prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją, która miała być oddana w nieodpłatne (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją, która miała być oddana w nieodpłatne użyczenie, jednakże w tracie realizacji inwestycji JST postanowiła, iż po zakończeniu procesu inwestycyjnego, środek trwały zostanie wniesiony aportem do spółki kapitałowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2009r. (data wpływu 10 marca 2009r.) w sprawie potwierdzenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca, Urząd Miasta R. (dalej ?JST') jest beneficjentem i inwestorem przedsięwzięcia inwestycyjnego współfinansowanego ze środków ISPA (obecnie Fundusz Spójności). Inwestycja dotyczy budowy infrastruktury kanalizacyjnej (przepompownia ścieków, sieci kanalizacyjne). JST jako inwestor nabywa usługi budowlane od wykonawców będących podatnikami podatku VAT. Inwestycja została rozpoczęta przed 1 maja 2004r. (w okresie obowiązujących przepisów umożliwiających skorzystanie z preferencji podatkowych w tym zakresie). Obecnie wykonawcy dokumentują wykonane usługi wystawiając faktury VAT z należnym podatkiem. Od 1 maja 2004r. JST nie odliczała na bieżąco podatku naliczonego od wystawionych przez wykonawców robót budowlanych faktur VAT, bowiem budowany środek trwały miał być oddany w nieodpłatne użyczenie spółce P. - spółka kapitałowa. Wobec tego JST nie ujmowała w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu (nieodpłatne użyczenie).

Jednakże w tracie realizacji inwestycji JST postanowiła, iż po zakończeniu procesu inwestycyjnego, który może nastąpić w 2009r., środek trwały zostanie wniesiony aportem do spółki kapitałowej. Zgodnie z § 38 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) w okresie do 31 marca 2009r. w przypadku wnoszenia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego i cywilnego może być stosowane zwolnienie, a od 1 kwietnia 2009r. takiej możliwości już nie ma. Planowany więc aport będzie podlegał opodatkowaniu i tym samym będzie przysługiwało prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych od wykonawców robót.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym JST powinna na bieżąco odliczać naliczony podatek VAT od wydatków ponoszonych w tracie wytwarzania środka trwałego, czy też, w związku ze zmianą koncepcji przeznaczenia środka trwałego, który jest w budowie, winna sporządzić korekty deklaracji VAT za poszczególne okresy rozliczeniowe, w których otrzymano faktury od dostawców, co spowoduje, iż odliczeniu będzie podlegał podatek naliczony zarówno przed, jak i po zmianie koncepcji w zakresie przeznaczenia tego środka...

Zdaniem Wnioskodawcy JST ma prawo na bieżąco odliczać naliczony podatek VAT od wydatków ponoszonych w tracie wytwarzania środka trwałego i wobec braku możliwości zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy o VAT w przedmiotowym przypadku, ma także prawo dokonać korekty deklaracji VAT-7 za okresy, w których JST otrzymała faktury od swoich dostawców, a których nie uwzględniła w kwocie podatku naliczonego do odliczenia.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym w celu zweryfikowania tezy dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik winien sprawdzić czy nabyte towary i usługi są (będą) wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Podatnik winien dokonywać bieżącej weryfikacji dotyczącej przysługującego mu prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT, wynikającego z otrzymanych od dostawców faktur.

JST w tracie budowy środka trwałego postanowiła dokonać zmiany przeznaczenia tegoż środka trwałego. Początkowo planowano, iż środek po zakończeniu jego budowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności nieopodatkowanych (oddanie w nieodpłatne użyczenie). Tym samym, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, JST, jako podatnikowi podatku VAT, nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT związanego z nabywanymi do budowy środka trwałego usługami oraz towarami. Jednakże JST w trakcie budowy postanowiła, iż po zakończeniu budowy środek trwały zostanie wniesiony aportem do spółki kapitałowej, a zatem zakupy związane będą z czynnością podlegającą opodatkowaniu.

