Przy tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wniosła o potwierdzenie, że: ? sprzedaż samochodów (...)

postanawia:

• odmówić zmiany albo uchylenia w/w postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 23.05.2007r. Strona wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie sprzedaży pojazdów silnikowych oraz ich części zamiennych. Niektóre z samochodów osobowych nabytych po 1 maja 2004r. Spółka przeznaczyła na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i zaliczyła je do środków trwałych. Podatek naliczony od nabycia tych samochodów został odliczony zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku VAT. Po okresie eksploatacji tych samochodów (średnio 3 lata) Strona dokonuje ich sprzedaży na terenie Polski jako składników majątku. Proporcja obliczona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o podatku VAT przekracza 98%.

Przy tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wniosła o potwierdzenie, że:

? sprzedaż samochodów osobowych (w rozumieniu art. 86 ust. 3 Ustawy o VAT), po upływie okresu ich eksploatacji wynoszącego powyżej sześciu miesięcy (średnio około 3 lat), stanowi czynność zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt. 2 Ustawy o VAT w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia;

? zgodnie z art. 86 ust. 1, art. 90 ust. 1-5 i 10 oraz art. 91 ust. 1-7 Ustawy o VAT, w przypadku w/w sprzedaży samochodów osobowych, Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty podatku VAT naliczonego, który został pierwotnie odliczony przy ich nabyciu zgodnie zasadami określonymi w art. 86 ust 3 Ustawy o VAT.

Pierwsza z wymienionych powyżej kwestii została objęta odrębnym postanowieniem. Odnosząc się do drugiego z zagadnień, zdaniem Spółki, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz regulacji unijnych, w szczególności art. 2 ust. 1 i 2 I Dyrektywy VAT nr 67/227/EEC z 11.04.1967r. oraz art. 17 ust. 2 VI Dyrektywy VAT nr 77/388/EEC z 17.05.1997r. przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT związanego z zakupami towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Spółka podnosi zatem, iż nabywa przedmiotowe zakupy tylko i wyłącznie w celu wykorzystania ich do swojej działalności opodatkowanej. Takie też jest faktyczne ich wykorzystanie przez cały okres eksploatacji, od momentu zakupu aż do sprzedaży. Zasada neutralności i związane z nią prawo do odliczenia podatku VAT winny być, w opinii Strony, interpretowane jak najszerzej, w związku z czym dokonywana sprzedaż samochodów ze zwolnieniem nie powinna wpływać na prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem. W opisanym przypadku będzie istniał związek zakupionych samochodów tylko i wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, pomimo dokonania ich późniejszej sprzedaży zwolnionej z VAT. Na poparcie powyższej tezy Strona powołuje postanowienie z dnia 26.09.2005r. nr 1471/NTR1/443-316/05/AS Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Teoretyczny obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego w momencie sprzedaży samochodów mógłby, zdaniem Strony, wynikać jedynie z regulacji art. 90 oraz art. 91 ustawy o podatku VAT. Niemniej jednak przepisy te mają zastosowanie, jak podnosi Spółka, wyłącznie do podatników prowadzących zarówno działalność opodatkowaną jak i nie dającą prawa do odliczenia podatku. Proporcja obrotu opodatkowanego Spółki przekracza zaś 98%, co w świetle art. 90 ust. 10 ustawy o podatku VAT, daje Spółce pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego i to również w odniesieniu do zakupów, które mogłyby być uznane za związane zarówno z działalnością opodatkowaną jak i zwolnioną.

Strona wskazuje dodatkowo na treść art. 90 ust. 5 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym przy obliczaniu wartości współczynnika nie bierze się pod uwagę sprzedaży towarów zaliczonych przez podatnika do środków trwałych, które były przez niego używane na potrzeby jego działalności. Sprzedaż środków trwałych została zatem wyłączona z zakresu regulacji dotyczących stosowania współczynnika, przez co w rozpatrywanej sprawie nie mogą mieć one zastosowania. Analogiczne stanowisko zajęły organy podatkowe w postanowieniu z dnia 25.11.2005r. nr ZP/443-342/05 czy w postanowieniu z dnia 12.09.2005r. nr 1434/PV/443-118/05/ST.

W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miał również, zdaniem Spółki, zastosowania przepis art. 91 ust. 7 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym jednorazowa korekta podatku naliczonego, określona w art. 91 ust. 1-5, powinna zostać dokonana także w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Jak podnosi Strona zastosowanie tego przepisu możliwe byłoby jedynie w sytuacji gdyby omawiane samochody zakupione zostały od razu z zamiarem użycia ich do wykonywania czynności nie dających prawa do odliczenia podatku naliczonego. W przedmiotowej zaś sprawie nie następuje zmiana prawa do odliczenia w trakcie użytkowania samochodów. Istotne znaczenie ma bowiem cel zakupu oraz rzeczywisty sposób użytkowania tych samochodów a nie zwolnienie przy ich sprzedaży, wynikające wyłącznie z przepisów rozporządzenia.

