Czy w opisanej sprawie można zastosować zapis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalniającym (...)

UZASADNIENIE

Dnia 30 maja 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) ? w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek z dnia 10 marca 2008 r.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

W miesiącu listopadzie 2007 r. rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r. (Dz. U. Nr 192, poz. 1389) wprowadzono w rozporządzeniu z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487) w § 3 ust. 1 pkt 6 ?dodatek za rozłąkę?. Niniejszy dodatek przysługuje żołnierzom przeniesionym służbowo do wykonywania obowiązków w nowym miejscu służby. Odnosząc powyższe do osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy jest to zmiana pracodawcy.

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?dodatek za rozłąkę pracowników czasowo przeniesionych? zwolniony jest od podatku.

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy w opisanej sprawie można zastosować zapis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalniającym niniejszą należność (artykuł 21 ust. 1 pkt 18)?

Zdaniem Wnioskodawcy traktując przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego jako stałą zmianę miejsca pełnienia służby, nie spełniony jest warunek o czasowym przeniesieniu i należałoby od powyższego dodatku naliczyć podatek. Najprawdopodobniej wg interpretacji US Olsztyn z 27.04.2005 r. Nr US.VI/I-415-50-I/05 odnoszącej się do dodatku za rozłąkę służb celnych, których pracownikom przysługuje dodatek za rozłąkę przeniesionym czasowo lub na stałe, zwolniony z opodatkowania jest dodatek za rozłąkę pracowników czasowo przeniesionych, pozostałym jest opodatkowany.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe.

Na tle opisanego zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Powołana ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokość oraz tryb przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.), zwanego dalej ?rozporządzeniem MON?, z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

Jednocześnie, jak wynika z § 7a ust. 1 rozporządzenia MON, dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu.

Z kolei w myśl postanowień § 7a ust. 3 rozporządzenia MON, dodatek nie przysługuje:

1. żołnierzowi, któremu w nowym miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej przyznano prawo zamieszkiwania z członkami rodziny w lokalu mieszkalnym będącym w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej;
2. w razie przeniesienia służbowego do miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany na pobyt stały;
3. za czas:
1. skierowania do wykonywania zadań służbowych w miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest zameldowany na pobyt stały, bądź w miejscowości, z której istnieje dogodne połączenie komunikacyjne - jeżeli charakter wykonywanych zadań umożliwia żołnierzowi codzienny powrót do tej miejscowości,
2. krajowej lub zagranicznej podróży służbowej, z tytułu której żołnierz otrzymał diety w wysokości nie niższej niż stawka dodatku za rozłąkę,
3. wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa,
4. nieusprawiedliwionej nieobecności w służbie.

Jak wynika z postanowień art. 37 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

1. na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej ? pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami;
2. na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej ? pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas kadencji.
   
   

Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat.

Wymaga zatem rozstrzygnięcia kwestia, czy w odniesieniu do żołnierza zawodowego można mówić o ?czasowym przeniesieniu?, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu. Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 11 marca 2008 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 maja 2008 r. Nr ITPB2/415-293/08/PS, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej ?ustawą?). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.