Dlatego też, Wnioskodawca stwierdził, iż JST przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywanymi do budowy środka trwałego usługami oraz towarami. Prawo to przysługiwać będzie zarówno w odniesieniu do nabytych już usług oraz towarów, jak również będzie przysługiwało w odniesieniu do tych usług i towarów, które zostaną nabyte przez JST w przyszłości, w ciągu dalszego realizowania projektu inwestycyjnego. Wobec faktu, iż zmiana przeznaczenia środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych nastąpiła w trakcie jego budowy, nie wystąpi w tym przypadku okoliczność wskazana w art. 91 ust.

7 ustawy o VAT. W świetle tego przepisu obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego następuje w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Tym samym dyspozycja tego przepisu odnosi się do tych towarów i usług, które podatnik już wykorzystuje (wykorzystywał) do wykonywania czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych. W analizowanym przypadku mamy natomiast do czynienia z zamiarem wykorzystania, a nie z jego faktycznym wykorzystywaniem. Dlatego też w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego nie będzie miał zastosowania przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, tylko dyspozycja zawarta w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT. Tym samym JST będzie miała prawo skorygować naliczony podatek VAT związany z nabytymi usługami i towarami służącymi do wytworzenia środka trwałego poprzez dokonanie korekt deklaracji VAT-7 za miesiące, w których otrzymała faktury od swoich dostawców.

Zdaniem Wnioskodawcy podobne stanowisko zajmują organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2008r. Minister Finansów wskazał, co następuje: ?Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w lutym 2005r. rozpoczęto modernizację budynku. Początkowo ten budynek miał służyć jako Dom Pomocy Społecznej, zatem miał służyć wyłącznie czynnościom zwolnionym od podatku, a następnie wewnętrznym zarządzeniem z dnia 28 marca 2006r. zmieniono przeznaczenie realizowanej inwestycji z Domu Pomocy Społecznej na hotel, który ma służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym. W związku z powyższym, jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na modernizację budynku służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym to Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków w myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, a nie znajdzie zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy, gdyż Podatnik w żadnym momencie działalności nie wykorzystał poczynionych zakupów do działalności zwolnionej, a jedynie miał taki zamiar. Zatem jeśli w przewidzianych przepisami prawa terminach Spółka nie dokonała odliczenia podatku naliczonego może dokonać korekt deklaracji na zasadach określonych w wymienionym art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednak należy podkreślić, że wynika to z innej podstawy prawnej niż ta, na którą powołał się Wnioskodawca.'

Przestawiając własne stanowisko w wyżej przywołanym wniosku podatnik wskazał na konieczność dokonania korekty deklaracji za poszczególne miesiące, w których otrzymywał faktury VAT od swoich dostawców. Organ podatkowy zgodził się (jak zostało to wskazane powyżej) z tak wyrażonym przez podatnika poglądem.

Reasumując, JST w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego winna dokonywać kontroli prawa do odliczenia podatku naliczonego na bieżąco, a nie czekać z weryfikacją tego prawa do momentu oddania środka trwałego do użytkowania. Tym samym w przypadku, gdy w trakcie budowy zmianie ulegnie zamiar wykorzystania środka trwałego (z przeznaczenia wykorzystania tego środka do czynności nieopodatkowanych na przeznaczenie środka do wykonywania czynności opodatkowanych) JST będzie miała prawo skorygować odpowiednio ewidencje i deklaracje VAT-7 za miesiące, w których otrzymała od swoich dostawców faktury potwierdzające fakt nabycia towarów i usług związanych z wytworzeniem tego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Należy zauważyć, że gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 cyt. ustawy o samorządzie gminnym, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego ? gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020) wynika, że urząd nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne. Jednostka samorządu terytorialnego jaką jest gmina nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu gminy.

Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu gminy) jest wyłącznie gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. W związku z powyższym zarówno gmina, jak i urząd gminy, w związku ze swoimi działaniami powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer identyfikacji podatkowej NIP) oraz powinny sporządzać jedno rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług. Jednocześnie jeśli urząd gminy działając w imieniu gminy realizuje zadania własne gminy, to jest w tym zakresie zwolniony z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, co wynika z przepisu § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz. 1336).

Powyższe odnosi się również do relacji prezydent miasta ? urząd miasta (gminy).

Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy (miasta), również ma gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości miasta (gminy) podmiotowość urzędu miasta.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

?z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z zasadą wynikającą z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r., podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jednakże w myśl art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów. Wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3 pkt 1 odnosi się zatem do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008r. na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) nastąpiła zmiana niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (uchylono m.in. powołany art. 88 ust. 1 pkt 2).

