Czy Spółka będzie uprawniona do zwolnienia osiągniętych na terenie SSE dochodów na dotychczasowych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uprawnienia do zwolnienia osiągniętego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej dochodów na dotychczasowych zasadach jeżeli nie złoży wniosku o zmianę zezwolenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka od 2000 r. na podstawie zezwolenia z 10 listopada 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą na terenie S. Strefy Ekonomicznej . Na podstawie § 5 i § 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z 9 września 1997 r. W sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej 'S.' (Dz. U. z 1997 r. Nr 135. poz. 906 ze zm.) ) Spółka jest zwolniona w 100% z podatku dochodowego od osób prawnych w okresie od 2000 - 2010 r., a od 2011 r. do 30 listopada 2017 r. (czyli do końca terminu, na jaki wydane zostało Zezwolenie) zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych podlega 50% dochodów uzyskanych przez Spółkę na terenie SSE.Skorzystanie przez Spółkę z powyższych preferencji podatkowych było możliwe pod warunkiem, że:

1. do końca 2001 roku zainwestuje 1 mln Euro w SSE,
2. zatrudni co najmniej 50 osób do 31 grudnia 2003 r.
3. zgodnie z § 2 pkt 2 Rozporządzenia SSE wartość netto wszystkich materiałów wytworzonych poza SSE oraz usług wykonanych poza jej terenem użytych do wytworzenia wyrobów lub wykonywania usług na terenie SSE nie przekroczy 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszony o podatek od towarów i usług.Wszystkie z powyżej wymienionych warunków zostały przez Spółkę spełnione, a tym samym Spółka była (i jest nadal) uprawniona do korzystania z ulg podatkowych ustanowionych na terenie SSE.1 maja 2004 r. weszły w życie przepisy ustawy z 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 188 poz. 1840 ze zm.) .Na podstawie nowych przepisów, w szczególności art. 5 ustawy o SSE, przedsiębiorca, który posiadał zezwolenie uzyskane przed 1 stycznia 2001 r. zachowuje prawo do zwolnień podatkowych w okresie do 31 grudnia 2010 r., jeżeli był w dniu wejścia w życie ustawy tzw. średnim przedsiębiorcą. Przepisy ustawy o SSE przewidują jednak w art. 6 ustawy o SSE, że przedsiębiorca który uzyskał zezwolenie przed 1 stycznia 2001 r. może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy nowych zwolnień podatkowych.
   
   

W związku z powyższym zadano następująca pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do zwolnienia osiągniętych na terenie SSE dochodów na dotychczasowych zasadach wynikających z § 5 i § 8 rozporządzenia, jeżeli nie złoży Wniosku, o którym mowa w art. 6 ustawy o SSE...

Zdaniem wnioskodawcy w razie nie złożenia Wniosku, Spółka nie traci uprawnień, które uzyskała w związku z wydanym Zezwoleniem, tj. po 31 grudnia 2010 r. Spółka będzie mogła korzystać ze zwolnienia 50% dochodów uzyskiwanych przez Spółkę na terenie SSE. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o SSE przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych obowiązujących w chwili wydania Zezwolenia w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia ustawy o SSE średnim przedsiębiorcą. Analiza w/w przepisu może prowadzić do wniosku, iż Spółka z końcem 2010 r. traci wszelkie uprawnienia nabyte w związku z wydanym jej Zezwoleniem (tj. prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych 50% dochodów w okresie od 2011 r. do 30 listopada 2017 r.). Spółka od 2011 r. będzie mogła zaś korzystać z nowych ulg podatkowych, pod warunkiem, że do końca 2007 r. zwróci się do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę udzielonego jej Zezwolenia. Zdaniem Spółki, nie wystąpienie z takim wnioskiem nie oznacza automatycznej utraty uprawnień wynikających z § 8 Rozporządzenia SSE. Zdaniem Spółki art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o SSE ma jedynie zastosowanie do tych przedsiębiorców, którzy zgodnie z art. 6 ustawy o SSE wystąpią do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę udzielonego im wcześniej zezwolenia. W sytuacji zatem, gdy Spółka nie wystąpi z takim wnioskiem, art. 5 nie będzie mieć zastosowania, a tym samym Spółka będzie mogła nadal korzystać z przyznanych jej na podstawie Zezwolenia uprawnień. Poniżej Spółka uzasadnia swoje stanowisko. Uzyskując Zezwolenie i spełniając wszystkie warunki z niego wynikające, Spółka nabyła prawo do ulgi w podatku dochodowym od osób prawnych, tj. całkowitego zwolnienia z tego podatku do końca 2010 r. oraz zwolnienia 50% dochodów od 2011 do 30 listopada 2017 r. Prawa te zostały przez Spółkę nabyte zgodnie z obowiązującym w dniu wydawania Zezwolenia przepisami prawa tj. przepisami Rozporządzenia SSE i ustawy o SSE. Zdaniem Spółki, takie rozumienie przepisów, które oznaczałoby, że Spółka traci prawa wynikające z uzyskanego Zezwolenia, byłoby niezgodne z Konstytucją RP, a w szczególności z art. 2 Konstytucji RP. Z przepisu tego, stanowiącego, iż Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawa, wywodzona jest m.in. zasada ochrony praw nabytych, czyli nakaz takiego stanowienia i stosowania prawa, aby nie naruszało ono praw jednostki nabytych przed ewentualnymi zmianami regulacji prawnych. Biorąc pod uwagę w/w zasadę, Spółka uważa, że otrzymując Zezwolenie nabyła prawa, które przysługują jej trwale do czasu utraty ważności tego zezwolenia, tj. do 30 listopada 2017 r. Zgodnie z zasadą praw nabytych, na prawa wynikające z indywidualnego aktu administracyjnego (jakim niewątpliwie jest Zezwolenie) nie mogą mieć bowiem wpływu zmiany w przepisach prawa, na podstawie których dany akt został wydany. Wprawdzie akt administracyjny 'stanowi indywidualne i konkretne przedłużenie normy prawnej, która za jego pomocą została zastosowana, <.

