Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej wartości (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 20 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 15 listopada 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług transportu lotniczego. Jako pilot zawodowy, Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz prywatnej linii lotniczej (główny zleceniodawca) zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Miejscem wykonywania działalności gospodarczej (zgodnie z wpisem do CEIDG) jest teren kraju.

Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT, natomiast dochody uzyskane z ww. działalności gospodarczej opodatkowane są w formie ?podatku liniowego?. Zdarzenia gospodarcze (dla potrzeb podatku dochodowego) ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Miejscem zarejestrowania działalności, jak i miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest X. Siedziba Zleceniodawcy znajduje się w Y. W umowie ze Zleceniodawcą został określony port macierzysty, którym jest port lotniczy w Z. Podczas pobytów poza portem macierzystym (w większości za granicą), Zleceniodawca zapewnia Wnioskodawcy koszty zakwaterowania w miejscu docelowym lotu oraz w miejscach międzylądowań. Pozostałe wydatki, związane głównie z wyżywieniem, Wnioskodawca pokrywa ze swoich środków. Wnioskodawca zaznacza, że często musi korzystać z usług gastronomicznych na lotniskach lub w pobliskich miejscach, gdzie koszty wyżywienia są wyższe od przeciętnych, a tym samym znacznie większe, niż gdyby ponosił je w kraju.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych, zgodnie z art. 23 ust.1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości diet przysługujących pracownikom ustalanym w oparciu o odpowiednie przepisy wydane przez właściwego ministra.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej mogę zaliczyć wartość diet przysługujących z tytułu podróży służbowej właściciela firmy świadczącego usługi transportu lotniczego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dał prawo podatnikom do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei zgodnie z art. 23 ust. l pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Z przytoczonego przepisu wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartość diet za czas podróży służbowej, do wysokości diet przysługujących pracownikom.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych do wysokości określonego limitu, jeżeli wyjazd służbowy był związany z osiągniętym przychodem lub służył zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 sierpnia 2013 r., Znak: ITPB1/415-883/13/AK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 lutego 2010 r., Znak: IPPB1/415-153/10-2/JB.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Z treści wniosku wynika m.in., że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest świadczenie usług transportu lotniczego. Jako pilot zawodowy, Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz prywatnej linii lotniczej (główny zleceniodawca) zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Podczas pobytów poza portem macierzystym (w większości za granicą), Zleceniodawca zapewnia Wnioskodawcy koszty zakwaterowania w miejscu docelowym lotu oraz w miejscach międzylądowań. Pozostałe wydatki, związane głównie z wyżywieniem, Wnioskodawca pokrywa ze swoich środków. Wnioskodawca zaznacza, że często musi korzystać z usług gastronomicznych na lotniskach lub w pobliskich miejscach, gdzie koszty wyżywienia są wyższe od przeciętnych, a tym samym znacznie większe niż gdyby ponosił je w kraju. W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych, zgodnie z art. 23 ust.1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości diet przysługujących pracownikom ustalonej w oparciu o odpowiednie przepisy wydane przez właściwego ministra.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez niego krajowych i zagranicznych podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Wskazać przy tym należy, że pojęcie ?podróży służbowej?, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy związane z realizacją przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.