Obowiązki płatnika w związku ze zwrotem biegłemu sądowemu poniesionych przez niego niezbędnych (...)

15.6.2018

Obowiązki płatnika w związku ze zwrotem biegłemu sądowemu poniesionych przez niego niezbędnych wydatków związanych z wydaniem opinii.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r., (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych płatnika w związku ze zwrotem biegłemu sądowemu poniesionych przez niego niezbędnych wydatków związanych z wydaniem opinii ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych płatnika w związku ze zwrotem biegłemu sądowemu poniesionych przez niego niezbędnych wydatków związanych z wydaniem opinii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zlecił biegłemu sądowemu wykonanie usługi w postaci wydania opinii do prowadzonej sprawy. Za wykonanie usługi biegły sądowy wystawił rachunek stosując stawki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych do wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 518), przy czym wniósł wniosek o podwyższenie stawki o 50%. Ponadto wskazał wydatki poniesione w związku z wydaniem opinii.

Na wartość należności wskazaną w rachunku biegłego sądowego składają się:

wynagrodzenie za sporządzoną opinię,

wydatki poniesione w związku ze sporządzeniem opinii, w tym wydatki za: kserokopie (potwierdzone paragonem), opłaty pocztowe (potwierdzone paragonami), zakup norm (potwierdzone fakturą VAT), zakup materiałów pomocniczych (potwierdzone fakturami VAT), badanie specjalistyczne (potwierdzone fakturą VAT wystawioną przez podmiot wykonujący badanie).

Zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 300), biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii. Art. 89 ust. 2 ww. ustawy stanowi natomiast, że wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę ustala się, uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków, o których mowa w ust. 1 ? na podstawie złożonego rachunku.

W myśl art. 8 (powinno być § 8) wskazanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym, wydatki poniesione przez biegłego niezbędne dla wydania opinii, w tym, w szczególności wydatki materiałowe, amortyzację aparatury badawczej oraz koszty dojazdu na miejsce wykonania czynności, biegły dokumentuje za pomocą faktur lub rachunków albo kopii tych dokumentów, a w razie ich braku za pomocą oświadczenia.

Na podstawie złożonych przez biegłego sądowego dokumentów, Postanowieniem Sąd na podstawie art. 89 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, przyznał biegłemu sądowemu wynagrodzenie za sporządzenie opinii. Następnie, kolejnym Postanowieniem, na podstawie art. 89 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych, Sąd przyznał biegłemu sądowemu należność tytułem zwrotu wydatków za sporządzenie opinii.

Biegły wykonywał usługę na rzecz Wnioskodawcy w ramach działalności wykonywanej osobiście. Wnioskodawca dokonał wypłaty należności dwukrotnie, zgodnie z Postanowieniami Sądu. W obu przypadkach od przyznanych kwot dokonano potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% przychodu na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując za podstawę kwoty wynikające z rachunku i orzeczone w postanowieniach Sądu, pomniejszone o kwotę kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu (na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Następnie, w myśl art. 42 ust. 1 powołanej ustawy, Wnioskodawca jako płatnik w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu pobrania zaliczek, przekazał pobrane zaliczki na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Ponadto, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, Wnioskodawca ? płatnik przesłał biegłemu sądowemu ? podatnikowi i urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienną informację o wysokości dochodu na formularzu informacji PIT-11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, dokonując wypłaty biegłemu sądowemu, który wykonał usługę na Jego zlecenie w ramach działalności wykonywanej osobiście, postąpił właściwie potrącając podatek dochodowy od przedstawionych w rachunku biegłego poniesionych przez niego wydatków niezbędnych do wydania opinii?

