinien był dostrzec jej nieporadność i w trybie przepisu art. 49 § 1 p.p.s.a. wezwać ją o uzasadnienie wniosku. Nadto zarzuciła, że mimo braku odpowiedniego uzasadnienia wniosku w sprawie można dostrzec szczególne usprawiedliwione okoliczności, a odpowiednie dowody skarżąca przedstawiła Sądowi pierwszej instancji w postępowaniu o zwolnienie od opłat i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącej, uznał bowiem, że
wojewódzkie sądy administracyjnej nie są zobowiązane na mocy art. 49 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) do wzywania stron o uzupełnienie wniosków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., w sytuacji braku ich należytego uzasadnienia przez strony
.NSA przypomniał, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest pismem w postępowaniu administracyjnym, który nie wszczyna odrębnego postępowania, stąd podlega wymogom formalnym określonym w art. 46 p.p.s.a. W myśl tego przepisu pismo powinno zawierać
(1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
(2) oznaczenie rodzaju pisma;
(3) osnowę wniosku lub oświadczenia;
(4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika oraz
(5) wymienienie załączników.
W niniejszej sprawie skarżąca uzasadniła wniosek w sposób bardzo skrótowy, ograniczający się w zasadzie do powołania treści art. 61 § 3 p.p.s.a. (co zresztą sama przyznała w zażaleniu). Tym samym nie przedstawiła pełnej osnowy wniosku, o której mowa w art. 46 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności sprawy, a jego stwierdzenia powinny zostać poparte dokumentami, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej i majątkowej.
Gdyby uznać, że zbyt skrótowe uzasadnienie wniosku jest brakiem formalnym, który uniemożliwia nadanie pismu biegu, należałoby wezwać stronę do jego uzupełnienia. Zdaniem NSA niepełne uzasadnienie wniosku nie jest jednak brakiem formalnym, który uniemożliwia nadanie pismu biegu (art. 49 § 1 p.p.s.a.). Już sformułowanie samego wniosku jest bowiem podaniem minimalnej treść osnowy wniosku. Jeśli zatem pismo zawiera również pozostałe ww. elementy, to można je rozpoznać. Spełnienie tych formalnych warunków nie oznacza oczywiście, że wniosek zostanie uwzględniony, a jedynie że Sąd rozważy zasadność wniosku. Niewystarczające uzasadnienie może doprowadzić do oddalenia wniosku.
NSA stwierdził również, że zażalenie nie jest środkiem służącym do uzupełniania złożonego w sprawie wniosku. Zażalenie to jeden z dwóch środków odwoławczych od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych (art. 194 p.p.s.a.). Jego istotą jest kontrola postanowień i zarządzeń wydanych w toku postępowania. Kontrola nie polega na ponownym rozpatrzeniu wniosku, lecz na sprawdzeniu, czy zasadnie oceniono, że wniosek o takiej a nie innej treści nie może być uwzględniony. Możliwość podnoszenia dodatkowych argumentów za wnioskiem w postępowaniu odwoławczym oznaczałaby zaprzeczenie funkcji kontrolnej. Dlatego NSA nie mógł uwzględnić okoliczności, które skarżąca powołała w zażaleniu. Powinna była je podnieść w uzasadnieniu wniosku. Faktem jest, że podniesione w zażaleniu okoliczności zostały przez skarżącą udokumentowane wcześniej, w postępowaniu z zakresu prawa pomocy. To jednak nie zwalniało skarżącej od obowiązku należytego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji i wykazania jego zasadności.
Istotnym jest, że NSA zasugerował skarżącej ponowne wniesienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do Sądu pierwszej instancji, z prawidłowym uzasadnieniem.
Postanowienie NSA z dnia 19 kwietnia 2011 roku, sygn. akt II FZ 115/11
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?