Czy rozliczone różnice kursowe w oparciu o przepisy o rachunkowości tj. MSR 21 i obowiązującą w (...)

12.2.2010

Czy rozliczone różnice kursowe w oparciu o przepisy o rachunkowości tj. MSR 21 i obowiązującą w Spółce Politykę Rachunkowości od całej kwoty należności (łącznie z podatkiem VAT) będą stanowiły różnice kursowe dla celów ustalenia podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodów lub kosztów podatkowych ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych od całej kwoty należności w związku z wyborem metody rachunkowej ustalania różnic kursowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodów lub kosztów podatkowych ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych od całej kwoty należności w związku z wyborem metody rachunkowej ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik jest spółką akcyjną notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych. Jako emitent papierów wartościowych sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z MSR, w oparciu o art. 45 ustawy o rachunkowości. Spółka posiada dokumentację opisującą przyjętą Politykę Rachunkowości, w której m.in. spółka określiła metody wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego.

Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, stosownie do art. 9b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawiadomiła w formie pisemnej Naczelnika Urzędu Skarbowego o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. Spółka spełnia wymóg badania sprawozdań finansowych przez podmioty uprawnione do ich badania.

W związku z nowelizacją przepisów art. 358 Kodeksu cywilnego oraz uchyleniem art. 9 pkt 15 Prawa dewizowego (przez co został zlikwidowany generalny zakaz dokonywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozliczeń w walutach obcych między rezydentami), podatnik zawarł umowę z rezydentem, na mocy której dokonując sprzedaży wystawia fakturę w walucie obcej, również odbiorca dokonuje zapłaty w walucie obcej. Sprzedaż ta jest objęta 22% stawką VAT.

Wystawiając fakturę podatnik spełnia wymogi § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, według którego kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Spółka stosuje również przepisy art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi przychody w walutach obcych i koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Przepisy o rachunkowości, na które powołuje się art. 9b ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a które to przepisy wybrała Spółka, w następujący sposób regulują zasady ustalania różnic kursowych:

w art. 29 ust. 4 ustawy o rachunkowości - różnice kursowe odnoszą się do aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych,
w paragrafie 8 MSR 21 - różnica kursowa jest różnicą, która wynika z przeliczenia danej liczby jednostek jednej waluty na inną walutę po różnych kursach wymiany, różnica kursowa odnosi się do pozycji pieniężnych rozumianych jako waluty, należności i zobowiązania.

Spółka stosując przepisy o rachunkowości ustala różnice kursowe od całej kwoty należności i ujmuje je w wyniku finansowym zarówno rachunkowo i podatkowo.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Zdaniem Spółki, jeśli wybrała metodę ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 (wg przepisów o rachunkowości), to może zaliczyć do kosztów podatkowych różnice kursowe powstałe przy zapłacie całej należności, wynikające z wystawienia i zapłaty faktury VAT w walucie obcej. Przepisy o rachunkowości definiując różnice kursowe nie odnoszą się do różnic kursowych powstałych na przychodach i kosztach, ale do aktywów i pasywów, a w tej konkretnej sytuacji do całej należności z tytułu sprzedaży. Zdaniem Spółki, nie można jednocześnie stosować dwóch zasad, które zostały w art. 9b ust. 1 wyraźnie wyodrębnione, poprzez zastosowanie słowa 'albo'. Art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odmiennie reguluje zasady ustalania różnic kursowych. 'Podatkowe' różnice kursowe powstają wówczas, gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP (z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu) różni się od wartości tego przychodu z dnia jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. W oparciu o art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnice kursowe mogą być naliczane wyłącznie od kwoty netto faktury, czyli od przychodów, nie od podatku VAT.

Ponieważ Spółka wybrała metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, to nie może brać pod uwagę przepisów art. 15a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., oznaczonej w dalszej części skrótem ?ustawa o pdop?), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

art. 15a, albo
przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b ustawy o pdop, należy mieć na uwadze, iż powyższy przepis ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ust. 1 tego artykułu jest wyraźnie mowa o ustalaniu przez podatników różnic kursowych (na podstawie art. 15a ustawy o pdop lub przepisów o rachunkowości).

Biorąc powyższe pod uwagę przy dokonywaniu interpretacji zapisów art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, czyli w stosunku do podatników, którzy wybrali ?metodę rachunkową? ustalania różnic kursowych, w pełni uzasadnionym staje się stwierdzenie, iż zapisy te w całości dotyczą kwestii zaliczania do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych.

Tym samym należy uznać, iż w art. 9b ust. 2 ustawy o pdop jako podlegające zaliczeniu - przez podatników, którzy wybrali ?metodę rachunkową? - odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów podlegają ujęte w księgach rachunkowych:

różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych,
różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz
różnice kursowe z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Z przepisu tego wynika, iż ustawodawca dał zgodę na zaliczanie różnic kursowych wyliczanych zgodnie z przepisami o rachunkowości a więc i w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do zasady, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 ustawy o pdop). Nadto jeżeli ? jak twierdzi Wnioskodawca - przepisy ustawy o rachunkowości obligują podatnika do naliczenia dla celów bilansowych różnic kursowych od wartości brutto należności, to mając na uwadze cytowany art. 9b ust. 1 i 2 ustawy o pdop, różnice te stanowią również różnice podatkowe i winny być uwzględniane w dokonywanych przez Spółkę rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

W ww. sytuacjach rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.