..> i <...> swoją moc obowiązującą czerpie on przede wszystkim z tej normy' (J. Zimmermann, Prawo administracyjne, Zakamycze 2006 str. 321), jednakże 'reguły jakie wprowadza obowiązujące prawo, określające trwałość decyzji w czasie sprawiają, że obowiązywanie aktu wygląda inaczej niż obowiązywanie normy prawnej' (J. Zimmermann, op.cit. str. 321).Oznacza to, że indywidualny akt administracyjny może obowiązywać także po zmianie lub nawet uchyleniu przepisów, na podstawie których został wydany. Trwałość indywidualnego aktu administracyjnego zapewnia bowiem obywatelowi /przedsiębiorcy skuteczne powoływanie się na prawa i obowiązki także wtedy, gdy prawa te wynikają już z nieobowiązujących przepisów prawa. Skoro bowiem indywidualny akt administracyjny stanowi przedłużenie/ konkretyzację normy prawnej, to będący w mocy akt administracyjny de facto wydłuża okres obowiązywania uchylonego przepisu prawa. Zezwolenie, jako indywidualny akt administracyjny rozstrzygający sprawę co do jej istoty, tworzy bądź potwierdza te prawa i obowiązki, które na dzień wydania tego aktu obowiązywały w porządku prawnym. W sytuacji, gdy po wydaniu aktu administracyjnego (np. zezwolenia), przepisy prawa wprowadzają nowe prawa bądź obowiązki, które nie zostały wskazane w takim akcie, takie prawa bądź obowiązki nie mogą mieć zastosowania do podmiotów, które otrzymały zezwolenie na podstawie wcześniejszych przepisów, chyba że na takie prawa można powoływać się bezpośrednio, bez potrzeby wydawania indywidualnego aktu administracyjnego. Z analogiczną sytuacją będziemy mieć do czynienia, gdy nowe przepisy prawa uchylają uprawnienia, które zostały wskazane w zezwoleniu. Do czasu gdy indywidualny akt administracyjny obowiązuje, uprawnienia z niego wynikające nadal istnieją, nawet jeśli prawa te nie obowiązują na podstawie nowych przepisów prawa (tj. gdy podmiot ubiegający się obecnie o zezwolenie nie będzie mógł już skorzystać z takich uprawnień). Indywidualny akt administracyjny obowiązuje i wiąże bowiem tak długo, aż nie ulegnie modyfikacji któryś z elementów decydujących o identyczności skonkretyzowanego tym aktem stosunku prawnego (T. Woś, Moc wiążąca aktów administracyjnych w czasie, Warszawa 1978, str. 109). J. Zimmermann zwraca uwagę, że: ?gdy modyfikacja taka ma miejsce następuje obiektywna utrata mocy obowiązującej aktu, czyli jego wygaśnięcie ?(J. Zimmermann, op.cit. str. 322.) zaś wg autora czynnikami decydującymi o utracie mocyobowiązującej aktu administracyjnego mogą być w szczególności następujące sytuacje:

