Czy wydatki takie jak: wynagrodzenia pracowników, koszty obsługi prawnej i doradztwa podatkowego w (...)

Jak stanowił art 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku - stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego , naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta ), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec są wspólnikami uprawnionymi do udziału w zysku spółki komandytowej z siedzibą w Niemczech.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski polegajacą na wykonywaniu prac renowacji sieci kanalizacyjnych (instalacyjnych). Przewidywany okres trwania prac budowlanych wynosi ponad 12 miesięcy, w związku z czym działalność Spółki na terytorium Polski prowadzona jest w formie zakładu (nieposiadającego specjalnie wyodrębnionej formy organizacyjnej).Centrala spółki w Niemczech będzie wykonywała pewne czynności, z których będzie korzystał polski zakład Spółki. Czynności te będą obejmowały w szczególności:
1)wypłacanie wynagrodzeń pracownikom zatrudnionym w niemieckiej centrali Spółki, oddelegowanym do pracy w polskim zakładzie Spółki;
2)wypłacanie wynagrodzeń pracownikom zatrudnionym w niemieckiej centrali spółki, którzy nie są oddelegowani do polskiego zakładu, lecz wykonują czynności nadzoru nad pracami polskiego oddziału, opracowania dokumentacji projektowej prac budowlanych, kontaktów z klientami, public relations, zarzadzania itp.;
3)poniesienie kosztów obsługi prawnej i doradztwa podatkowego w zakresie inwestycji w Polsce;
4)przekazanie surowców, które mają być zużyte do wykonania prac w Polsce;
5)ponoszenie kosztów za usługi świadczone przez podwykonawców prac polskiego zakładu.
Ponadto Spółka sprowadza maszyny z Niemiec do Polski w celu wykorzystania ich w prowadzonej działalności gospodarczej, które stanowią środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Podatnik zwraca się z pytaniem według jakiej zasady powinny być uwzględnione w rozliczeniach podatkowych polskiego zakładu Spółki następujące zdarzenia:

1.

wydatki na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w niemieckiej centrali spółki, oddelegowanych do pracy w polskim zakładzie;
2.wydatki na wynagrodzenia wypłacane pracownikom zatrudnionym w niemieckiej centrali spółki, którzy nie zostali oddelegowani do pracy w polskim zakładzie, lecz którzy wykonują dla polskiego zakładu czynności nadzoru nad pracami polskiego oddziału, opracowania dokumentacji projektowej prac budowlanych przez inżynierów, kontaktów z klientami, public relations, zarządzania itp.;
3. koszty obsługi prawnej i doradztwa podatkowego w zakresie inwestycji w Polsce;
4.przekazanie materiałów, które mają być zużyte do wykonania prac w Polsce (przekazanie trwałe a materiały mają pozostać w instalacjach będących efektem prac polskiego zakladu bez powrotu tych materiałów do Niemiec);
5.koszty płatności za usługi świadczone przez podwykonawców wykonujących prace na rzecz polskiego zakładu;
6.przekazanie do używania przez niemiecką centralę polskiemu zakładowi maszyn potrzebnych do wykorzystania przy wykonywaniu usług przez polski zakład ( które z przekazanych maszyn podlegają w Polsce amortyzacji);
7.koszty zarządzania spółki jako całości i ogólne koszty administracyjne ponoszone przez centralę spółki w Niemczech.