Postanowieniem z dnia 10.08.2007r. nr 1472/RPP1/443-277/07/MIRT Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji powołując się na przepisy 91 ust. 6 pkt 2, ust. 7 stwierdza, iż w opisanym stanie faktycznym zachodzą przesłanki do dokonania korekty na zasadach określonych w art. 91 ust. 2-6.

Na przedmiotowe postanowienie Strona złożyła zażalenie wnosząc o jego zmianę i uznanie za prawidłowe stanowiska Spółki przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z dnia 23.05.2007r. Zaskarżonemu postanowieniu Strona zarzuca naruszenie:

? przepisu art. 86 ust. 1 i art. 91 ust. 1-7 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług poprzez uznanie za nieprawidłowe stanowiska Spółka, zgodnie z którym, w przypadku sprzedaży samochodów osobowych, Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego, który został pierwotnie odliczony przy ich nabyciu;

? przepisu art. 14a § 3 w związku z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez pominięcie wszystkich elementów stanu faktycznego przy dokonaniu jego oceny prawnej w zaskarżonym postanowieniu.

Spółka podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione we wniosku wraz z argumentacją w nim zawartą. Jako nowy element Spółka powołuje decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15.01.2007r. nr 1401/PH-I/4407/14-23/06/KO. Decyzja ta ma zdaniem Strony potwierdzać ważący dla prawa do odliczenia podatku naliczonego charakter związku zakupionych towarów z czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto, w ocenie Spółki, zaskarżone postanowienie nie spełnia wymogów przewidzianych dla rozstrzygnięć wydawanych przez organy podatkowe w toku postępowania dotyczącego pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Wskazany przepis nakłada na organ podatkowy udzielający pisemnej interpretacji obowiązek dokonania oceny prawnej stanowiska pytającego, przez którą należy rozumieć, zdaniem Spółki, wskazanie przez organ podatkowy udzielający interpretacji, czy stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, znajdujących zastosowanie w stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Oznacza to, w opinii Strony, iż organ podatkowy jest zobowiązany do analizy oraz ustosunkowania się do wszystkich argumentów powołanych przez wnioskodawcę. Tylko w takim przypadku, ocena prawna stanowiska nastąpi z uwzględnieniem wszystkich, przywołanych przez podatnika, okoliczności, które mogą mieć wpływ na treść interpretacji udzielanej przez organ podatkowy. Nieustosunkowanie się przez organ podatkowy do wszystkich argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę, czyli innymi słowy pominięcie niektórych argumentów wskazanych we wniosku, musi być uznane za niedopuszczalne. W niniejszej sprawie, zdaniem Spółki, Naczelnik nie dokonał oceny prawnej wszystkich argumentów przedstawionych przez Spółkę. W szczególności nie odniósł się do wskazanej wysokość proporcji obrotu opodatkowanego Spółki, obliczonej zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT oraz jej wpływu na zastosowanie art. 91 ust. 4-7 ustawy o VAT, szeregu pism organów podatkowych powoływanych na poparcie stanowiska Spółki oraz kwestii interpretowania przepisów zgodnie ze wspólnotową zasadą neutralności podatku VAT.

Zdaniem Spółki, Naczelnik powinien był w uzasadnieniu odnieść się do wszystkich zaprezentowanych przez Spółkę argumentów, w tym także do przedłożonych przez Spółkę pism i przedstawić ewentualne konkretne przyczyny, dla których, zdaniem organu, przedmiotowe pisma nie zasługują na uwzględnienie. Pominięcie powyższych okoliczności, wpłynęło, w opinii Strony, zasadniczo na treść rozstrzygnięcia Naczelnika i tym samym, doprowadziło do zakwestionowania przez organ podatkowy przyjętej przez Spółkę oceny prawnej.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 91 ust. 1-3 w/w ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-9 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją, określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości ? jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł. przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

W tym miejscu Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż w/w zasady stosuje się w odniesieniu do podatników, u których występuje tzw. sprzedaż mieszana (opodatkowana i zwolniona), a podatnik nie jest w stanie określić odrębnie kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną.

Ponadto należy wskazać, iż ustawodawca ustalił też zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru. I tak zgodnie z art. 91 ust. 4-6 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji rozliczeniowej za okres, w którym nastąpiła sprzedaż.