1. akt został wykonany, zaś z jego treści wynika jego jednorazowość (np. rozbiórka budynku),
2. adresat aktu administracyjnego przestał istnieć, zaś prawa nie przewiduje w takim przypadku cesji,
3. przedmiot aktu administracyjnego przestał istnieć,
4. upłynął termin, na jaki akt administracyjny został wydany,
5. spełnił się warunek rozwiązujący, pod jakim aktu administracyjny został wydany,
6. zmienił się stan prawny, a nowe prawo (jego przepisy wprowadzające lub przepisy przejściowe) przewidują wygaśnięcie aktów wydanych na podstawie prawa dotychczasowego,
7. zmienił się stan faktyczny na tyle, że w zestawieniu z normą prawa materialnego, która była konkretyzowana w poprzednim stanie faktycznym, jego zmiana prowadzi do konieczności skonkretyzowania tej normy za pomocą aktu o innej treści.

Z powyższego wynika, że adresat indywidualnego aktu administracyjnego może korzystać ze wszystkich praw nabytych tym aktem, dopóki indywidualny akt administracyjny go wiąże. To zaś oznacza, że podatnik może utracić prawa wynikające z aktu administracyjnego jedynie wtedy gdy akt administracyjny ulegnie zmianie, zostanie uchylony bądź wygaśnie z mocy prawa. Żadna z powyższych sytuacji nie miała i nie ma (oraz nie będzie miała) miejsca w przypadku Spółki. Zezwolenie uzyskane przez Spółkę jest ważne do 30 listopada 2017 r. Ponadto brak jest przesłanek do uchylenia Zezwolenia.Ochrona praw nabytych wynika z potrzeby pewności obrotu prawnego - obywatel powinien mieć zagwarantowaną sferę praw i obowiązków, które może realizować, żądać ich respektowania i nienaruszania, a także ochrony prawnej w razie takiego naruszenia. Wg T. Wosia (op. cit. str. 128) nabycie prawa na podstawie decyzji polega na trwałym i realnym rozszerzeniu sfery prawnej strony stosunku administracyjnoprawnego i wynika na przykład z decyzji zwalniających od generalnych zakazów, zwalniających od obowiązków (np. zwolnienie z podatku dochodowego) lub przyznających konkretne uprawnienia, a to wg Zimmermanna oznacza, że 'w tych wszystkich sytuacjach powstaje potrzeba ochrony praw wynikających z decyzji i kodeks postępowania administracyjnego wprowadza wobec tych decyzji wymóg wyrażania zgody adresata aktu (strony) na jego uchylenie lub zmianę' (J.Zimmermann, op.cit., str. 325).Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, ze nowe przepisy prawa, tak jak w niniejszej sprawie, nie mogą mieć wpływu na prawa skutecznie nabyte. Skoro Zezwolenie uzyskane przez Spółkę nadal obowiązuje i pozostanie w mocy do jego wygaśnięcia (tj. 30 listopada 2017 r.), to prawa z niego wynikające obowiązują tak długo jak obowiązuje zezwolenie, na podstawie którego prawa te zostały nabyte. To zaś oznacza, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy SSE nie uchyla prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym 50% dochodów Spółki od 1 stycznia 2011 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42 poz. 274 ), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. W myśl art. 17 ust. 4 w/w ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Z treści art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 powyższej ustawy wynika, więc że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jak wynika z wniosku w dniu wejścia w życie w/w ustawy z dnia 2 października 2003 r. Spółka była średnim przedsiębiorcą. Zgodnie z art. 5 ust 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.) z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art.1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:
1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r.- jeżeli był on w dniu wejścia niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą,
   - w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

Z uwagi na to że zwolnienia przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 09 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej ?Starachowice? (Dz. U. Nr 135, poz. 906 ze zm.) stanowią konkretyzację ogólnego zapisu art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych konstytuującego prawo do zwolnienia dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy należy uznać, że powołany art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych dotyczy zarówno zasad ustawowych jak tez zapisów rozporządzeń.

Jeżeli zatem Spółka nie skorzysta z możliwości przewidzianej w art. 6 w/w ustawy z dnia 02 października 2003 r. i nie wystąpi do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę posiadanego zezwolenia to utraci prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przewidziane w art. 12 w/w ustawy z dnia 20 października 1994 r. z dniem 31.12.2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.