W opinii Wnioskodawców:
1.Wydatki na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w niemieckiej centrali spółki, ale oddelegowanych do polskiego zakładu jako głównego miejsca pracy powinny być bezpośrednio zaliczone do kosztów zakładu.
2.Wydatki na wynagrodzenia wypłacane pracownikom zatrudnionym w niemieckiej centrali spółki, którzy nie są oddelegowani do polskiego zakładu spółki, ale wykonują dla polskiego zakładu czynności nadzoru nad pracami polskiego oddziału, opracowania dokumentacji projektowej prac budowlanych oraz inżynierów, kontaktów z klientami, public relations, zarządzania powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów polskiego zakładu w takiej wysokości, jaka odpowiadały cenom rynkowym za analogiczne usługi świadczone pomiędzy niezależnymi podmiotami.
3.Koszty obsługi prawnej i doradztwa podatkowego w zakresie inwestycji w Polsce powinny być bezpośrednio zaliczone do kosztów zakładu.
4.Przekazanie surowców, które mają być zużyte do wykonywania prac w Polsce, powinno się odbywać (i być uwzględnione w kosztach zakładu) po cenach rynkowych.
5.Płatności dokonywane przez niemiecką centralę spółki za usługi świadczone przez podwykonawców wykonujących prace na rzecz polskiego zakładu powinny być bezpośrednio zaliczone do kosztów zakładu.
6.Wynajem maszyn polskiemu zakładowi powinien być uwzględniony w kosztach zakładu albo według zasady cen rynkowych (uwzględniających element zysku dla niemieckiej centrali), albo w kwocie faktycznie poniesionych kosztów używania maszyn (czyli kosztów amortyzacji).
7.W zakresie, w jakim maszyny są wykorzystywane w Polsce, mogą być od nich dokonywane w Polsce odpisy amortyzacyjne. Prawo amortyzowania w Polsce powinno dotyczyć maszyn przeznaczonych do używania w Polsce przez okres dłuższy niż rok, a także maszyn przeznaczonych do używania w Polsce przez okres krótszy niż rok w sytuacji, gdy łączny przewidywany okres używania maszyn w Polsce i w Niemczech wynosi więcej niż rok.
8.Do kosztów zakładu należy przypisać taką część ogólnych wydatków administracyjnych w siedzibie głównej przedsiębiorstwa, która odpowiada stosunkowi przychodów z działalności operacyjnej uzyskiwanych przez położony w Polsce zakład do łącznej kwoty przychodów z działalności operacyjnej uzyskiwanych przez Spółkę.

Minister Finansów w postanowieniu z dnia 16.05.2007 r. znak DD4/03301967/JG/06/11122 uznał stanowisko przedstawione we wniosku w części dotyczącej zastosowania art. 7 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dla potrzeb przypisania zysków do zakładu położonego na terytorium Polski za prawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie oceny prawnej dokonano w stosunku do przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego oraz własnego stanowiska. Stosownie do treści art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 . Interpretacja pojęcia 'koszty uzyskania przychodów' zawartego ww. art 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:są to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów,są to wydatki poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,nie są kosztami wymienionymi w art. 23 ust.1. Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnych przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

A zatem, w zakresie, w jakim koszty, o których mowa w zapytaniu, zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów znajdującego się na terytorium Polski, w takiej części stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tut. organ podatkowy uznaje za uzasadnione zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów:
1.wydatków na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w niemieckiej centrali spółki, ale oddelegowanych do polskiego zakładu jako głównego miejsca pracy;
2.wartości usług wykonywanych w ramach stosunku pracy przez pracowników zatrudnionych w niemieckiej centrali spółki, którzy nie są oddelegowani do polskiego zakładu spółki, ale wykonują dla polskiego zakładu czynności nadzoru nad pracami polskiego oddziału, opracowania dokumentacji projektowej prac budowlanych oraz inżynierów, kontaktów z klientami, public relations, zarządzania itp.;
3.wydatków na obsługę prawną i doradztwo podatkowe w zakresie inwestycji w Polsce;
4.wartości surowców zużytych do wykonywania prac w Polsce;
5.wydatków na usługi świadczone przez podwykonawców wykonujących prace na rzecz polskiego zakładu;
6.uzasadnionej części ogólnych wydatków administracyjnych;
7.odpisów amortyzacyjnych od maszyn przekazanych do używania przez niemiecką centralę spółki zakładowi w Polsce;
Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...), zwane środkami trwałymi. O ile zatem maszyna spełnia cytowaną wyżej definicję środka trwałego, a jej przewidywany okres używania (łącznie w Polsce i Niemczech) przekracza rok, można dokonywać od niej odpisów amortyzacyjnych w okresach, w których jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez zakład w Polsce. W powyższej sprawie należy zauważyć, iż Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście nie może dokonać szczegółowej oceny metodologii uwzględnienia wydatków dokonywanych na zakład położony w Polsce. Ocena taka wykracza bowiem poza dyspozycje przepisu art. 14 a Ordynacji podatkowej, a ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje konkretnych rozwiązań w tej kwestii. Mając na uwadze powołany stan prawny i przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny, tutejszy organ podatkowy postanowił orzec jak w sentencji.