W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4 zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi;

1. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu - do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Powyższe przepisy odnoszą się więc do przypadków odliczania i korygowania podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi a przy tym nie jest możliwe odrębne określenie tych kwot.

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Cytowany przepis dotyczy podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepis ten nakazuje więc dokonanie korekty również tym podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony w całości (zgodnie z art. 90 ust. 1), jako że podatek ten służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Jak wynika z przedmiotowego stanu faktycznego, nabyte samochody służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym, zatem Strona miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o przysługującą Jej kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem spornych samochodów, z uwzględnieniem przepisów art. 86 ust. 3 i nast. ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedając przedmiotowe samochody jako towar używany, korzystający ze zwolnienia, od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zmieni jego wykorzystanie z czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W konsekwencji powyższe spowoduje, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie będą miały przepisy art. 91 ust. 1-5 ustawy o podatku od towarów i usług co oznacza, ze Strona ma obowiązek skorygowania kwoty podatku naliczonego odliczonej z tytułu nabycia samochodów, w miesiącu dokonania sprzedaży przy przyjęciu, że dalsze ich użytkowanie służyłoby wyłącznie sprzedaży zwolnionej.

W stosunku do kwestii wyłączenia z obrotu przy wyliczaniu proporcji środków trwałych, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności podkreślić należy, iż nie ma racji Spółka twierdząc, że w związku z powyższym do środków trwałych nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące korekty. Korekta podatku naliczonego w przypadku środków trwałych następuje w szczególnym trybie 5 lub 10 letnim w przypadku nieruchomości, określonym w art. 91 ust. 2 w/w ustawy.

Odnosząc się zaś do wysokości proporcji, przekraczającej w przypadku Spółki 98%, a tym samym dającej jej zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy o podatku VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż obowiązek dokonywania korekt związany jest nie tylko z niewyodrębnionym podatkiem związanym zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i nieopodatkowaną. Korekta może dotyczyć także podatku związanego w całości z czynnościami opodatkowanymi albo w całości z czynnościami nieopodatkowanymi. Związane jest to z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia, tzn.

następującego z chwilą powstania obowiązku podatkowego u dostawcy czy też świadczącego usługę. W tym momencie czasowym związek towaru z danym rodzajem czynności, tj. opodatkowanymi lub nieopodatkowanymi, ma zazwyczaj charakter planowany, przewidywany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru czy też usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić. Powyższa regulacja nakazuje oceniać ostateczny zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne i rzeczywiste przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu.

Przepisy ustawy wiążą zatem obowiązek dokonywania korekty także względem tego podatku, który w całości związany był z czynnościami opodatkowanymi lub z czynnościami nieopodatkowanymi, zaś później miały miejsce takie zdarzenia, które zmieniły związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi lub z czynnościami nieopodatkowanymi, np. podatek naliczony przy nabyciu towaru mającego służyć pierwotnie czynnościom opodatkowanym, który to towar później w całości został zużyty przy wykonywaniu czynności zwolnionych. Powoływany przepis art. 91 ust. 7 ustawy o podatku VAT stwierdza, że konieczność korekty powstaje w sytuacji, gdy zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Katalog okoliczności zmieniających prawo do odliczenia jest dosyć szeroki. W szczególności wiele może być przesłanek powodujących utratę tego prawa. Stosowne regulacje dyrektyw VAT, jak również dorobek orzecznictwa ETS, wskazują jednak wyraźnie na charakter okoliczności, które pomimo, iż powinny powodować utratę prawa do odliczenia i konieczność dokonania korekty, nie wywołują takich skutków. Z brzmienia przepisu art. 185 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L.06.347.1 z dnia 11.12.2006r.) wynika, że nie powodują konieczności korekty, należycie udokumentowanego lub potwierdzonego zniszczenia, zagubienia lub kradzieży własności (składników majątku). Podobnie przekazanie towarów w charakterze prezentów małej wartości lub próbek nie wiąże się z obowiązkiem korekty. Państwa członkowskie mogą wprowadzić obowiązek dokonywania korekty w przypadku kradzieży.

Z orzecznictwa ETS wynika z kolei, że nie mogą zmieniać prawa do odliczenia następujące po skorzystaniu z tego prawa okoliczności, następujące bez woli podatnika, niezależne od niego. Innymi słowy, zmiana prawa do odliczenia - powodująca konieczność korekty - może być skutkiem uzewnętrznionej woli podatnika (następuje na skutek jego zachowania). W kontekście powyższego stwierdzić należy, iż stan faktyczny opisany we wniosku nie daje podstaw do uznania iż zmiana prawa do odliczenia nastąpiła w efekcie okoliczności niezależnych od Podatnika. Decyzja o sprzedaży przedmiotowych samochodów jest bowiem podejmowana właśnie przez Stronę, a ich sprzedaż jako towarów używanych podlega zwolnieniu od podatku VAT.