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółek prawa handlowego spełnia definicję dostawy towarów ? następuje tutaj, jak już wskazano wcześniej, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W dziale 13 ?Przepisy przejściowe i końcowe? rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r., wprowadzono przepis § 38, zgodnie z którym w okresie do dnia 31 marca 2009r. w przypadku wnoszenia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego i cywilnego może być stosowane zwolnienie od podatku. Należy jednakże zauważyć, iż cyt. wyżej przepis § 38 rozporządzenia, obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008r., wprowadził możliwość (nie obowiązek) stosowania zwolnienia od podatku w przypadku wnoszenia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego i cywilnego do dnia 31 marca 2009r. Natomiast po tej dacie, wnoszenie wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w przepisach o podatku od towarów i usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest beneficjentem i inwestorem przedsięwzięcia inwestycyjnego dotyczącego budowy infrastruktury kanalizacyjnej (przepompownia ścieków, sieci kanalizacyjne). Wnioskodawca jako inwestor nabywa usługi budowlane od wykonawców będących podatnikami podatku VAT. Inwestycja została rozpoczęta przed 1 maja 2004r. Obecnie wykonawcy dokumentują wykonane usługi wystawiając faktury VAT z należnym podatkiem. Od 1 maja 2004r. Wnioskodawca nie odliczał na bieżąco podatku naliczonego od wystawionych przez wykonawców robót budowlanych faktur VAT, bowiem budowany środek trwały miał być oddany w nieodpłatne użyczenie. Wobec tego Wnioskodawca nie ujmował w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu (nieodpłatne użyczenie).

Wnioskodawca w tracie realizacji inwestycji postanowił, iż po zakończeniu procesu inwestycyjnego, który może nastąpić w 2009r., środek trwały zostanie wniesiony aportem do spółki kapitałowej. Planowany aport będzie podlegał opodatkowaniu i tym samym będzie przysługiwało prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych od wykonawców robót.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego. W trakcie realizacji inwestycji odliczanie podatku naliczonego (w przedmiotowej sprawie brak takiego prawa do odliczenia) ma charakter prognozowany i planowany. To Wnioskodawca w związku z planowanymi w przyszłości działaniami mającymi zmierzać do oddania inwestycji w nieodpłatne użytkowanie słusznie zadecydował, że nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą inwestycją.

Ponieważ cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez Wnioskodawcę planów co do finalnego wykorzystania inwestycji, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą inwestycją.

W świetle powołanych wyżej regulacji, jeżeli Wnioskodawca nie odliczał podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją, gdyż nie miała ona być związana z działalnością opodatkowaną, a następnie w trakcie realizacji tej inwestycji postanowił, że środki trwałe które powstaną i które nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, objęte tą inwestycją, zostaną po ich wytworzeniu wniesione aportem do spółki kapitałowej ? to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tą inwestycją.

Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10 - 12. Zatem w omawianej sytuacji, gdy po złożeniu rozliczenia zmieniły się czynniki mające wpływ na odliczenie kwoty podatku naliczonego powstaje konieczność dokonania korekty pierwotnego rozliczenia podatku. Jeżeli więc Wnioskodawca nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, to zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Wnioskodawca zatem winien skorygować deklaracje VAT-7 za miesiące, w których otrzymał od swoich dostawców faktury potwierdzające fakt nabycia towarów i usług związanych z wytworzeniem tego środka trwałego. Jeżeli bowiem poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na wytworzenie środka trwałego będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak słusznie Wnioskodawca wskazał we własnym stanowisku, w sprawie tej nie znajduje zastosowania przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca w żadnym momencie działalności nie wykorzystywał poczynionych zakupów związanych z wytworzeniem środków trwałych do działalności zwolnionej, ani do działalności niepodlegającej opodatkowaniu, a jedynie miał taki zamiar. Jeżeli zatem Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego, pomimo że wydatki na wytworzenie środka trwałego będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym i Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków, może dokonać korekt deklaracji na zasadach określonych w wymienionym art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie wskazanych we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług wydanych przez inne organy należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Tut. organ pragnie również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.