Skutki podatkowe wdrożenia programu, w oparciu o który będzie prowadzona współpraca z wydawcami.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2013 r. Nr ILPB1/415-1140/12-4/AP, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. i uzupełnieniu wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania innym podmiotom powierzchni na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 14 marca 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wdrożenia programu, w oparciu o który będzie prowadzona współpraca z wydawcami. Interpretacja wydana została na wniosek Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia z dnia 27 listopada 2012 r. uzupełniony wnioskiem z dnia 20 lutego 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

W ramach działalności gospodarczej własnej Spółka wdroży program, w oparciu o który będzie prowadzona współpraca z osobami uprawnionymi do dysponowania określonymi stronami internetowymi (tzw. wydawcy).

Zawierane będą z nimi umowy (w formie elektronicznej - poprzez akceptację warunków współpracy przewidzianych w regulaminie) określające warunki emisji materiałów reklamowych na stronach internetowych wydawców. Materiały obejmują w szczególności: reklamowe banery, informacje reklamowe, linki do innych stron internetowych (linki reklamowe). Materiały dotyczą różnych produktów i usług, które są oferowane przez kontrahentów, przy użyciu stron internetowych tych kontrahentów (strony docelowe), do których przekierowanie następuje poprzez kliknięcie przez internautę na link reklamowy umieszczony na stronie internetowej wydawcy. Materiały reklamowe mogą być emitowane przez wydawcę na swojej stronie internetowej po pobraniu specjalnego kodu, który zostanie przesłany przez Wnioskodawcę.

Za udostępnienia części strony internetowej wydawcy przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość będzie obliczona w oparciu o wygenerowany za pośrednictwem tej strony ruch, tj. ?działania internautów? takie jak kliknięcia na link docelowy, wypełnienie formularza, ankiety, dokonanie zakupu. Przy czym wydawca jest uprawniony do otrzymania wynagrodzenia, jeżeli w przyjętym okresie rozliczeniowym zgromadzi na swoim koncie rozliczeniowym co najmniej 100 złotych. Techniczny aspekt całego systemu powoduje, iż wydawca udostępnia część swojej strony internetowej dla potrzeb emitowania materiałów reklamowych, ale nie ma możliwości ich modyfikowania, natomiast Spółka może wykorzystywać pozyskaną powierzchnię tylko dla potrzeb emisji materiałów reklamowych. Wnioskodawca planuje opracowanie regulaminu w taki sposób, aby ten określił, że przychody wydawcy są przychodami z innych źródeł jak też, aby wskazywał na obowiązek samodzielnego rozliczania się przez wydawców z tytułu otrzymanych przychodów.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wydawcami, tj. osobami, z którymi będzie prowadzona współpraca w ramach wdrażania programu, będą osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym przychody uzyskane przez wydawców należy kwalifikować
   • jako przychody z dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (?updof?),
   • jako przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągalnych przez osoby fizyczne (?ustawa o podatku zryczałtowanym?),
   • jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (umowy zlecenia), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, (art. 13 pkt 8) updof,
   • jako przychody z innych źródeł, o których mowa, w art. 10 ust. 1 pkt 9 updof, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej wydawcy?
2. Czy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki podatkowe jako na płatniku, o których mowa w art. 41 ust. 1, art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotem zapytania jest kwestia kwalifikacji przychodów uzyskanych przez Wydawców do określonego źródła przychodów, w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez wydawców, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, w opisanym stanie faktycznym z tytułu udostępniania powierzchni reklamowej na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną - jeżeli czynność ta nie wypełnia przesłanek działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy - należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umowę stanowiącą podstawę do udostępniania powierzchni reklamowej na stronie internetowej należy zaliczyć do umów nienazwanych. To oznacza, że przychody uzyskane z tytułu zawarcia rzeczonej umowy zakwalifikować należy do tzw. ?innych umów?.

Wnioskodawca ma obowiązek sporządzania informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i przekazanie jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego.

Zgodnie bowiem z treścią art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Natomiast wydawca - osoba fizyczna, która osiągnie omawiany przychód, zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł, będzie zobligowana do wykazania go w zeznaniu podatkowym składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki podatnika, o których mowa w art. 41 ust. l cyt. ustawy, bowiem Wnioskodawca nie będzie wypłacał świadczeń, o których mowa w tymże przepisie, tj. ani świadczeń z tytułu działalności wykonywanej osobiście, określonej w treści art. 13 pkt 2 i 4-9 powyższej ustawy, ani praw majątkowych, o których mowa w art. 18 cyt. ustawy. Jak bowiem wykazano, powyższe wskazane przychody należy kwalifikować do tzw. przychodów z ?innych źródeł?.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 14 marca 2013 r. Nr ILPB1/415-1140/12-4/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe oraz stwierdził m.in., że ?(?) przychody uzyskane przez wydawców, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, z tytułu udostępniania powierzchni reklamowej na stronie internetowej należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy (?).?

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Do tego źródła przychodów zaliczane są zatem przychody uzyskiwane poza działalnością gospodarczą przez osoby fizyczne na podstawie umów nazwanych: najmu oraz dzierżawy, ale również umów nienazwanych, które mają podobny charakter do najmu lub dzierżawy.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania przychodów z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem powierzchni na stronie internetowej, zarządzanej przez osobę fizyczną, m. in. w celach reklamowych do właściwego źródła, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych.

Orzecznictwo sądów administracyjnych ukształtowało jednolitą linię rozstrzygnięć w tym zakresie (wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1548/10, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 60/10; wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2485/10, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 25/10; wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1448/10).

Sądy administracyjne we wskazanych wyrokach uznały, że wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną zarządzającą stroną internetową należy zakwalifikować do źródła przychodów ? najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sądy wskazały, że umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej.

Mając na uwadze powyższe, Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 05 września 2014 r. Nr DD2/033/55/KBF/14/RD-75000, w której stwierdził m.in., że (...) osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, pod warunkiem, że nie są uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Dochody z tego źródła przychodów podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według progresywnej skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy PIT (?).

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że wynagrodzenie z tytułu usług, polegających na udostępnianiu przez osoby fizyczne innym podmiotom miejsca na reklamy na własnych stronach internetowych, o ile nie są świadczone w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, kwalifikowane jest do źródła przychodów najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy). W konsekwencji Wydawca będący osobą fizyczną, stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest obowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h. Zatem na Wnioskodawcy, jako jednostce wypłacającej należności nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 oraz z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.