Zdaniem Wnioskodawcy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej lub samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym, administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie należności przyznanej biegłemu sądowemu w sprawie ? wynagrodzenia za wykonaną pracę, obliczonego zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym oraz poniesionych wydatków niezbędnych do wydania opinii wykazanych w rachunku biegłego ? za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spowodował na Sądzie obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności o, której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz potrącone przez płatnika w miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Wnioskodawca, stosując się do ww. przepisu, dokonał poboru zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 18%, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu od wypłaconych biegłemu sądowemu należności, tj. przyznanego postanowieniem Sądu wynagrodzenia za wykonaną pracę oraz przyznanej postanowieniem Sądu kwoty tytułem zwrotu wydatków niezbędnych do wydania opinii. Następnie, w myśl art. 42 ust. 1 powołanej ustawy, Wnioskodawca jako płatnik w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu pobrania zaliczek przekazał zaliczki na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Ponadto, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, Wnioskodawca ? płatnik przesłał biegłemu sądowemu, podatnikowi i urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienną informację o wysokości dochodu na formularzu informacji PIT-11.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy postąpił On prawidłowo, albowiem w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miał obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych należności, tj. zarówno od wypłaconego biegłemu sądowemu wynagrodzenia, jak również od przyznanego zwrotu wydatków poniesionych w celu wydania opinii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie rozróżnia źródła przychodów. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 3:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

działalność wykonywana osobiście;

pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

W tym miejscu podkreślić należy, że o tym co należy uznać za przychód (w tym przychód z działalności wykonywanej osobiście) decydują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a nie przepisy ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Jak wskazał Organ wyżej, przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne, a więc także zwrot kosztów wydania opinii przez biegłego sądowego.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ? określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Przepis art. 42 ust. 1 powołanej ustawy stanowi zaś, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) ? na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby lub miejsca prowadzenia działalności.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu informacji PIT-11 (art. 42 ust. 2 powołanej ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zlecił biegłemu sądowemu wykonanie usługi w postaci wydania opinii do prowadzonej sprawy. Za wykonanie usługi biegły sądowy wystawił rachunek stosując stawki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych do wydania opinii w postępowaniu cywilnym, przy czym wniósł wniosek o podwyższenie stawki o 50%. Ponadto wskazał wydatki poniesione w związku z wydaniem opinii. Na wartość należności wskazaną w rachunku biegłego sądowego składają się: wynagrodzenie za sporządzoną opinię, wydatki poniesione w związku ze sporządzeniem opinii, w tym wydatki za: kserokopie (potwierdzone paragonem), opłaty pocztowe (potwierdzone paragonami), zakup norm (potwierdzone fakturą VAT), zakup materiałów pomocniczych (potwierdzone fakturami VAT), badanie specjalistyczne (potwierdzone fakturą VAT wystawioną przez podmiot wykonujący badanie). Na podstawie złożonych przez biegłego sądowego dokumentów, Postanowieniem Sąd na podstawie art. 89 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, przyznał biegłemu sądowemu wynagrodzenie za sporządzenie opinii. Następnie, kolejnym Postanowieniem, na podstawie art. 89 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych, Sąd przyznał biegłemu sądowemu należność tytułem zwrotu wydatków za sporządzenie opinii. Biegły wykonywał usługę na rzecz Wnioskodawcy w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Z powyżej przywołanego przepisu wynika zatem, że biegłemu sądowemu oprócz wynagrodzenia wypłacane są także kwoty tytułem zwrotu poniesionych przez niego wydatków niezbędnych do wydania opinii. Ww. należności to świadczenia, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawca, jako płatnik obowiązany był do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od świadczenia obejmującego zwrot niezbędnych wydatków poniesionych w celu wydania opinii na zlecenie Wnioskodawcy.

Do przychodów tych, pomniejszonych o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), należy zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą biegłemu sądowemu świadczenia obejmującego zwrot niezbędnych wydatków poniesionych w celu wydania opinii na zlecenie Wnioskodawcy, zgodnie z zakresem sformułowanego przez Wnioskodawcę we wniosku pytania. Przedmiotem interpretacji nie jest natomiast kwestia wypłacanego biegłemu sądowemu wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.