W stosunku do zarzutu naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz zasad przewidzianych przez przepisy unijne, w szczególności zasady potrącalności i neutralności podatku VAT jako podatku obciążającego konsumpcję, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż zastosowane w przedmiotowej sprawie przepisy art. 91 ust. 1-7 ustawy o podatku VAT również są oparte o przepisy obowiązujących w tym zakresie dyrektyw. Wskazać tutaj zatem należy na przepis art. 187 oraz art. 188 w/w Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.

11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Na podstawie w/w art. 187 w przypadku dóbr inwestycyjnych korekta obejmuje okres pięciu lat, włącznie z rokiem, w którym towary zostały nabyte lub wytworzone. Państwa członkowskie mogą jednakże uwzględniać przy korekcie okres pięciu pełnych lat, licząc od dnia, w którym dobra te zostały użyte po raz pierwszy. W odniesieniu do nieruchomości nabytych jako dobra inwestycyjne okres stanowiący podstawę obliczania korekty może zostać przedłużony do 20 lat. Roczna korekta dokonywana jest wyłącznie w odniesieniu do jednej piątej VAT nałożonego na te dobra inwestycyjne lub, w przypadku gdy okres korekty został przedłużony, w odniesieniu do odpowiedniej części ułamkowej VAT. Korekta, o której mowa w akapicie pierwszym, dokonywana jest z uwzględnieniem zmian w zakresie prawa do odliczenia, które nastąpiły w kolejnych latach, w stosunku do prawa, które obowiązywało w roku, w którym towary zostały nabyte, wytworzone lub, w stosownych przypadkach, użyte po raz pierwszy. Zgodnie zaś z w/w art. 188 w przypadku dostaw dokonanych w okresie objętym korektą, uznaje się, że dobra inwestycyjne są używane do celów prowadzenia działalności gospodarczej podatnika aż do zakończenia okresu objętego korektą. Uznaje się, że działalność gospodarcza jest całkowicie opodatkowana, w przypadku gdy dostawa dóbr inwestycyjnych jest opodatkowana. Uznaje się, że działalność gospodarcza jest całkowicie zwolniona, w przypadku gdy dostawa dóbr inwestycyjnych jest zwolniona. Korekta, o której mowa powyżej, dokonywana jest jednorazowo dla całego pozostałego okresu korekty. W przypadku jednak gdy dostawa dóbr inwestycyjnych jest zwolniona, państwa członkowskie mogą uchylić wymóg dokonywania korekty, o ile nabywca jest podatnikiem wykorzystującym dane dobra inwestycyjne wyłącznie do transakcji objętych prawem do odliczenia VAT.

Ponadto zarówno organ pierwszej instancji jak i organ odwoławczy nie kwestionują prawa podatnika do odliczenia tej części podatku naliczonego, która proporcjonalnie przysługiwała w okresie w jakim przedmiotowe samochody były wykorzystywane do wykonywania działalności opodatkowanej. W momencie ich sprzedaży zwolnionej z podatku VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego zmienia się i przyjąć należy, że dalsze wykorzystanie tych samochodów, w części dotyczącej pozostałego 5-letniego okresu korekty, jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi.

Odnosząc się do zarzutu Strony istnienia odmiennych od zaskarżonej, interpretacji przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że w myśl art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Tak więc skoro każde postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydawane jest w indywidualnej sprawie w oparciu o konkretny stan faktyczny, stąd nie może ono wywoływać skutków w stosunku do innych podmiotów. Ponadto, jak słusznie zauważyła Strona w zażaleniu, stanowiska organów podatkowych nie stanowią bezwzględnie wiążącej wykładni prawa podatkowego. Dlatego też podnoszony przez Stronę zarzut w świetle obowiązujących przepisów nie znajduje uzasadnienia. Wskazać należy również, iż powoływane przez Stronę we wniosku i ponownie w zażaleniu postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.09.2005r. nr 1471/NTR1/443-316/05/AS zostało przez Dyrektora Izby Skarbowe w Warszawie zmienione z urzędu, w trybie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

W stosunku zaś do zarzutu braku odwołania w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia do powołanych przez Stronę we wniosku stanowisk innych organów podatkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdza, iż uchybienie to nie ma wpływu na prawidłowość dokonanej przez Naczelnika Urzędu oceny prawej stanowiska pytającego. Niemniej jednak organ drugiej instancji konwalidował powyższe uchybienie, ustosunkowując się powyżej do wspomnianych stanowisk.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.