Czy Spółka postąpiła prawidłowo nie zaliczając ujemnych różnic kursowych powstałych z wyceny (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku (data wpływu do tut. BKIP w dniu 23 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 03 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie zaliczenia ujemnych różnic kursowych powstałych z wyceny bilansowej zobowiązania finansowego do kosztów uzyskania przychodów- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2009r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie zaliczenia ujemnych różnic kursowych powstałych z wyceny bilansowej zobowiązania finansowego do kosztów uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 19 stycznia 2010r znak IBPBI/2/423-1288/09/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 03 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka należy do szwajcarskiej grupy kapitałowej. W celu zabezpieczenia ryzyka zmiany kursu walut zawiera z jednostką z grupy R., mającą siedzibę w Szwajcarii, walutowe kontrakty terminowe w postaci umów przedterminowych (ang. forward) będące pochodnymi instrumentami finansowymi w rozumieniu art. 16 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treścią tych kontraktów jest zobowiązanie się, że w przyszłości R. sprzeda Spółce albo nabędzie od Spółki, a Spółka odpowiednio nabędzie od R. albo sprzeda R. określoną ilość waluty obcej po kursie wymiany (cenie) określonym w kontrakcie (w momencie jego zawarcia). Omawiane kontrakty wykonywane są poprzez rzeczywistą dostawę waluty.

Począwszy od 2007 roku Spółka rozlicza podatkowo różnice kursowe metodą wskazaną w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. na podstawie przepisów o rachunkowości (tzw. 'metodą rachunkową'), stosując zasady wskazane w art. 9b ust. 2-6 ww. ustawy. W związku z tym, że Spółka nie poniosła żadnych nakładów na nabycie tego instrumentu finansowego, ujmuje go pozabilansowo. Ww. zabezpieczający pochodny instrument finansowy, gdyby został zrealizowany w dniu 31 grudnia 2008 roku (zgodnie z zawartym kontraktem) wygenerowałby straty finansowe.

Spółka ujmuje te potencjalne straty w bilansie na 31 grudnia 2008 rok w pozycji krótkoterminowe zobowiązania finansowe, natomiast w rachunku zysków i strat jako koszty finansowe. Spółka dokonuje wyceny tego zobowiązania w następujący sposób:

• kwota w walucie, którą Spółka zobowiązuje się sprzedać po kursie 3,895 wynosi 625.000 EUR (wg kontraktu), w przeliczeniu to jest 2.434.375,00 zł;
• wg informacji otrzymanej z R. do wyceny na 31 grudnia 2008 rok zastosowano kurs 4,2592, będący kursem obowiązującym na 31 grudnia 2008 rok skorygowanym o różnicę w stopach procentowych między EUR a PLN dla okresu od 31 grudnia 2008 r. do dnia, w którym zgodnie z zawartym kontraktem ma odbyć się wymiana EUR na PLN, w przeliczeniu to jest 2.662.000,00 zł;
• wysokość zobowiązania, wyliczona jako różnica między dwoma wartościami w złotówkach wynosi 227.625,00 zł.
  
  

Spółka ujęła koszty finansowe jako skutek wyceny bilansowej potencjalnej straty i nie zaliczyła tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów 2008 roku w rozumieniu przepisów podatkowych.

W odpowiedzi na wezwanie, w uzupełnieniu stanu faktycznego, Wnioskodawca poinformował, iż zmiany wartości wynikające z przedstawionej wyceny walutowego kontraktu terminowego typu forward stanowią różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości i fakt ten został potwierdzony poprzez brak uwag i zastrzeżeń co do sprawozdania finansowego za 2008 rok ze strony podmiotu uprawnionego do badania ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo nie zaliczając ujemnych różnic kursowych powstałych z wyceny bilansowej zobowiązania finansowego do kosztów uzyskania przychodów w myśl przepisów podatkowych...

Zdaniem Spółki, ujemne różnice kursowe powstałe z wyceny kontraktu forward zgodnie z ustawą o rachunkowości stanowią koszty uzyskania przychodów wg ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 9b ust. 2 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm. dalej określanej ?ustawa o pdop?), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania

Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany (art. 9b ust. 2 ustawy o pdop).

Tym samym należy uznać, iż w art. 9b ust. 2 ustawy o pdop jako podlegające zaliczeniu - przez podatników, którzy wybrali ?metodę rachunkową? - odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów podlegają ujęte w księgach rachunkowych:

• różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych,
• różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz
• różnice kursowe z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.
  
  

Z przepisu tego wynika, iż ustawodawca wyraził zgodę na rozliczanie dla celów podatkowych różnic kursowych wyliczanych zgodnie z przepisami o rachunkowości, a więc w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Natomiast na podstawie art. 9b ust. 3 ustawy o pdop, w przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

Podatkowe uregulowania różnic kursowych sprowadzają się do zasady, iż podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe. Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jako że ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż skoro zmiany wartości wynikające z wyceny walutowych kontraktów terminowych typu forward stanowią różnice kursowe w świetle przepisów ustawy o rachunkowości, a fakt ten został potwierdzony oceną sprawozdania finansowego dokonaną przez podmiot uprawniony do badania ksiąg, to stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych to stanowią one również różnice kursowe w ujęciu podatkowym, a w konsekwencji przychody i koszty podatkowe Spółki. W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych, związany z różnicami kursowymi.

Jednocześnie podkreślić trzeba, iż w przedmiotowej interpretacji organ nie odniósł się do przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694, ze zmianami), która reguluje zagadnienia dotyczące kwestii różnic kursowych w ujęciu rachunkowym. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony do merytorycznego rozpatrzenia, w ramach postępowania uregulowanego w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej, zagadnień dotyczących ustawy o rachunkowości, tj. w przedmiotowej sprawie kwestii powstawania rachunkowych różnic kursowych. Brak takich uprawnień wynika z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami). W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Stosownie do tej definicji, unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego, tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.